Tekil Mesaj gösterimi
Alt 13 Mayıs 2014, 02:12   Mesaj No:7

wera

Avatar Otomotik
Durumu:wera isimli Üye şimdilik offline konumundadır
Medine No : 40408
Üyelik T.: 26 Mart 2014
Arkadaşları:0
Cinsiyet:
Mesaj: 7
Konular: 4
Beğenildi:0
Beğendi:0
Takdirleri:10
Takdir Et:
Standart Cevap: Vahdet-i Vücut, Vahdet-i Vucud (3)/Muhsin İyi

Zuhurâtı Izhârı'l-Vakf-ı Güneş 1.cilt
» VAHDET-İ VÜCUD

Vahdet-i vücuda ne dersin, diyene cevap; bu evliyaullahlar ikidir: Birine evliya-i kümmelin denir, birine de mürşid-i kamilin derler. Biri vahdet-i vücuda kanidir. Vahdet-i vücutçudur. Biri de vahdet-i vücuda gani değildir. Bu ikisinin kavline çok kimseler şaşıp kalmışlardır. Çok dedikodular var. Ama hakikati bilenler kısadan söylemişler, anlaşılmamıştır. Dedikodu çoktur. Vahdet-i vücuda gani taraflar, çalışan insan Hak’ka vasıl olunca Hak olur, arada bir şey yoktur. Vücud birdir, o da Hak’tır. Başka vücud yoktur. Vasıl olunca insan denize düşen damla gibi oldu, Hak’k oldu, başka bir şey kalmadı, derler. Bunu söyleyenler evliya-i kümmelinlerdir. Mürşid-i kamilinler buna razı değildirler, gani değildirler. Sebebi şudur:
Bu evliyaullahlar Hak’ka vasıl olunca, Hak’ta fani olurlar. Kendileri yok olurlar. Hepsi böyle olur. Hak’kın vücudundan başka bir şey görmez, mahvu fenaya dalmışlar:
اَفْنُوا ثُمَّ اَفْنُوا ثُمَّ اَفْنُوا
Hadis-i şerifi budur. “Fani olunuz, fani olunuz, sonra fani olunuz.[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...] demektir. Hak’ka vasıl ve Hak’ta fani oldular. İşte o zaman Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem ashabıyla ve büyük evliyaullahlarla batında bir cemaat kurar, mahv u fenaya dalan evliyaullahı huzura alırlar. Bu evliya-i kümmelin mi kalacak, yahut mürşid-i kamilin mi olacak bakarlar. Bunun genç yaşından beri yaptığı ibadetin defterine Resulullah bakar, ashaplarla beraber bakarlar. Okulda çocuğun siciline bakıldığı gibi devamı, ahlakı, hal ve hareketi nasıl onun gibi, bu zatın ahlakı hamidiyesine tevekkülü, teslimiyeti, sabrı, sadakati bunlar var mı, tamam mı?
Bir de anlayışı, anlatışı, konuştuğu, idaresi, cömertliği tamamı, bunlar tamam ise, hepsi bu zatta var ise, Resul-i Ekrem Efendimiz bunu Sahfe çıkarır. Mahvu fenadan geri ayıklığa çıkarır ve kendisine halife eder. Ümmeti irşad etsin, bu mürşid-i kamilden olsun der. Bu zata manevi cihazlar verir ve hil’at giydirir. Bu ümmeti irşada başlar. Bu zat fark-ı Muhammediyeye erdirilir. Bütün hilkat-i Muhammedi’ye şeriatın temeli olduğunu bilir, temyiz eder, yine şeriata döner. Aslını gördü, vücud-u ilahiyeyi ve bütün hilkati görür ve bilir. Kur’an-ı azimüşşanda hep yerini bulur. Vücudun vacib ül vücud idiğin, biri de madde olduğunu bilir, yani biri Allahu Teala ve tekaddesin zatı ve sıfat-ı ilahiyesidir. Biri de mahlukatın hilkatıdır. Bu ebedidir, cennet ebedidir ve cehennem, bütün insanlar, ruhlar hepsi de ebedidir. Sonu yoktur. Aynı buradaki vücud gibi vücud sahibidir. Kur’an-ı Kerim’de:
فَلَا تَسْمَعُ اِلَّا هَمْسًا
Mahşerde bir şey duyamazsın, yalnız ayak sesi duyar-sınız”[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...] der.
Cennette yemek, içmek hep vücutladır. Evliya-i kümmelinden birisi kitabında yazmış ki, kurbiyeti ilahiyeye vasıl olanlar cennette yemezler, içmezler, huriler ile cima olmazlar, diye yazmış. Halbuki Kur’an-ı Kerim’de vakıa suresi, ayet 10, 11, 12 ve daha ileri ayetlerde, cennet ehlinin cennete yiyeceklerini haber verip, bildiriyor. Onuncu ayetten başlayıp, bir kısımlarını yazıyoruz, inşaallahu Teala:
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَۙ ﴿10﴾ اُو۬لٰٓئِكَ الْمُقَرَّبُونَۚ ﴿11﴾ ف۪ي جَنَّاتِ النَّع۪يمِ ﴿12﴾
Ayetinden sonra geride bunların yiyeceklerini ve hurilerini hep haber veriyor. İşte bunun için ehl-i sünnet bu ayetlere göre vücut ikidir, derler. Velhasıl bu kümmelinler mahv ü fenada kalıp, mahv ü fenada dalıp kaldıklarından Hak’tan gayri görmezler. Daima hakikat alemine dalmışlardır. Hak’kı görürler, başka görmezler. Başka vücud yoktur derler. Mürşid-i kamil olanlar ikisinden de haberi olur. Evliyaullahların çoğu vahdet-i vücuda ganidir. Çoğu hakikatte kalırlar. Bu mürşid-i kamiller binde bir çıkar. Her asırda bir çıkarlar. Hadis-i şerifte, her yüz senede sünnetlerimi tazeleyici bir kamil gelir, dediği budur. Bunların zahirden, batından haberi vardır. O kümmelinler yalnız batını görürler. Her nereye baksalar, Hak’kı görürler. Vücud birdir, derler. Halbuki şeriatın iç yüzü ve dış yüzü var.

[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...] Miftahu’l-Kulub

[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...] Taha 20/108
Zuhurâtı Izhârı'l-Vakf-ı Güneş 1.cilt
» MANSUR'UN ENEL HAK DEMESİ

Nitekim, Mansur lâ ilahe illallah demeği o kadar çoğaltmıştı ki, zikri kalpten ruha yetişti ve orada ünsiyyet eserleri peyda oldu ve muhabbet-i ilahiyyeye erişti. Kendi adını, dünyayı, dünyada: olan her şeyi, hasılı Allahu Tealadan gayrı her şeyi unuttu. Zira, zikrullah ile aşka düştü. Aşk alemi, bir nevi sar­hoşluk alemidir. Mansur, alem-i aşkta beşeri sıfatlarını mah­vetti:
- Sen kimsin? dediler.
- Enel-hak (Ben Hakkım) dedi.
Ayılıp kendisine gelince, yani beşeriyyet alemine dönünce:
- Enel-Hak dedin, dediler.
- Bilmem cevabını verdi.
- Böyle söyledin, dediler.
- Bilmiyorum diye ısrar etti.
Gerçekten de bilemezdi, çünkü adeta sarhoş gibiydi. Ma­likiler onu yakaladılar ve:
- Tövbe et! dediler.
Tövbe etti amma, onu tuttular, öldürdüler. Talip, zikrullahı o kadar çok eder ve artırır ki, zikrin nuru talibe galip gelir, beşeriyyetligini giderir, kendi ismini ve masivasını unutur ve zikir nurunun galebesinden adı soru­lunca, zikrettiğinin adını söyleyiverir.
Bu husus, Bayezid-i Bestamı kuddise sırruha vaki olmuş ve:
- Sübhani men a'zamüşşani! deyivermişti. Oysa, bunu dediği zaman, Bayezid'de beşeriyyet eserlerinden hiç bir şey kalmamıştı. Nitekim, müritleri:
- Niçin böyle dedin? diye sordular. Ol sultan-ül-arifiyn dedi ki:
- O zaman neden bana şer'i icra etmediniz? Madem ki benden böyle bir söz sadir oldu, derhal her biriniz ellerinize birer silah alıp ahkamı şer'iyyeyi yerine getirmeliydiniz. Bayezid-i Bestami tekrar o hale döndü ve kendisinden tekrar:
- Sübhani ma a'zamüşşani, sözleri zuhur etti. Müritleri, hemen ellerine birer kılıç, hançer ne geçtiyse ona vurdular. Bayezid'in bir kılını dahi kesmedi. Tekrar beşeriyet alemine avdet edince: ­
- O sözü yine söylediniz, dediler.
- Peki, siz ne yaptınız? diye sordu.
- Buyurduğunuz gibi elimize geçirdiğimiz kılıç, hançer vesaire ile vurduk, bir şey olmadı cevabını verdiler. Bayezid, mübarek vücudunu açtı. O kadar darbe indiril­mesine rağmen hiç bir eser olmadığını hayretle gördüler. Ba­yezid-i Bestami:
- Bana bir iğne veriniz, buyurdu. iğneyi verdiler, göv­desine dokunur dokunmaz acıttı ve kan boşaldı. Müritlerine döndü ve şöyle buyurdu:
- Asıl Bayezid budur ki, bir iğnenin acısına dayanamaz. O Sübhani diyen, bu Bayezid değildi!.
Hak Teala, talibin gönlüne nazar eder ve o gönlü kendi marifetine mahal kılar. İşte, o zaman o talibin dilinden Hak söyler. O talibe, marifet hasıl olur, marifetullahtan tahsil ede­bilmişse, dili ile de söyleyici olur. Şöyle ki; Hz. Musa aleyhis­selama da hitab-ı izzetin bir ağaçtan geldiği, ayet-i kerime ile sabittir:
فَلَمَّآ اَتٰيهَا نُودِيَ مِنْ شَاطِئِ الْوَادِ الْاَيْمَنِ فِي الْبُقْعَةِ الْمُبَارَكَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ اَنْ يَا مُوسٰىٓ اِنّ۪يٓ اَنَا۬ اللّٰهُ رَبُّ الْعَالَم۪ينَۙ
“Vakta ki, Musa o ateşe vardı. Mübarek kıt'adaki vadinin sağ kenarında bulunan ağaçtan: Ya Musa!, Rabbil-alemiyn olan Allah Benim! diye nida olundu.”[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]
Hitab-ı Rabbani ağaçtan gelir de, insandan gelmez mi? Şeyh Iraki kaddesallahu sırrah-ul âliden beyit:

Güneş vursa ayna gibi bir paslıca demire,
Sorsan ona: «Ben bir demir parçasıyım,» demezdi;
Ben de düşsem zerre gibi güneşe birdenbire,
“Ben güneşim!” demekten hiç kimse men edemezdi. ­
Evet, bu hiç bir zaman Mansur'un Hak olması demek değildir ki, ene’l-hak diyebilsin. İşte, bunda bir çok talip­ler yanılmışlardır, bir türlü bu gerçeği anlayamamışlardır. Seyr-i mâallahı, Bir şey ile beraber bulunma zannetmişlerdir. Bunun manası şöyle yorumlanabilir:
Bir kimse, bir damlacık suyu, götürüp denize dökse, iki­lik o denizin vahdetinde yok olur, hiç bir suretle birlik olmaz. Zira, deniz denizdir, damla damladır. Ayrılık, bun­ların ortasında dır, ki bunu ancak ehli bilir. Fakat, o anda deniz cünbüşe gelse de, dalgalansa o zaman irade deni­zin olur, damlanın olmaz. Ne var ki, damlanın cünbüşü de, hemen cünbüş olur. Bunu böylece anlamağa çalış!

Ben bilmedim ki ben kimem hayretteyim hayretteyim
Hiç ben bana ben diyemem hayretteyim hayretteyim

Gözümdeki kimdir gören gönlümdeki kimdir duran
Kimdir nefes alıp veren hayretteyim hayretteyim

Dilimde kimdir söyleyen kulakta kimdir dinleyen
Kimdir bu idrak eyleyen hayretteyim hayretteyim

Bu adımım kimdir atan ağzımdaki lezzet neden
Bu çiğneyip kimdir yutan hayretteyim hayretteyim

Elimdeki kimdir tutan tuttuğunu geri atan
Kimdir alan kimdir satan hayretteyim hayretteyim

Tenimdeki canım neden gözümdeki kanım neden
Bu dinim imanım neden hayretteyim hayretteyim

Seyyid Nizamoğlu heman her iş Hakkındır tutma güman
Ya bes nedir yahşi yaman hayretteyim hayretteyim
Seyyid Nizamoğlu
Evet, Malikiler Mansur'u tutup öldürdükleri zaman, şu ayet-i kerimeye dayandılar:
وَمَنْ يَرْتَدِدْ مِنْكُمْ عَنْ د۪ينِه۪ فَيَمُتْ وَهُوَ كَافِرٌ فَاُو۬لٰٓئِكَ حَبِطَتْ اَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا وَالْاٰخِرَةِۚ وَاُو۬لٰٓئِكَ اَصْحَابُ النَّارِۚ هُمْ ف۪يهَا خَالِدُونَ
“İçinizden kim ki, gizli veya aşikar İslam dininden döner de kafir olarak ölürse, iyi amelleri dünyada ve ahirette beyhude olur.”[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]
Yoksa, Mansur bu sözü söylediği zaman sarhoştu. Sarho­şun sözüne ise itibar yoktur. Zira, bir kaç taifenin günahları yazılmaz, kalem onlardan kaldırılır ve onların küfrüne de iti­bar yoktur:
رُفِعَ الْقَلَمُ عَنْ ثَلَاثٍ عَنِ الصَّبِيِّ حَتّٰى تَحْتَلِمَ وَالْمَجْنُونِ حَتّٰى اٰفَاقَ وَالنّٰۤائِمِ حَتّٰى تَيَقَّظَ
“Şu üç kimseden günah yazılması kaldırılmıştır. Erginlik çağına girinceye kadar çocukların şuur bulup akıllanıncaya kadar delilerin, uyanıncaya kadar uyuyanların.[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]
Unutarak hata edenler için de:
رُفِعَ الْقَلَمُ عَنْ اِثْنَانِ الْخَطٰۤاءِ وَالنِّسْيَانِ
“Unutkanlıkla ve yanılarak hata edenlerden kalem kal-dırıldı.”[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]
Mansur'un ise, müslüman olduğu, sarhoşluktan ayılınca tövbe etmesiyle sabittir, ki bu husus aşağıda zikrolunacaktır. Şu halde, nasıl düşünülebilir ki, Mansur kafir olsun? Zama­nımızın fakihleri, gerek Mansur'u ve gerekse bazı meşayihi küfr ile itham ederek, fasit bir fikir peşine takılmışlardır.
Zikrullaha dair daha bir çok sözler ve haberler vardır. Lisana gelmez ve akılla anlaşılamaz. Bu sözüm sana acayip gelmesin, bu halet aşk-ı mecazide dahi olur. Bir kimse, sevdi­ğinin adını çokça zikretse, sevgilisinin aşk ve muhabbeti ile kendi adını ve masivasını unutur. O zaman Mansur gibi ona da sorsalar, sevgilisinin adını söyleyiverir. Sözün kısası, ister mecazi isterse hakiki aşk, kişiye galip olunca, gerek kendi ismini ve gerekse başkalarının isimlerini gönlünden çıkarır ve yerine daima zikrettiği sevdiğinin adını koyar. Ondan baş­ka her şeyi ve herkesi unutur. Nitekim, Mecnun ibn-i Kays'a sordular:
- Adın nedir? Dediler. Adım Leyla'dır, dedi. Zira, her nereye baksa kendisine Leyla'dan başka kimse görünmezdi. Gönlü Leyla ile doluydu, dilinde gece - gündüz söylediği Leyla adı idi. Leyla'dan başka kimseyi bilmez ve tanımazdı. Bütün isimleri unutmuştu. Bu acayip bir sırdır. Sadık aşık ona derler ki, dost adından başka bütün adları kalbinden çıkarır.
Bir gün, Mecnun yine sarhoş gibi, deli divane bir halde şehrin içinde Leyla Leyla diye feryat edip gezerdi. Leyla, onun feryadını duydu kalbi mahzun oldu gidip şu miskine kendimi göstereyim dedi gitti mecnunun karşısına durdu mecnun hala Leyla Leyla diye inliyordu kimseyi görecek durumda degildi sızlanarak şehirden çıktı sahrada güneşe karşı bir yere oturdu leylasını anmağa devam etti. Leyla hayret içinde peşinden gitti onun olduğu yere varıp etrafını dolandı kendini göstermek istedi mecnun hiç iltifat etmeyip Leyla Leyla diyerek kendinden geçti baygın halde yattıgı yerde bile bütün azalarından Leyla adı işitiliyordu mecnun ayıkınca Leyla güneşten tarafa önüne durdu Leyla’nın gölgesi üzerine düştü mecnun başını kaldırarak uzun uzun Leyla’nın yüzüne baktı
- Kimsin ne istiyorsun?
- Aşk elinden halin nedir?
- Ne sorarsın halimi git yanıma gelme yoksa sen de yanarsın benim gibi hem sen de kimsin.?
- Beni tanımadın mı? Leyla Leyla diye yanıp tutuştugun işte benim nasıl tanımazsın?
- Var git işine alem bana Leyla oldu gönlüm hep Leyla ile doldu eger sen gerçek Leyla isen bu bendeki Leyla kimdir? İşte Mecnun Leyla’sında fani oldugu gibi Mansur da Mevlasında fani olmuş ki aşıkının isminden gayrisini unutmuştur.
Aşk üç nevidir. İkisinde nefis hevası vardır, zira ihtiyaridir. Birisinde, nefis hevası yoktur, sırf varidat-ı ilahiyyedir.
Ne zaman ki, değirmen oluğundan su gelip, değirmen ta­şını ihtiyarsız dönderdiği gibi, varidat-ı ilahiyye de aşıkla­rın ve taliplerin gönüllerine dökülünce, ihtiyarsız bu kalıbı dönderir. o aşk halidir ki ateşin içine düşse, yanmaz, su üzerinde yürür batmaz, havaya kalksa kuş gibi uçar ve yere düşmez. Salihlerden bir kişi der ki:
Bir gün, birkaç sofi ile deniz kenarında oturmuş zikredi­yorduk. Bunlar, zevke ve şevke geldiler ve sema'a kalktılar. İçlerinden birisi, birdenbire denize doğru yürüdü ve su üze­rinde dönmeğe devam etti. Bir çomak atımı yer kadar bizden uzaklaştı. Sonra, döne döne geldi ve sahile çıktı. Sanki bir halı üzerinde yürür gibi suyun üzerinde dönüp durmuş ve ayağı bile ıslanmamıştı. Zikrullah ve sema' bitti, sakinleştiler. Deniz üzerinde dönen o kişiye, yaptığı işi söyledik:
- Benim bundan asla haberim yoktur, cevabını verdi. Yine salihlerden bir zat anlatır:
Bir taife gördüm, zikrullah ederken sema'a girdiler. Se­ma' vururken havaya kalktılar ve bir zaman da havada sema ettiler. Ayakları, yerden bir adam boyu yukarıda idi.
Bilmiş ol ki; sema' ve vecdi, Resul-ü Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem Efendimizden de rivayet ederler. Ebu Der'a, bu haberi babasından almış, babası da Mansur'dan, Mansur Ebu Aliyyül-Fadl'dan, Aliyyül-Fadl Said bin Amir'den, Said bin Amir Şaab'tan, Şaab Abdurrahman'dan, Abdurrahman Aziz bin Mühiy'den ve Mühiy, Enes bin Malik rıdvanullahi Te­ala aleyhim ecma'iynden rivayet etmişlerdir ki:
Bir gün, huzur-u Resulullahta oturuyorduk. Cebrail aleyhisselam geldi:
-Ya Resulallah! Senin ümmetinin fakirleri, zenginler­den 500 yıl önce cennete girseler gerektir, dedi. Sultan-ül-Enbiya aleyhi ve alihi ekmel-üt-tehaya Efendi­miz, bu haberi duyunca, saadetle buyurdular:
- İçinizde bir beyt okuyabilen var mı? Bir bedevi hemen doğruldu ve cevap verdi. Ya Resulallah! Ben okurum Efendimiz emritti: Oku bakalım.. Bedevi, şu beyitleri okudu:
Bir ay doğdu bize veda tepesinden beyitine başlayınca arkası çoğa varmadan aleyhissalatü vesselam Efendimiz ayağa kalktılar, ashab-ı kiram da vecde (aşk) gelerek kendilerini takip ettiler. Resul-ü zişan, o kadar hareket etti ki, gözlerinden akan yaşlar elbisesini ıslattı. Mübarek ridası omuzlarından düştü ve nihayet fariğ oldular (sakinleştiğinde) ve herkes yerli yerine oturdular. Muaviye ibn-i Süfyan:
- Ya Resulallah! Ne güzel bir oyun oldu dedi. Resul-ü Zişan aleyhi ve alihi salavatullah-il-Mennan Efen­dimiz saadetle buyurdular:
- Sevgilisinin ismi yanında anılıpda harekete geçmeyen kerim değildir.
Efendimizin mübarek ridasını getirdiler ve huzurlarına bıraktılar. Almadılar ve şöyle buyurdular:
- Sema'da ve zikrullahta ortaya düşen yaranlarındır. Ashab-ı kiram, o mübarek ridayı parça parçaya ayırarak o mecliste hazır bulunan kişilere teberrüken (hatıra) birer parça dağıttılar. Alanlar kefenlerine koymak için vasiyet ettiler.[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...] Zikrullahta semaya kalkmak caiz oluyor.
Şeyhimiz Bilal Baba Hazretlerinden aldığım rivayete göre: Zikrullah çok ateşli hızlandığı zamanlarda ayağa kalkmak ayakta zikrullah yapmak caizdir. Fakat edebine riayet edilmesi lazımdır. Zikrullah halkasının ortasına girip zikrullah yapanlara talim gösterenler var. Bu caiz değil, zikrullah halkasının ortasına girilmek caiz değildir. Zikrullah yaparken halkadan çıkanları geri yerine getirilebilir. Bizde gördükki zikrullah başladı. Kudum çalmaya başladılar. İki kişi kalktılar. Ellerine şiş topuzu aldılar. Birisi bir tarafta birisi de diğer tarafta karşı karşıya zikrullah halkasının ortasına girdiler. Topuzlar ellerinde ayaklar eller makam haline getirdiler. Aldığımız rivayete göre bunlar caiz değildir. Herkes ayağının üstünde olduğu yerde dönmeden zikrullah eder. Yalnız belleriyle inerler kalkarlar. Yalnız bazı kimseler olur ki aşk-ı ilahi tecelli ilahi fazla olunca kendi elinde irade ihtiyari olmayarak çırpınmalar haykırmalar titremeler olabilir. Onu o halde karışmayıp halına bırakmak lazımdır. Bir müddet sonra kendisine gelir.

[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...] El-Kasas 28/30

[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...] El-Bakara 2/217

[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...] Müzekki-n-nüfus s.241 (Osmanlıca baskı), Süneni Beyhakiyyü-l-Kübra c.8.s.41 (Mekke), Deylemi El Firdevsü bi Me’sûru-l-Hıtab c.2.s.277/3285(Beyrut)

[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...] Müzekki-n-nüfus s.241(Osmanlıca baskı)

[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...] Müzekki-n-nufus s.246(Osmanlıca baskı)
ALINTI HACI MUSTAFA GÜNEŞ H.Z den Zuhurâtı Izhârı'l-Vakf-ı Güneş 1.cilt
Alıntı ile Cevapla