MÜEBBET BİR YAĞMURDU RAHMETİ GETİRİŞİN...
Mekke çöllerinde bir pazartesi
Aylardan Nisan ve seni bekliyor binlerce insan.
Sensiz dünya perişan devran virandı.
Ve senin doğuşun müthiş bir andı Anlatılması imkânsız bir zamandı.
Ama biz göremedik bize yokluğun kaldı..
Bunları sana takvimlerde yer almayan bir zamandan yazıyorum.
Kainatın dışındaki bir mekândan.
Ne ilk ne de son; bilinmeyen bir bahardan yazıyorum.
Yürekten bir kalemim hayalden bir kâğıdım var.
Sana bunları sabahın en karanlık anından yazıyorum.
Müebbet bir yağmurdu rahmeti getirişin
ümmetine serpiştirdin ellerinle şefaatin dağıldı sağanak sağanak üstümüze
sen gittin izlerin kaldı gönlümüzde.
Gönül senin yanında olabilmeyi dilerdi tutulup kalmayı sana hayranlıktan.
Yine de binlerce kez şükredebilmeyi Müslüman olmaktan. Seninle beraber senin yanında.
Şer gördüklerimizi hayreyleyen Rabbimin sevgilisi;
bir an duyabilseydim sesini ya sen gitmeseydin bu kadar erken ya da ben gelseydim geçmişe sen yaşarken.
Rabbim bilir maneviyatımı isyan değil bu sözlerim. Senin çağında olmaktı istediğim.
Rahmet deryası Rabbimin sevgilisi;
bir an görebilseydim seni ya sen yummasaydın gözlerini hayata ya da ben hiç açmasaydım senin olmadığın dünyaya.
Şairlerden kelime aldım kitaplardan harf çaldım ama seni anlatamadım;
bir adını yazabildim ruhuma bir de resmini çizdim bembeyaz rüyalarıma.
Bir tek umudum kaldı elimde belki affolurum ahiret gününde belki sana yakın bir yer verir Rabbim bana cennetinde.
Ümidim elimde senin hasretinle gidiyorum kabrime…
alıntı