Geceye Düşen Pay Budur Senden bana.... Ey Yâr../İbrahim İnecik
Sokakta düğün var.. Gecemde Hüzün...
Birileri Mutluluktan Oynarken ; düşlerim Sensizlikten kalma Sukût Yüreğim...
Diye başlıyordu satırlar...
Ey Yâr..
Vuslat ne zaman .. Sıla nerde.. kaçıncı ömrün; hangi yitik saatinde..
Piraye'ye mektuplar yazdığım kalemin gölgesine sığınmış Sözcükler..
Kalbin Melike'sine doğru yol alırken gecenin şafağa yakın saatinde..
Kentin; Ayaklarına değmemiş ;Çakıl taşları karşıladı beni..
Örselenmiş Ruhumda Hicran yanıkları...
Avuçlarımda Sevda trenini kaçırmışlığın bedeli...
''Shangeh Kıhara '' diyor Martılar...
Duyuyorsun bu Suskularımı..
Evinin Önündeki ağaçtan yağraklar düşüyor...
Görüyorsun buğulu Camlar ardındaki beni...
Ey Yâr...
Ayrılığa açıldığından beri bu gemi..
Uğradığı tüm Limanlarda seni aradı..
Korsanların; gözü Dönmüşlerin İstilası eşliğinde..
Gözlerin kadar engin Okyanus diplerinde...
İnci ve Mercanların yosun bağladığı ;
O Kimsesizlik Düşlerinde...
Seni aradı...
Ölüme Ramak Vardı...
Bildin beni..
Hissettiğini Söyledi Gökyüzünde süzülen Ankalar..
Kaf dağına sığınmışlığın verdiği gururla...
Kendinsiz Yokluklara saldın ; bir daha görmemecesine...
Ey Yâr...
Ben seni yazıyorum... Onlar Şiir Sanıyor..
Her cümlede Seni Anlatıyorum Onlara..
Her hece'de İsmini Zikrediyorum...
Aslında seni soruyorum..
Bilmiyorlar...
Bilmiyorlar...
Bu gece'de seni andım.. Her gece andığım gibi...
Zühre yıldızına baktım.. Takvimlere baktım..
Silinmiş gidişinin Tarihi...
Ömür dedim Adına...
Seni unutacak kadar Ömrüm Kalmadı ..
Bilirim....
Ey Yâr..
Seni Unutacak Kadar Ömrüm Kalmadı...
Bilirim...
Bilirim....
İbrahim İNECİK