[CaferTayar]

kuşun ibret dersi

Adamın birisi hile ile tuzağına bir kuş düşürdü. Kuş ona dedi ki:


"Ey ulu hoca!..


Sen şimdiye kadar birçok deve kurban ettin, birçok öküz, koyun yedin!..
Dünyada onlarla doymadın da, benimle mi doyacaksın? Eğer bırakırsan beni,
sana öyle üç öğüt veririm ki, aklın şaşar!..



Birincisini elinde iken, ikincisini samanla karışık balçıktan yapılma şu
damın üzerinde, üçüncüsünü de ağacın dalına konduğumda veririm. Bu üç öğütle
bahtın iyileşir, rahat edersin. Ne dersin ha?


Bak ilkini söylüyorum:


'Olmayacak söze; kim söylerse söylesin, inanma!..'


Tamam mı?"


Adamın aklı yattı kuşun bilgeliğine, gevşetiverdi parmaklarını, pırrr diye
uçtu, azat oldu, duvarın üzerine konup dedi ki:


"Geçmiş, gitmiş şeye gam yeme... Fırsatı kaçırdın diye dövünme!..


Bak beni bıraktın ama, şu küçücük bedenimde on dirhem ağırlığında, değerine
paha biçilemeyecek bir inci var idi. Sana da, oğullarına da yeterdi de
artardı bile!.. O inci senin hakkındı!.. Fakat kısmetin değilmiş kaçırdın...
Dünyada bir eşi bulunmayacak kadar kıymetli ve emsalsiz idi..."


Adam, gebe kadın doğururken nasıl feryat eder, bağırırsa öyle bağırmaya,
dövünmeye başladı.


Kuş dedi ki:


"Sana geçmiş, gitmiş şeye üzülme, gam yeme diye nasihat etmedim mi? Madem
ki, geçip gitti neden üzülürsün? Sen; ya benim öğüdümü anlamadın, yahut da
sağırsın!.. Aslanım, ben kendim üç dirhem gelmem zaten, içimde on dirhemlik
inci nasıl bulunabilir?"


Adam bu söz üzerine kendine geldi;


"Haydi" dedi... "O üçüncü güzel öğüdü de ver bakalım!.."


Kuş dedi ki:


"Allah için, o ikisini iyi tuttun da üçüncüsünü sana bedava söyleyeceğim
ha!.."


Uykuya dalmış, bilgisiz kişiye öğüt vermek, çorak yere tohum saçmaktır.


Aptallık ve bilgisizlik yırtığı yama kabul etmez!..


Ey öğütçü; ona hikmet tohumunu pek saçma!...