[KardelenGül]

En Büyük, En Sevaplı İş Tefekkür

En Büyük, En Sevaplı İş Tefekkür

Dinimiz en büyük, en sevaplı işin “tefekkür” olduğunu bildiriyor.

Bu sözü üniversitelerin kapısına yazmalıyız. Okulların, mekteplerin kapılarına yazmalıyız; okul değil “mektep” çünkü! Okul, “ekol” sözünden bozma bir kelime.
Mekteplere, dershanelere yazmalıyız. Evimize, odamıza yazmalıyız, çalıştığımız, kitap okuduğumuz masamızın üstüne yazmalıyız:

Lâ ibâdete ke’t-tefekkür. Tefekkürü saatin hayrun min ibâdeti senetin. “İbadetlerin içinde düşünmek kadar sevaplı ibadet arasan bulunmaz. İbadetlerin sevap bakımından en büyüğü tefekkürdür. Bir saatlik tefekkür, insana bazen bir senelik ibadetin sevabını kazandırır, bazen 60 yıllık ibadetin sevabını kazandırır.”

İyi şeyler düşünürse, çok iyi şey düşünürse Cenâb-ı Hakk’ın rızasına uygun şeyi düşünürse çok güzel sevaplar kazanır.

Tefekkür ibadettir, hatta tefekküre fırsat tanıdığı için sükût da ibadettir.

Sükût ibadet!

Neden?

Sükût ettiği zaman, gevezelenmediği, boş konuşmadığı, mâlâyâni, işe yaramaz laflar söylemediği zaman o boşlukta insan düşünme fırsatı buluyor.

Düşünme fırsatı bulduğu için sükût da ibadettir. Halvet, tenhalık; uzlet, yalnızlık; itikâf, bir kenara çekilmek, din kitaplarımızın uzlet-i enâm dediği, “insanlardan uzaklaşmak.”

Bunlar hep neyi hazırlamak içindir?

Tefekkürün şartlarını, ortamını hazırlamak içindir.

Tefekkür çok sevaplı olduğundan uzlet de sevaptır. İnsanlarla istinas, fazla düşüp kalkıp boş vakit geçirmemek, tenhaya çekilmeyi sevmek, kitap okumayı sevmek vs. de tefekkürü sağlıyor.

“Arkadaşımdan ayrılamıyorum, arkadaşsız yapamıyorum tek başıma duramıyorum.”

Tek başına duramazsan arkadaşla oyalanırsın, vakit boşa gider. Biraz da uzleti, yalnızlığı seveceksin. Çünkü o yalnızlıkta tefekkür var, tefekkürde bereket ve sevap var.

Dinde kibirlilik, hakkı kabul etmemek nedendir?

Tefekkürün azlığındandır.

Prof. Dr. M. Es’ad Coşan