[Erkam Taylan]

Okuldan cıkıp dilimizde zikirle sohbet evinin yolunu tutduk,Yunusun yüreğindeki Allah nidalarını sanki duyuyordum dilin dönmesine ne hacet Adımları kelime olmuş gidiyordu,Konustururdum sadace basını sallardı,Adımları zikirle ahenk içindeydi yüzüme bakar sanki kardeş bi sus bırakmadın zikir cekeyim der gibiydi,ama durmazdım konustururdum,Bi ara sayıyı unutmus gibi bana döndü kardeşim aksam erken cıkalım dedi ve durakladı,tebessüm olsun diye dedim himmet abe hamur gönder,gülmek istemiyordu ,aslında sevmezdi yüz hatlarının dişhatlarını gecmesini,ama dayanamadı Allah hayrın versin dedi ne diyordum Unutdum dedi,Başladık beraber gülmeye..

Okul çıkışlarında ikimizde çalışırdık ben kitapevine bakardım oda,ders verirdi zengin aile cocuklarına,işi bitdiginde yanıma gelir okuma odasına gecer alır eline bi eser işim bitene kadar kalkmazdı..Hayatı kendine esir bırakmıstı...


Sohbet evimize gitdik tabi benim için o zamanlar arkadaslarla buluştugumuz için eglence gibi gelirdi,Ondan dolayı olmalı ki ilk gider en son cıkardım,Kardeşlik başka birşey İllada kan bagı olmasına gerek yok...sırayla tokalaştık gülüştük ,Herkes Yunusa karşı farklıydı ,gereksiz konuşmaz,konustugu hercümlede Allah derdi Muhammed s.a.v derdi,cok sevilen ve saygı duyulan biriydi,Hocamız gelmediği zaman derdi Yunus devam etsin..O gün yine öyle oldu haber geldi hocamız yok diye Yunus ders yapacak diye,herkes daha dikkatli kendine ceki düzen vermeye basladı,Yunus abimiz siyer üzeri kalınan yerde devam etmeye basladı,ezber bozucu bir yapıya sahipti,babadan dededen gelen ezberleri bozardı,Allahtan gelenle işimiz olur derdi,Dersi arada sırada keser sormak istediğiniz bişi varmı derdi sorusu olan kardeşlerin sorusunu alır bildigi kadarı ile cevap verir devam ederdi,Akıcı bir ortam olurdu,herkesin kendisine olan özgüvenini dısarı cıkarmaya calısırdı İlerde her bireyin bir davetci olacagını biliyordu bunun icin calısırdı,hem anlatan hem öğrenen olun derdi ,sadace ögrenen koyun sürüsü olunmasını sevmez ve bunun için elinden geleni yapardı,Ondan dolayı ki bugün ülkemizin en güzide abilerinden biridir ya..


Sohbetimiz feyizli ve akıcı şekilde devam ederken herkes dersin gidisatına kapılmıstı,yunus abi bugünlük insaAllah diyince hocam devam edilim sesleri yankılandı odada,Yunus abi az olsun öz olsun hayatda olsun hayatımızla beraber yaşantımızda vuku bulsun derdi,ve siyer calısşmasını biz 2 senede bitirdik,hamd olsun karış karış her cümlesinden satırına kadar beynimize kazıdı...


Sohbetden sonra cayımızı içtik hadi kardeş yolumuz uzun yola koyulalım dedi,kümbete yürümekte saatlerimizi alırdı arac o saatde bulunmazdı,Abi dedim gece burda kalalım derdim ,burda kalan kardeslerimiz var onlara yük olmaya gerek yok evimiz var derdi,ben yol yürümekten değilde ordaki kardeşlerle kalmayı sevdiğim icin derdim,sen bilirsin derdi ama kimsenin hakkınıda almak istemedğinden dolayı iyi bakmazdı bu davranısa bende ona uyar evimizin yolunu tutardık..

Ögrenci evleri gercektende yokluk evi olurdu,herseyimiz sırayladı ,yemeginden yıkamasına ,temizlikten çamasıra kadar herseyimizi sırayladı ama o hep benim sıramıda yapardı Çünkü Dostdu herseyden öte kardeşti..İşim ağırdı benim okuldan sonra kitapevine bakar hep ayakta kalırdım,bazen derdi git israhat et derdi olmaz derdim olur derdi sende benim sıramı yaparsın olur biter derdi ama hic sırasınıda bana yaptırmazdı....

kaldıgımız yerde taziye ve düğünlerde cagırırlardı kuran tilaveti için aslında gitmek istemezdi olurda biri etgilenir biri ile tanısır ilgilenirim derdi böyle bir islami kaygıya sahip biriydi,gitdiği her ortamda islamdan bahseder ,kul olma bilinçini aşılardı insanlara Çünkü bir insanın hidayetinin vesile olması günes ve ayın ondan olmasından hayırlıdır düşüncesi içersinde dinlenme zamanlarını bile feda ederdi ,kardeşim fedakar biriydi uyksuundan israhatından feragat ederdi islam için..

Devam Edecek...