[İBRAHİM İNECİK]

Mecnun'dan Leyla'ya Bi Kaç Kelam/İbrahim İnecik

mecnun'dan...

Yara derin;irin küf ,kan kokulu

Sana dair şiirler harap oldu ey yar....
Dağlar ,uçurum gözlerin ve yıldızlar..
Göremedim aynada yüzünü;mağfiretini,

Karanlık gecelerde göz yaşlarımla anarken adını.....
Oy yar... oy hewal...
Yara derin, özlediğim nûn kara,
Avuçların ırak benden ve çöller...
Lamelif gibi soğuk bana,
Çık hadi bedbaht topraktan,gel filizlen düşlerimde....

Özgürlüğü bağışladığın dudaklarına,
Mısralarımıda al ,azad eyle dizeleri ben ölürken...
Kılıç kalkan oynarken yeni doğmuş ; yumuk gözlü iblisler
Hastalıklardan gem vurmasın ;kış mevsiminde beyaz laleler....

Tez gel azralin listesine girmişken ömrüm,
Son deminde ;
Gözlerine hudutmu çizdin bu sınırlar niye;
Gülleri bile küstürdün dikenlere
Elde yok birtek sen,
Tez gel yar;tez gel hewal;tez gelesin leyl....

Nemrud-î bi atese attın içindeki İbrahimi;
Yak hadi ;melekler odun taşısın ,
Mayısta yanan ateşine;
Su vermem; sır vermem; el vermem;hayat vermem,
Aşkı vermem ellerine....

Kör eyle gözlerimi;karanlık kesmiş deniz fenerlerinde;
Dipsiz kuyuları taşla; okyanuslara göm adımı ;
Taş bağla ayaklarıma..
// ben yüzme bilmem ki ey âmâ//

İnceldiği yerden koptu kıyamet,
Yine aklımdasın Leyl..;
Göz kapaklarımda ;dilimde
Düşlerim düşlüyor ;düşümde gördüğüm seni...
Oy yar... hewal....




Çık hadi bedbaht topraktan,gel filizlen düşlerimde....

İbrahim İNECİK