Çocuklarınızı Yetiştirirken Anne Babanızın Yaptığı Hataları Yapıyor musunuz?

[enderhafızım]

Çocuklarınızı Yetiştirirken Anne Babanızın Yaptığı Hataları Yapıyor musunuz?

Çocuklarınızı Yetiştirirken Anne Babanızın Yaptığı Hataları Yapıyor musunuz?




Size kolay bir soru soracağım, yanıtlar mısınız?
Çocuğunuzu seviyor musunuz?
Böyle soru mu olur?
Tabiki seviyoruz dediğinizi duyar gibiyim.

Şimdi de bir şey düşünmenizi rica edeceğim.
Çocuğunuzun öldüğünü düşünün.
Kucağınızda cansız masum bedeni.
Sus, o ne biçim söz dediğinizi duyar gibiyim, Allah acısını göstermesin diyorsunuz değil mi?
O öleceğine ben öleyim diyeniniz de vardır, eminim.

Onu seviyorsunuz, acısını görmeye bile tahammül edemiyorsunuz.
Peki hiç düşündünüz mü, onun canını sizin acıtabileceğinizi?
Ruhunda derin yaralar açabileceğinizi.

Çoğunuzun çocukluk hatırası vardır değil mi?
İyi mi kötü mü bu hatıralar siz karar verin, olur mu?
Babam/annem beni öyle bir dövmüştü ki o günü hala unutamıyorum demiyor musunuz hiç?
Peki o günü/leri neden hala unutamıyorsunuz?
Ruhunuzunda ve kalbinizde derin yaralar açmadı mı o gün/ler?
Annenize/babanıza az da olsa hiç sevginizi eksiltmedi mi?

İstemeden evinizin bir eşyasını kırdığınızda, kırıcı sözler kullandı mı anne/babanız?
Unutmuyorsunuz değil mi, o sözleri? Arada kulaklarınıza geliyorlar mı?
Unutmaya çalışsanızda olmuyor mu?

Anne/babanız kardeşinizi sizden çok seviyor muydu? Ya da size öyle hissettiriyorlar mıydı?
Kardeşinizi kıskandınız mı hiç?
Ona alınan bir şey, size alınmadı diye hiç gece uyumadığınız oldu mu?
Sizi hiç kardeşinizle kıyasladılar mı? Kardeşiniz gibi olmak için çalıştınız mı?
Ne kadar uğraşsanızda anne/babanızın gözünde kardeşiniz gibi olamadınız mı?
Çok sevdiğiniz kardeşiniz bazen gözünüze bir fazlalık olarak geldiği olmadı mı?
Sonrada bu düşüncenizden utanmadınız mı?


Anne ve babanız kavga ettiklerinde sizin bu olaydan etkilenmiyeceğinizi sandılar mı hiç?
Onların kavga ettiği gece boşanmasınlar diye dua edip ağladınız mı?
Peki onlar kavga ettiğinde derslerinize çalışabildiniz mi?
Barışsınlar diye elinizden ne geliyorsa yapmadınız mı?


Size anne/babanızın gerektiği kadar vakit ayırmadığı oldu mu?
Televizyon dizisini izleyeceğim diye sizi hiç susturdukları oldu mu peki?
Misafirler gelecek diye yapmanız gereken çok önemli dersinize yardımcı olmadılar mı?
Öğretmeniniz bu yüzden size kızdığı hiç oldu mu?

Okulunuzdaki veli toplantılarına anne/babanız gelmediğinde kendinizi sahipsiz gibi hissettiniz mi?

Onlar bu hareketlerden birini yada bir kaçını yaptığında içinizden hiç anne/baba seni sevmiyorum deyip pişman oldunuz mu?

Sorularımdan birine yada fazlasına evet dediyseniz. Çocuğunuzla olan ilişkinizi gözden geçirin.
Geçirin ki, sizin geçmişte ve şimdi yaşadığınız üzüntüleri kırgınlıkları onlar yaşamasınlar.
Yaşamasınlar ki annem/babam beni acaba sevmiyor mu diye düşünmesinler.
Ruhlarında yaralar olmasın, bu yaralar her akıllarına geldiklerinde kalplerini kanatmasın.

Çocuklarınızı hepiniz çok seviyorsunuz, anne/babanızda sizi çok seviyordu.
Lakin kimi zaman bazı hatalar yaptılar. İsteyerek yapmadılar belki ama yaptılar.
Sizi üzdüler, kırdılar.
Siz dikkat edin ki, sizin üzüldüğünüz gibi sizin çocuklarınız üzülmesin!
Dikkat edin ki, sizi hep yaptığınız güzelliklerle hatırlasınlar.


Gülşah D.

[mehmet akif2]

inşallah inşallah diyelim

[mehmet akif2]

anne-babamızın bizi yetiştirirken hataları mutlaka olmuştur

biz çocuklarımızı yetiştirirken de birçok hatamız oldu ve oluyor

ben şöyle bir geçmişime baktığımda anne-babamın hatasını hatırlamıyor ya da düşünmüyorum

ben hiç kimseden (mutlaka istisnalar vardır) geçmişte annem bana şöyle yaptı şunu söyledi babam beni dövdü ona çok kızgınım gibi sözler asla duymadım

annemiz ve babamız bizim için çok değerliler