Hazreti Fatımatü'z-Zehra
HAZRETİ FATIMATÜ’Z‐ZEHRA
İki cihan güneşi alemlerin seyyidi Peygamberimiz aleyhisselâtü vesselâm Efendimizin Kerîme‐i muhteremeleridir.
Rakîk ve şefik bir kalbe, müstesna bir asalet ve güzelliğe, cihan hanımlığıiçin numune‐i imtisal bir haya ve iffete mâlik idi. Mübarek yüzlerinden lemean eden nur, herkesi hayran ve mebhut bırakırdı. Bu sebeble kendileri ay yüzlü, nur vecheli manasına olmak üzere “Zehra” lakabıyla tavsif olunmuşlardır.
Hazreti Âişe validemiz bu hususu ifade sadedine:
“Ben Hazreti Fatıma’nın mübarek yüzlerinden lemean eden nur ile kapkaranlık bir gecede iğneme iplik geçirdim.” buyurmuşlardır.
Her an Hak ile bulunmaları, ömürleri boyunca bir vakit bile namaz geçirmemiş olmaları; iffetin, hayanın, edebin, faziletin İslâm’da numune‐i imtisali bulunmaları cihetiyle de kendileri “Betül” diye isimlendirilir.
Fahr‐i âlem aleyhisselâtü vesselâm Efendimizin Hazreti Hadice validemizden olan altı evlâdından en küçükleri ve en sevgilileri idi. Yukarıda da beyan ettiğimiz vechile mücella bir ruh, müstesna bir güzellik, misilsiz bir haya ve iffet onun bariz sıfatlarıidi.
Rivâyet olunur ki;
Fatımatü’z‐Zehra Mekke‐i Mükerreme’de Hazreti Muhammed Mustafa Efendimizin yanında bulunuyordu.
Hazreti Peygamber aleyhisselâtü vesselâm bir gün Mescid‐i Ha‐ram’da duvara dayanmış oturuyordu. Arap hatunlardan süslü elbiseler giymiş bir gürüh geldi:
“Yâ Muhammed! Bugün kadınlar arasında bir toplantımız var. Sizden ricamız topluluğumuzu şereflendirmesi için Fatımatü’z Zehra’ya müsaade ediniz. Kesilmiş olan ülfet bağımız yeniden bağlanmış olsun.”
Hz Peygamber aleyhisselâtü vesselâm bu dileği reddetmeyi caiz görmedi, ricalarını kabul etti.
“İnşallah ben Fatıma’yıgönderirim” buyurdu.
Fatımatü’z‐Zehra Hazreti Peygamberin aleyhisselâtü vesselâm huzuruna gelince:
“Ey gözümün nuru. Cefa gördükçe vefalı davranmamız, yabancılık gördükçe aşinalık etmemiz için bize kaza divanından emir gelmiştir. Ey Fatıma! Arap hatunları benden topluluklarına gitmekle feyz ve şeref vermeni istediler. Ben de bunu kabul ettim. Şimdi ahde vefa şartının yerine getirilmesi senin rızana kaldı.”
Fatımatü’z‐Zehra dedi ki:
“Ey sevgili babacığım, senin ahde vefanı ben de isterim. Yalnız oraya hangi kıyafetle gideceğimden dolayı hayretteyim. Üzerimdeki elbiseden dolayı Ebu Süfyan’ın karısı Hind’in benimle istihza etmesinden endişe ediyorum.”
Hazreti Peygamber aleyhisselâtü vesselâm:
“Ey gözümün nuru, onların nazarları kısadır. Mânâ âlemini göremezler. Bu suret aleminden başka alem olduğunu bilemezler.”
Bunları söylerken mübarek gözlerinden yaşlar dökülüyordu. Hazreti Peygamber devamla:
“Ey ciğerparem! Üzülme ki bizim süslü elbisemiz takva libasıdır. Mücevherli tacımız ise ilim ve rızadır. Madde, hazan kasırgasının hücumu ile darmadağın olacaktır.”
Bu konuşma esnasında Cebrail nüzul edip şunları bildirdi:
“Ya Rasûlallah! Hüküm odur ki, Fatıma’yıo topluluğa gönderesin. O’nun o toplantıya ayak basışındaki bereket sayesinde bazı gizli sırlar açığa vurulacaktır”
Hazreti Peygamber aleyhisselâtü vesselâm bunun üzerine:
“Ey Fatıma! Cebrail senin oraya gitmen için ferman getirdi.” buyurdu.
Fatıma dedi ki:
“Ya Rasûlallah! Allah ve Rasûlünun emrine canım feda olsun. Canım sana feda olsun mademki Cenâb‐ıAllah’ın hükmü fermanıvar o toplantıya gideceğim.”
Bunlarısöylerken örtüsünü sarılarak o topluluğa gitmek üzere evden çıktı.
Arap kadınları mağrurâne gözlerini açmış onu bekliyorlar ve kendi kendilerine:
“Fatıma şimdi parça parça olmuş örtüsü ile ve yama yama dikil‐miş elbisesi ile bizim yüksek sedirlerimizi ve şevketli taçlarımızı görünce haset ateşi vücudunu kimbilir nasıl yakacak ve gözyaşı hayt‐ı mamuresini nasıl yıkacak?” diye düşünüyorlardı.
Bir de ne görsünler…İlâhî lütuflara mazhar Fatıma bütün heybetiyle bu muazzam kadın topluluğuna öyle bir saadet gölgesi bıraktıki, güzelliğinin pırıltısından gözleri kamaşıyor, haşmetinin debdebe‐sinden akıllar hayrete dalıyor. Mübarek başımücevherli bir tac ile süslenmiş, latif vücuda renkli kumaşlarla zinetlenmiş, ayın ondördüne benzeyen alnıinci dizileriyle parıldamakta, selviyi andı‐ran boyu sırmalıhamaylılarla kaplıdır. Sağında, solunda yıldıza ben‐zeyen cariyeler ve gül yanaklıhizmetçiler, kimi ismet örtüsünün ete‐ğini tutmuşki dünya toprağına değip kirlenmesin. Kimi gideceği yola gül suyu döküp, öd ağaçlarıyakardı.
Bu ilâhî şevketle toplantıya ayak basınca, bu hali gören haris Kureyşkadınlarıbu ihtişam ve zinet karşısında hayrete düştüler. Ve meclisin başsedirini ona teslim ettiler. Kureyşkadınlarının gururu kalktı, düşünceleri darmadağın oldu.
Birbirlerine:
“Bu hangi şâhın kızıki, hali, tavrı, güzelliği eşsizdir?”
Öğrendiler ki bu; ‘Rasûlüllah’ın kızıFatımatü’z‐Zehra’dır.’
Nasibi olanlar ona sokuldular.
“Hoşgeldin, sefa geldin” dediler.
Ve ikramda bulundular. Nasibi olmayanlar hasetlerinden çatla‐dılar, meclisi bırakıp gittiler.
Kadınlara Hazreti Fatımatü’z‐Zehra:
“Ey Kureyşin sevgililileri! Bizim manevî gıdamız tesbih ve tehlildir. Bundan Hakk’a ta’zim ve tebcil doğar. Babamın getirdikleri dünya ve ahiret saadetini sağlar. Bize yakın olmak isterseniz, Allah’a ve Rasûlüne iman edin.” buyurdu.
Ve oradaki kadınların ekserisi İslâm’la şerefyab oldular.
kaynak:fuzuli,Hadika-tüsSüeda