HAZRET-İ ALİ R.A ANLATIYOR...
 

ESSELÂMÜ ALEYKÜM VE RAHMETULLÂHİ VE BERAKATÜHÜ...

“Henüz küçükken Arabın büyüklerini yere serip, Rabia ve Mudar kabilelelerinin eşrafının boynuzlarını kırdım. Resulullah'a ne kadar yakın olduğumu, yanında nasıl bir yere ulaştığımı bilirsiniz. Çocukluğumda beni bağrına basar, yatağına alır, vücudunu bana sürer, koklardı. Lokmayı çiğnedikten sonra bana verirdi. Ne söylediğimde bir yalan, ne yaptığımda bir kötülük bulmuştur. Allah, sütten kesildiği andan itibaren meleklerin büyüklerinden birini ona arkadaş etmişti; O melek, ona gece gündüz yüceliklerin yolunu, alemin güzel ahlakını öğretirdi. Ben de yavrusu devenin ardından nasıl giderse onu öylece takip ederdim; hergün huylarından birini öğretir, ona uymamı isterdi.

Her yıl Hira dağına çekilirdi onu ben görürdüm benden başkası da görmezdi. O gün İslam Rasulullah ve Hatice'nin evinden başka hiçbir evde yoktu; ben de onların üçüncüsüydüm. Vahyin ve risaletin nurunu görür, nübüvvetin kokusunu duyardım.
O'na vahiy geldiği zaman, şeytanın feryadını duydum da "Ya Rasulullah! Bu feryad nedir?" dedim. "Bu kendisine kulluk edilmesinden ümidi kesen şeytandır. Benim duyduğumu duyuyor, gördüğümü görüyorsun. Ancak sen nebi değilsin, vezirsin ve hayır üzeresin" dedi.

Kureyşin ileri gelenleri ona geldiğinde onunla beraberdim. "Ya Muhammed, sen atalarından ve ailenden hiç kimsenin yapmadığı büyük bir iddiada bulunuyorsun, biz senden nebi ve Rasul olduğunu bilmemizi sağlayacak bir şey göstermeni istiyoruz. Eğer yapmazsan, seni sihirbaz ve yalancı biliriz." dediler. O, “Allah şüphesiz her şeye kadirdir; eğer Allah sizin için bunu yaparsa hakka iman ederek şehadet eder misiniz?" dedi. “Evet” dediler. “İstediğinizi size göstereceğim, hayra dönmeyeceğinizi de biliyorum. İçinizde Bedir'de kuyuya atılacak, Hendek'te hiziplere ayrılacak kimseler var.” dedi.

Sonra "Ey ağaç, eğer Allah'a ve ahiret gününe iman ediyor ve benim Allah'ın Rasulü
olduğumu biliyorsan, Allah'ın izniyle kökünle beraber sökül ve önümde dur." dedi. O, onu hak ile göndermişti, ağaç köküyle birlikte sökülecekti. Şiddetli bir gök gürültüsüyle kuşun kanatlarını çırpması gibi kısa bir anda sökülüp geldi ve titreyerek Rasulullah'ın önünde durdu. En yüksek dalı Rasulullah'ın üzerine, bazı dalları da benim omuzlarıma geldi. Ben Rasulullah'ın sağındaydım. Kavim bunu gördüğü zaman-kibirlenip böbürlenerek- "Ona emret tekrar gelsin fakat yarısı orada kalsın" dediler.

O da bunu emretti. O da daha şaşırtıcı bir şekilde daha şiddetli bir sesle yarım olarak geldi ; neredeyse Rasulullah'a sarılacaktı. -inkar ve kibir dolu olarak- "tekrar bu yarısına emret te geldiği gibi öbür yarısına dönsün" dediler. Rasulullah, o yarıya emretti ve o da döndü.

"Allah'tan başka ilah yoktur, ben sana iman edenlerin ilkiyim ya Rasulullah" dedim. "Sözünü yüceltmek, nübüvvetini tasdik etmek için Allah'ın emriyle bu ağaca yapacağını yaptığını ikrar edenlerin de ilkiyim" dedim.

Kavmin hepsi birden; "Hayır, sihirbaz ve yalancıdır. Sihrinin şaşırtıcılığı bu işi kolaylaştırdı. Bu işinde ancak bunun gibiler sana inanabilir, (beni kastediyorlardı)" dediler.

Ben, Allah yolunda olan, kınayıcının kınamasına aldırış etmeyen, simaları sıddıkların siması, sözleri iyilerin sözleri olan bir toplumdanım. Onlar geceyi ibadet ve tefekkürle mamur ederler, gündüzün yol gösteren işaretleri olurlar. Onlar, Kuran'a sımsıkı sarılmışlardır; Allah'ın kanunlarını, Rasulünün sünnetlerini diriltirler, kibirlenmezler, büyüklük taslamazlar, hıyanet etmezler, bozgunculuk yapmazlar. Bedenleri amelde, kalpleri cennettedir."

Hz.Ali