[KuM TaNeSi]

"Çisil....Çisil"

Yağmura inat olanca sessizliğimle yürüyordum . Yıldıramayacaktı beni ne yağmur ne kar ne de fırtınalar . Küstah bir başkaldırıştı belki benim yaptığım ama çarem yoktu .



Yaşam arsız bir yabancı gibi her seferinde beni yenmeye uğraşıyor ...bense hiç açık vermiyordum . Üstüne üstüne gidiyor hayattan alacağım olduğunu biliyor ve tüm azmimle tek tek hesaplarımı kapatıyordum .



O akşam iş çıkışı eve yürüyerek gitmek istediğimi farketmiş ve yollara düşmüştüm . Yağmur büyük bir öfkeyle de yağsa beni caydıramayacaktı . Bilânço çıkaracaktım ... hesaplaşacaktım ... belki biraz da ağlayacaktım .


Yağmur nasılsa gizlerdi ya gözyaşlarımı işte bu yüzdendi yürümek isteyişim . Şemsiye de istemiyordum yağmurluk da . Akşamın yoğun siyahı yağmur yaşam ve ben başbaşa kalmalıydık . Muammalarımı çözecektim . Yanılgılarımı görecektim . Yaşamakla yükümlü olduklarımın nedenlerini soracak ve cevap isteyecektim .



Sanki zaman durmuş gibiydi . Yüzümdeki ıslaklık yaşlarımı gizliyor ve ben özgürce ağlıyordum . Adımlarımın beni nereye götürdüğünü asla sormadan gidiyordum ıslak yollarda .




Ne kadar sürmüştü bu durum asla bilemeyecektim . Eve döndüğümde sanki asırlarca yürümüş ve ıslanmış olduğumu hissediyordum sadece o kadar .

Fakat gülümsüyordum . Hem de müthiş bir keyifle ... Ne tuhaftı ! ... İçimden( ben kendime ne yaptım acaba ) diye geçirdim . Hesabımı bitirmiş miydim yoksa hayatla ?... Kimbilir ?



Tek gerçek vardı hatırladığım . Yaşam bir futbol oyunuydu . Bense kaleci .... Sürekli top yağıyordu kaleme ve ben gol yememeye çalışıyordum yılmadan . Her sorunu çözdüğümde yenisini beklemeye biraz daha hazırlıklı oluyordum sanki . Direncim artmış ve ben daha dayanıklı bir hale gelmiş olarak hayatın yeni problemlerini bekliyordum .



İçimden ... ( hadi bakalım bunu çözdüm ve üstesinden geldim ... ama sen beni sınamakta öyle kararlısın ki öyleyse hodri meydan .... sapmayacağım ...yılmayacağım ... yoldan çıkmayacağım ...zaaflara düşmeyeceğim ve bana ne yüklersen yükle dimdik ayakta kalacağım .


Hadi gönder yeni dertlerini bekliyorum . Yüreklice bekliyorum . Ama beni sınamaktan ne zaman vazgeçeceksin bunu da çok merak ediyorum !!! ) diyordum . Açık bir meydan okumaydı bu yaşama karşı .





Oysa anlamıştım ki zaten ayakta kalabilmek buna bağlıydı . İnatla ve dirençle karşılık vermek gerekiyordu zorluklara . Tökezlemeden kolaya kaçmadan .




O yağmurlu akşamın üzerinden çoook zaman geçti . Hayattan öğrendiğim bu en güzel felsefem bana yaşamayı sevdirmeye yetmişti . Artık daima hazırlıklı ve donanımlı olarak bekliyorum hayatın yokuşlarını .




Ve beni bu yokuşların olgunlaştırdığını bilerek yürüyorum .

Yılgınlıkları sildim yaşam sözlüğümden . Hayat daha verimli ve dost artık bana .

Hayatı yüreklice yaşayan herkese yürekten sevgilerimle !....
alıntıdır...