[CaferTayar]

Bir bayram arefesinde, dul bir kadın yetim çocuğu ile

zengin bir müslüman dükkâncıdan Allah rızası için yardım istedi.

Dükkâncı fakir kadına yardım etmediği gibi:

“Bıktım sizden! Nedir bu iş yahu? Ben sizin için mi çalışıyorum?

Defol şuradan!” diyerek kovdu.

Dükkâncıdan ummadığı şekilde kovulan kadıncağızı karşı dükkân sahibi çağırdı.

Karşı dükkân sahibi bir Yahudi idi.

“Bayan, sizin bir derdiniz var?” diye sordu.

Kadın utandı. “Yok, bir şey!” dedi hayâ ederek.

Yahudi, dükkânından istedikleri gibi giyinebileceklerini söyledi.

Kadıncağız yetim çocuğunu Yahudi’nin dükkânından beğendiği şekilde giydirdi.

Ardından, çıkarken Yahudi’ye: “Allah sana iman nasip etsin.

Sen bizi giydirdiğin gibi, Allah da sana Cennette köşkler verip, Cennet elbiseleri giydirsin!” diye dua etti.

Çocuk da bu duâya “Âmin!” dedi.

Müslüman dükkâncı o gece bir rüya gördü.

Rüyasında kıyamet kopmuş ve kendisi cennete girmişti.

Cennette gezerken gayet güzel, gözleri kamaştıran bir köşk gördü.

Baktı ki, köşkün kapısında kendisinin ismi yazılı idi. Sevinçle:

“Demek burası bana ait!” diyerek köşkün kapısından içeri girmek istedi.

Fakat kapıdaki melekler adamı içeri almadılar.

“Giremezsin!” dediler.

Adam korkuyla:

“Niye giremiyorum, bu köşk benim değil mi?” diye sordu.

Melekler:

“Düne kadar senindi; ama dün senden alındı, o yahudi bildiğin avram efendi’ye verildi.” dediler.

Müslüman dükkâncı neye uğradığını anlayamadı.

Bir telaş, bir heyecan! Uyandı ki, yatağında yatıyordu:

“Eyvah ben ne yaptım?

Dün çocuklara iyilik etmemekle hata ettim, demek ki benden sonra onları yahudi avram efendi giydirdi.” dedi.

Sabah olunca doğruca yahudi avram efendinin dükkânına gitti. Telâşla dedi ki:

“Avram Efendi, dünkü dul kadına sen kaç liralık elbise verdiysen onların parasını sana ben vereceğim.” dedi.

Yahudi bir altın değerinde elbise verdiğini söyledi. Adam:

“Madem o kadarmış; al sana onun iki misli!” dedi.

Fakat Avram olmaz, dedi. Adam değerini yükseltti, adam yükselttikçe Yahudi olmaz diyor,

Yahudi kabul etmedikçe adam vermek istediği parayı artırıyordu.

Adam yüz altın, iki yüz altın vermeye başladı ama artık Avram’ın da sabrı taşmıştı.

“Olmaz bre Müslüman kardeş olmaz! O köşk yüz altınla, bin altınla satın alınmaz...

O senin gördüğün rüyayı ben de gördüm ve işte müslüman oldum.

O köşk düne kadar senindi, sen daha evvel yaptığın hayır - hasenatla o köşkü yaptırmıştın ama dün bana sattın.

Ben onu tekrar sana satmaya niyetli değilim.

Sen artık bundan sonra kapına geleni boş çevirme de,

Cennette kendine başka köşkler yaptır.

Allah’ın mülkü geniştir!” dedi.

yarabbi öyle bir gönül verki bize içinde senin merhametin olsun amin