[AşıkıZehra]

ve durdu yağmur.....

Yağmurabenzemiyor sesi, daha bir gürültülü akan, dinlendirmeyen, ama huzurveren bir ses... Nisan yağmurlarının öncüsü bu yağmurlar, ne kadar kışçok soğuk geçmedi de deseler, bana göre bu yıl uzun, soğuk vebitmeyecekmiş gibi görünen bir kıştı sanki... Bence duygulu insanlarınmevsimi değil, donduran karanlığı aydınlıktan fazla kalabalık görünenkısa kış günleri... Daha bir yalnızlık hissi duyarım böyle günlerde...Daha bir hassaslık çöker yüzüme... Yapışır... O kara bulutlar gökyüzünükapladığında bir hüzün gelir, yerleşir kapıma, ayrılmaz bir türlü neyapsam, nereye gitsem, benden bir parça olur... Atamam, fırlatamam birköşeye, benden olur, ben olur, bırakamam, bırakmaz beni zaten istesemde... Sizlerde de olur mu bilmem ama, daha bir nedensiz boğulurum,nefes alamayacakmış gibi,
aydınlanamayacakmışım gibi gelir bana...


Aydınlıkgünlerin insanıyım ben... Ne kadar sıkıntılı olursa olsun, sorunlarçepeçevre kuşatsa da etrafımı, bir küçük güneş ışığı yeteraydınlanmama... Bazan küçük bir gülümseme yeter, bazan da iyimser birgülüş değiştiriverir dünyamı... Çabuk kanar, çabuk yanılırım, biraz saftarafım vardır zaten, bilir bütün yakınlarım... Işığın etrafında dönenböcekler gibiyim, karanlıkta yaşayamam... En büyük korkumdur,karanlık... O kadar çok hata yaptım ki hayatımda, o kadar çok yanıldımki, hala ders almadım insanlardan yana, güneşten yana, dünyadanyana.... Bir parça yeniğim, bir parça kırık... Yine de şikayetçideğilim kendimden... Her seferinde toparlarım kendimi baharla,yenilerim bir dahaki kırılmalara, hazırlarım benliğimi.... Ne kadar iyihazırlandığımı sanıyorsam o kadar çok kırılırım halbuki... Her yenilgi,yeniden bir dirilişi getirir aslında... Güneş dersen bir görünür, birkaybolur, güvenilmez ona... Dost desen, arkadaş desen, bir varmış, biryokmuş... Ama bahar, her seferinde gelir, vefası hiç kimseye benzemez,sözünde duran en sevgili dosttur aslında...


Ve durduyağmur, daha bir sıcak günlerde sağnağa dönüşmeye hazırladı kendini...Bitti kara bulutların mevsimi, şimdi bahar zamanı... Şimdi çiçek açma,meyve verme zamanı... Ağaçlar çiçekleriyle, gökyüzü maviyle dansedecekşimdi... Kuşlar yuvaya döndü, sabah cıvıltıları neşe vererekaydınlatacak dünyamızı... Nefes alma zamanı şimdi... Güneş sanki hiçgitmemiş de hep burdaymış gibi yanıbaşımızda gülümseyen eski bir dost,kendini hatırlatan, direnme gücü veren... Kendini bulma, yenidenbaşlama zamanı şimdi... Ne de olsa kışın sonu bahardır...



Yeşerten, umut veren, çiçek açtıran baharlara...