[Sükutu-Ezber]

Gece ve hüzün/ Sükutu Ezber

gece ve hüzün
gece ve hüzün olur bazen insanın içine işler ilmek ilmek,nereye baksan sanki hüzün var dört bir yanda
her şey hüzünü hatırlatıyor
her şey hüzüne çıkıyor
her sözler hüzüne dönüşüyor sanki
her kelime hüzünle doluyor sanki
bir hal alıyor insanın içinde köşene çekilirsin bildik hallerinle,baş başasın hüzün yönlerinle
düşünürsün elinden geldiğince gönlüne değmesin dünyanın kiri dileğince duan olur bu
dualar dökülür hüznünle beraber Rabbine içten edersin sözlerini iletirsin seni tek işitene
öyle ya ,,
Rabbimiz bile hüzünlü kalbleri sever ya
hüzün dünya için değildir
vuslatlarındır hüzündür kim bilir
hüzün konuşur sen susarsın
sonra hüznünle beraber Rabbinle konuşursun en iyi işiten ,gören Sensin dersin alemlerin Rabbine
hemhal olursun hüznünle beraber zamanla yakışır sanki gönlüne hüzün,bilirsin ki seni Rabbine daha çok yakın eder seversin hüznünü bu yüzden
ne çok kelimelerin içi hüzün dolmuş yazıların bile,sözleri hiç deme onlar hep hüzün kokuyor
gizlediğin kelimelerin içine hüzün saklı kimse anlamasın diye
hüzünlü gece dilinde hüzünden bir sürü hece birikir içinde sakla işte dersin kendine
hüzün sende belkide Rabbinden bir hediye ,,,
24.03.2017