Rabbimizin bütün insanlığa hitabeden bir kelâmı olan Kur’an, Arapça olarak indirilmiştir. Buna Kur’an’da şu ayetle işaret edilir. “İşte böylece biz onu Arapça bir Kuran olarak indirdik…” (Taha suresi, 113. ayet.) Kur’an’da olan mucizevî tatlılık, güzellik, etkileyicilik ve çok yüksek edebî zevk ancak onu dikkatle okumakla anlaşılabilir. Onu okuyan kimse doğrudan doğruya Allah’ın sözünü dinlemiş ve Allah ile muhatap olmuş demektir. Bu çok şerefli muhataplığı kazanabilmek için Kur’an okumayı öğrenmek gerekir. Sevgili Peygamberimiz (sav), “Sizin en hayırlınız Kur’an'ı öğrenen ve öğretendir” (Buhari, Fedailu'l-Kur'ân, 21) buyurarak Kur’an öğrenmenin büyük faziletine işaret etmiştir.
Kur’an’ın anlatış ve üslublarındaki güzellik, söz sanatlarındaki zenginlik, az sözle pek çok şeyler anlatması, kalp ve ruhu etkisi altına alan akıcı ahengi, harf ve kelimelerinin seçimindeki ruhu okşayan zevk gibi birçok özellikleri mucize derecesindedir. Bütün İslam âlimleri, Kur’an’ın bu belağat seviyesine insanların yetişemeyeceği konusunda görüş birliği hâlindedirler. Bundan dolayı, peygamberimizin en büyük mucizesi Kur’an’dır. Çok kimseler, sadece Kur’an’ı dinlemekle “Bu güzel söz asla bir insan sözü olamaz. Bu ancak Allah kelâmıdır.” diyerek Müslüman olmuşlardır. Elbette değil bir insan, bütün insanlar toplansalar Allah’ın sözü kadar güzel ve mükemmel bir söz söyleyemezler. Kur’an buna şu ayetle işaret eder: “…Andolsun insanlar ve cinler bu Kuran'ın bir benzerini getirmek üzere toplansalar ve birbirine de destek olsalar, yine onun benzerini getiremezler.” (İsra suresi, 88. ayet.)