[İnceSızı]

" Âşık olmayanlar Zûleyha ismine dokunmasınlar " Ey Zûleyha… Gör Zûleyha… Bil Zûleyha…
Yüreklerimiz bir kez daha aşkından değil… Utancından eriyerek söylüyor…
Biz aşkı senle gömdük toprağa, Ne sevecek Ne de sevilecek bir yürek kaldı ortada...
Bil Zûleyha… Artık sevdalar göklere çıkmıyor… Daha ilk engelde takılıp geri dönülüyor…
Hala Leyla faslındalar ki Mevla’ya nasıl ulaşsınlar… Bir çocuk yürümeden koşamaz ki,
İnsan sevginin ne olduğunu bilmeden Mevla aşkıyla nasıl yansın
Hiç yanmamış ki ne bilsin Bir yürek nasıl erir sevgili uğruna nûr olur…
O sevgi nasıl göklere ulaşsın ki Zûleyha… " Sevgili !... Kapına geldik ; AŞK’ı öğret bize ve AŞK’ını ver yüreklerimize…"
Ama Zûleyha Bil ki ; Adını yazdık yüreğimizin en kör noktasına Aşk deyince Kulaklarımızda sen çınlıyorsun
İlk önce Yûsuf diye eriyişin ki Rabbim sana lütfedince Yûsuf’u Yûsuf’tan ilahiye dönen aşkının büyüklüğünü anıyoruz
Bil Zûleyha Senden yüzyıllar sonrada yaşıyoruz Ne ömrünü Yûsuf uğruna adayacak Zûleyha var…
Ne de uğruna ömür adanacak bir Yûsuf… Hal böyleyken Nasıl göklere ulaşsın Sevdalar!.. "
Aşk iğnesiyle dikilince bir dikiş, kıyamete kadar sökülmez imiş. Aşk ile insan elbet güneşe benzer ve aşksız gönül misali taşa benzer hayat ı aşka bölünce aşk çoğalır ; Bütün hayatları toplasan geriye Aşk kalır…."

(alıntı)