[Ali Parlak]

Bir Garip Hikaye/Ali Parlak

BİR GARİP HİKAYE
Kün emri geldi!
Daha kendinden bile haberi yokken,
Bir el aldı onu yokluğun içinden,
Ve anne diyeceği cennetine koydu.
Sağlam ve emin bir karargahtı burası.
Önce nutfe haline geldi...
Sonra alaka, ardından bir çiğnem et parçası...
Bir çiğnem et parçasından kemikler oluşurken,
Bu kemiklere de et giydiriliyordu.
En sonunda bir başka yaratılışla insan haline geliyordu,
Yani insana suret veriliyordu,
Ama en güzel suret...
Hepsi hepsi damla bile olmayan pis ve iğrenç bir suydu aslında...
Sonra döndü insan...
Unuttu Rabbini...
Neyden yaratıldığına bakmadan,
Rabbine karşı çeneli bir çekişken kesiliverdi...
Nankörlük, isyan, hırs, bencillik...
Ne ararsan var...
Cehennemle arasında bir ayakkabı bağı mesafe kalmıştı...
Rabbi ona en sevdiği Resulünü gönderdi...
Kimi inkar edip buğz etti,
Kimi canı pahasına sevdi...
Sevenler ve sevmeyenler yıllar boyu bir birleriyle didişti.
Aslına bakarsan bu didişmedeki huzursuzluğu çıkaran,
Hep o Resulü sevmeyenlerdi.
Neredeyse, sevenlerin kalbini de çeleceklerdi.
Ama olmadı. Yapamadılar.
İyi ki de yapamadılar.
Ne de güzel yapamadılar.
Yaratan ne de güzel sevildi sevmeyenlere inat...
Dillere destan bir sevgiydi bu,
Taaa mahşere kadar konuşulan,
Öyle ki oradan ötesinde de konuşulacak olan...
Adına ister sevgi desinler ister aşk,
Çekemedi sevmeyenler...
Olsun...
Sevmeyenlere inat, büyük bir aşk başlamıştı ebede kadar...
Bu aşk ne zaman mı başlamıştı?
Taaa yokluğun içindeyken Rabbi onu tutup çıkardığında...
İnsan üzerinden öyle bir zaman geçmişti ki,
O, daha anılır bir şey bile değildi.
Ve Rabbi onu taaa ezelde sevmişti...
O daha yokken seven Rab hatırına,
Huuuu...


Ali Parlak
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]