[makbergülü]

ve SEN yine eğdiğin başınla ıslattığın Seccade'nin üzerinde hüznünün üzerini örtecek ferahlığı ararken aralanıyordu kapı. Gelen Azrail ! Kalk diyordu sana , Kalkkk ya Muhammed /sav ! Bu gece seni ALLAH teselli edecek. Gözyaşlarının boyutu değişiyordu. Mutluluğa merhaba demeyeli kim bilir kaç ay olmuştu , belki kaç yıl.. Bindiğin burakta seni bekliyordu belki asırlardır.. Senin ismini duymuş olupta Senin Aşkınla yanmayan mı var ya RasulULLAH ? /sav..

Gevşekliğimizin iliğini kurutan ayetleri getiriyordun dönüşünde. Heybende sakladığın Namaz ile aralıyordun hayallerimizin kapısını. 'Üzülmekten korkma Ümmetim! Seninde yaralarını saracak ALLAH , uzaklık yok. Kaldır Ellerini ve ALLAHu EKBER de .'' dercesi bakan gözlerinde görülen Tebessüm öğretti bize Huzur'daki huzuru (...)

Anladık ki Varlığın olmasaydı güller gülümseyerek bakamazdı gözlerimizin içine ve biz en çok gülleri sevmezdik..

| Sümeyye Yurtsever