[kurtmehmet]

Mü’minlerin baharı ramazan

Mü’minlerin baharı ramazan

Bismillahirahmanirrahim

Subhan Allah’a hamd;
Efendimize, Ehl-i Beyt’ine ve Sahabe-i Kirâm’a salât ve selâm…

Merhaba Dostlar;
Mevsim yaz olsa da mü’minin baharı olan kutlu bir mevsimdeyiz…

Mü’minin baharı Ramazan-ı Şerif…

Bizlere her sene yeniden bir Ba’su Ba’de’l Mevt yaşatan Rabbimize, sırf bu yüzden ne kadar şükretsek, yine de az…

Şükür nimeti bilmeyi, önemini idrak etmeyi gerektirir. Nimetin önemi idrak edilince de gönül ve akıl harekete geçer, nefse baskı yapar: “Sen de yap! Sen de payını iste Rabbinden!”

Bize bu idraki, bu yüce duyguları ikram eden de yine Yüce Rabbimiz. Yani, O’nun malını, yine O’nun rızasını talep etmekte, yine O’nun verdiği kuvveti kullanarak…

Her şey O’nun…
Her şey O’ndan…

Hakkıyla kulluk yapmadığımızda, hayret edilecek bir şeydir ki biz, O’nun malını, yine O’nun yolundan mahrum bırakıyoruz…
Yani, aslında, biz kendi kendimizi cezalandırıyoruz dostlar.

Oysa şöyle açıversek Kur’anlarımızı, oturuversek diz dize…
Bülbüller gibi zikrederek şakısak seherlerde…
Her secdede teravih yudumlasak…
Her sofrada ruhumuza iftar versek…
Fakiri, yetimi oturtsak baş köşeye…

Nefse, isyan etsek; “Yeter artık senden çektiğim! Bırak bari şu Ramazan’da Rabimin rızasına koşayım. Bütün sene senin rızan, keyfin peşinde koştum. Bırak yakamı!” Desek.

Şeytana ve şeytani işlere bir çarpı çeksek.
Bu ay hiç müzik, eğlence, filim, internet, mesaj peşinde olmasak. “Bundan gelecek hayır, gelmez olsun!” desek…

Bütün bunları ve daha fazlasını yapsak sevgili dostlar…
O zaman görürüz, O Rahman olanın rahmetinin nasıl coştuğunu…

Rahmetin nasıl coştuğunu deyince birden aklıma takıldı, maalesef, birçok Müslüman böyle manevi, Rahmani tecrübeler yaşamadıkları için asla neden bahsettiğimizi de anlayamıyorlar. İşte, en çok da buna üzülüyorum.

Amellerin zahiri boyutu ortada olduğu için herkes görüyor ama manevi boyut, ama batıni boyut, hep gizli kalıyor. Bir imkan olsaydı da o kardeşlerimize de Allah-u Teala’nın rahmetine gark olmuş bir gönlün, o müthiş huzurunu ve mutluluğunu gösterebilseydik…

Heyhat! Ne yaparsın ki elden bir şey gelmez. Bu imtihan dünyası böyle kurulmuş…

Önce kul, karşılıksız ibadet ve fedakarca hizmet edecek ki Rabbi de ona rahmet kapılarını açsın…

İlla sen adım atacaksın. Dişini sıkacak, görmediğin Rabbin için hiç görmediğin nimetleri ve rızası için didineceksin ki görünmeyenleri, senin için görünür kılsın. Uzakları yakın, virane kalbini mamur etsin…

Görüyorsunuz ya, bizim işimiz zor dostlar. Ne demişler, “Yapmak zor; yıkmak kolay.” Biz ve bizim gibi yayınlar, yazarlar, çoğu defa bir hiç’in üzerine bina yapmaya kalkıyoruz. Belki bir gün mamur olur diye, nice sohbet erbabı, Müslümanlara nice diller döküyor. Rabbim onların hatırına bizleri de af ve mağfiret etsin inşaallah.

“İnsan, kulağından beslenir” demiş eskimezlerimiz. Allah’ın Rasulü, sallallahu aleyhi vesellem kulaklarından, yani, sohbetle beslemiş Sahabe Efendilerimizi, rıdvanullahi teala aleyhim ecmaîn. Bundandır ki o dillere destan hayatları yaşamışlar, insanlığa insanlık dersi vermişler.

Peki, biz kulaklarımızı ne yana çeviriyoruz, nereden besleniyoruz dostlar? Bir Hak Dostu’nun, onu bulamadığımızda, bir sohbet ehlinin sohbetine talip olabiliyor muyuz?...

Geliniz, bari bu Ramazan’da, nefsin hazır belini kırmışken, şeytanlar bağlanmışken, gidip bir “Cennet bahçesi” hükmünde olan, bir sohbet halkasına dahil olalım. Öyle sade TV ekranından değil, gidip o manevi atmosferi bizzat yaşayalım. Eriyelim o sohbetlerde…

Kötü huy ve ahlaklardan temizlenmek için…
Günahların yükünden kurtulmak için…
Ruhumuzu, kalbimizi ve aklımızı nurlandırmak için…
Ötelere, öte alemlere kanatlanmak için…
Şu dünya zindanından kurtulmak için…

Ancak bu tecrübeyi yaşayanlar anlıyor, ne anlatmaya çalıştığımızı. Anlatmaya layık olmasak da en azından üzerimizdeki vebalden kurtulmak için anlatsak da…

Ne dersek diyelim, yine de Rabbimiz lütfetmese hiçbirimiz parmağımızı dahi kıpırdatamayız. Nerde kaldı, nefsimizi hayra yönlendirmek…

Bu yüzden sevgili dostlar, en büyük dermanımız, Celal ve Kerem sahibi Rabbimizden istemek. O’ndan isteyelim; bize de nasib etsin, Dostlarına ikram ettiklerinden. Bizi de mahrum etmesin, “nimet verdiklerinin yolundan”. O, kimseyi mahrum etmez zaten, insanlar kendilerini mahrum ediyorlar.

Mübarek Üç Ayları ve bilhassa Ramazan-ı Şerif’i hakkıyla yaşayabilmek ümidi ile Allah-u Teala’ya emanet olunuz.


SÜLEYMAN KARAKAŞ
GÜLİSTAN DERGİSİ