Beni gördüğün an vur/İbrahim İnecik
İkimiz de olmamız gereken yerde değildik ..
birimiz 'buz' dolu bir şehrin göbeğinde güneşlenirken
Diğerimiz düşmekte olan 'ada uçağın'da bulutları kesiyorduk
Marmelata bulanmış öykünün son sayfası gibi
'Sonunu baştan yazan' beyhude çığlık idik..
Telefonda sesini duyduğum o ilk an , ...
tamam tamam , itiraf ediyorum kalbim titremedi..
Ama kulağına fısıldamıştım
- beni gördüğün an vur !! yoksa bir daha fırsatın olmayacak
Gülümsedi , görmedim ama duydum , yani hissettim
Randevulaştık , ben defterimin 244.ncü sayfasının 6.ncı bendine yazmıştım
Tarihi ve saati , o sanırım yüreğine ,
ben hovarda bir kalembaz, o naif bir menekşe , ben dili uzun bir laf terminatörü , o tüyü bitmemiş bir papatya ..
Ben ..
diye devam edersem sanırım öykü uzayacak sayın okur , neyse..
Doğallık Casanova'nın şanındandır düsturundan yola çıkarak
En doğal halimle düştüm yollara ,
elimde çiçek yoktu çünkü kendisi zaten özenle paketlenmiş çiçek demeti gibiydi.. yani sanırım öyleydi , nasılsa birazdan görecektim .
otuz saniye erken gelmişim , oda otuz üç saniye geç geldi
Zaten hep geç gelir erken giderler doğalarında vardır devr-i afetlerin
Ama o gözleri.. Doğada ki tüm renklerin aromaları karıştırılmış gibi
Sureti yansıyınca içimde ki aynalara , dudaklarımdan şu sözler kendiliğinden serpildi..
- Allah'ım o'nu kendime istemekle günaha girermiyim..
ama günahsız istiyorum yemin ederim. !
..
Tam karşımdaydı , tebessüm etti , benden uzundu
Oturduk bir bardak çayda demlendik sohbet muhabbet
Ne iş yapıyorsun dedi
- Seri Katilim , dedim..
ya sen ?
- bende ölüleri topluma kazndırıyorum , dedi...
ikimiz de aynı kafadandık , bu iyiye işaretti ..
Çokomel gibi bir şeydi ..
Güzele sabretmetmek sevaptır ! ı ben icat ettim o akşam üzeri..
Sonra saatine baktı , gitmesi gerekiyordu
yani yine ikimizde olmamız gereken yerde olmayacaktık
Bu kötü bir şeydi.
Olsun'du , varsın gitsin'di , O artık benim'di..
kelimeler tren gibiydi , ve o da lokomotife binmiş
anlayacağınız gidiciydi ..
ayaklandık , toparlandık , nabzım kalbimde atıyordu
topuklarım yere çivilenmiş kıpırdamak istemiyordu
ama rüzgar bu akşam sert kroşeler çakıyordu , hayat O'ndan yanaydı
Son sözcükleri kurduk vedalaştık , üşüdüm
Yoldan geçen bir taksiyi çevirdim , bindi..
tam gidecekken camı açtı , sağ elini uzattı
parmaklarını 9 kalibrelik Swit Besson şekline sokup
bana ateş etti
DUFF..
Ve ardından gülümseyerek - Vurdum Seni !..
dedi ve gitti.
Beni gerçekten vurmuştu , Kalbimden ruhuma dek uzanan
Uzun ince bir yolda sendeleye sendeleye eve doğru yol aldım
Ben artık olmam gereken yerdeydim , ama o..
İnanın sevgili okur hiç bilmiyorum ..
Hayat , İlk görüştü vurabilir sizi de ...aman dikkat
İbrahim İNECİK
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]