Medineweb ''Adem Güneş'ten çocuk terbiyesi ile ilgili sözler'' arşivi

[EyMeN&TaLhA]

Sürekli mutluluk" isteği,
mutsuzluğun en büyük sebebidir...

PEDAGOG ADEM GÜNEŞ

[EyMeN&TaLhA]

Çocukla Kaliteli Zaman, "Anı Yaşayabilme Becerisi" ile
Anı yaşayabilme becerisi, "Zamanı Genişletebilme" ile
O da "Yavaşlamakla" mümkünüdür.

[EyMeN&TaLhA]

Her insan, minik bir çocuk bedeninin içine gizlenmiş bir sır taşır. Çocuğun ruhundaki gizemli sır, çocuğun olduğu gibi kabul edilmesiyle ortaya çıkacaktır.

[EyMeN&TaLhA]

Günümüz anne babaları çocuklarına hayret makamından şaşkın bir ruh ile "Sen kimsin?" diye bakmadıkları için çocukluk sırları ortaya çıkmıyor. Çocuk ne ise o olmasına izin verilmelidir. Çocuk olduğu gibi olabildikçe kişilik ve karakterini sergilemekten keyif alır, içi huzurla dolar. İlk yıllarda çocuk, anne babasının yanında en doğal haliyle ve 'olduğu' gibidir, 'istendiği' gibi değil...
Çocuk bir kere içinde farklı, dışında farklı olmayı becerirse, onun kime, ne zaman, ne yapacağını kimse kestiremez!
Çocuk kendi sırrını bırakıp, anne-babasının zorlaması ile arzu etmediği bir yöne doğru sürüklenmeye başlanmışsa, kişiliksizleşme süreci de başlamış demektir.
Sevgi koşula bağlanmışsa, çocuk, anne baba sevgisini alabilmek için kendi dünyasını yaşamak yerine, onların istediği gibi olmak zorunda kalır.
İnsan ruhu; kendisini ezene karşı bir eziklik, kendisini dışlayana karşı bir dışlama hisseder.
Çocuk, duygu dünyasında hangi acıları yaşıyorsa, bir süre sonra ya anne-babasına ya da kendi çocuklarına aynı acıları yaşatır.

adem güneş

[EyMeN&TaLhA]

Çocuk Terbiyesi Nedir?

Anneler çoğu zaman farkında olmadan "çocuk terbiyesi" yerine "çocuk eğitimi" kelimesini kullanmaktadır.
Peki, çocuk eğitimi ile çocuk terbiyesi arasında ne fark var? Çocuk eğitiminde, genellikle ahlakî kural ve değerler ön planda değildir. Hâlbuki çocuk terbiyesinde, çocuğu eğitmek için kullanılan yol ve yöntemlerde, sosyal kabul görmüş değerlerden, ahlak, din, kültür gibi değerlerden referans alınır.
Eğitim, belli bir konuda bilgi, beceri ve tecrübe kazandırmaya denilir. Yani "iyi eğitilmiş çocuk" demekle, belli bir konuda, bilgi, beceri ve tecrübe kazandırılmış çocuk kastedilmektedir. Örneğin okulda başarı, derste başarı, kursta başarı...
İyi eğitim almak, iyi terbiye olmak demek değildir.
Birçok aile, normlara kaynak olarak kendi dini değerlerini veya mahalli kültürlerini esas almaktadır.
Çocuklarıyla çatışma yaşamak istemeyen bir ailenin normları, dünyanın her yerinde değişmeyecek karakterde olmalı.
Normal denilen şey, din, ahlak, evrensel kabul görmüş değerler içinde yerini alır.
Çocuğun öğrenmeye çalıştığı konuyla, ailenin öğretmeye çalıştığı konu çelişirse aile kendi normlarını aktarırken sorunlar yaşar.
Çocuk başka bir grubun içinde kendini daha iyi ifade edebiliyorsa yavaş yavaş o grubun "norm"larını kabul edecektir.

[EyMeN&TaLhA]

7-14 yaş grubundaki çocuklardan ahlâkî olgunluğu beklemek, erken bir beklentidir. Çocuk, henüz 7 yaşında ahlâkî eğitim sürecine yeni yeni girmiştir. Bu sürecin hemen tamamlanıp çocuğun bütün ahlak kurallarını uygulaması beklenemez. Ahlak egitimi bir süreç gerektirir. Çünkü ahlak eğitiminde vicdani kabul oldukça önemlidir. Akıl olarak ahlak kurallarını kabul etmek bir şey ifade etmez, bu kuralların çocuğun ruhuyla bütünleşmesi ve yaşamın bir parçası haline gelebilmesi için zamana ihtiyaç vardır... Ahlâk eğitiminin içselleştirebilmesi için çocuğa süre tanınmalı, hatalar yapmasına fırsat verebilecek olgunluğa sahip olunmalıdır. Bir hata ile her şey bitmiş olamaz; ama bir hata karşısında aşırı güç kullanmak birçok şeyi bitirebilir.

[EyMeN&TaLhA]

Benliğini zorunlu bir itaat ile anne babasına kaptırmış olan çocuk, bir süre sonra yaşama olan güvenini kaybeder. Zoraki kişilik oluşumları esnasında duygu dünyasını kaybetmiş kişiler, çok hırslıdırlar; yenilgilere öfke ile tepki verirler. Kişi ancak benliğini koruyabildikçe onurlu yaşar. Anadolu Pedagojisi'nin hedefi; kişilikli, onurlu, dik duran, ama diklenmeyen bireyler yetiştirmektir.
Gerçek benliğini yaşayan(kendi gibi olabilen) çocuk etken çocuktur. Etken ruha sahip bir çocuk, annenin 'anne gibi anne,' babanın da 'baba gibi baba' olduğu bir evde, kişilikli ve karakterli olur. Bir çocuk etken olurken, aynı zamanda duyarsız da olabilir. Anadolu Pedagojisi'nde, asıl önemli olan 'duyarlı etken' kişiliktir. Duyarlı etken kişiliğin zirve noktası, Peygamber Efendimizdir(a.s.m). Anne babaların, anne-baba olma hislerini gerçek anlamda yaşayacakları çocuk ruhu, etken ve duyarlı çocuktur. Etken duyarlı çocuk, her ne kadar güçlü-kuvvetli ruha sahip olsa da, isyankâr ve yıkıcı değildir. Anne babasına itaati, bilinçli bir tercihtir.

[EyMeN&TaLhA]

İç kılavuzunu sükûnet içinde kullanabilen çocuk, bir süre sonra anne babasını 'dış kılavuz' olarak kabul eder ve yaşamın kurallarını onlardan öğrenmekten büyük keyif alır. Çocuk yardım almaya yöneldiğinde, 'ezici' ve 'incitici' bir tutumla karşılaşırsa, kendisini ezen kişinin rehberliğini artık istemeyecek ve tepki gösterecektir. Çocuğa teklif edilen yardım, minnet duygusu oluşturulmadan sunulmalıdır. Minnet öyle bir duygudur ki, kim kimin minneti altında kalmışsa, ona karşı kendini ezik, mecbur ve çaresiz hisseder. Çocuğun anne babasına karşı gerçek muhabbeti ve itaati, ancak onlara güven duyabilmesiyle mümkündür. Kişiliksizleşen çocuk, sadece minnet duygusu ile değil, aynı zamanda baskı ve zorlamalarla da kendisini anne babasına itaate mecbur hisseder. Çocuk kendisini ezen ebeveynine karşı, benlik savunması içine girebilir. Yapacağı şeyler karşısında hep engellemeler, kırıcılıklar ve baskılar ile karşılaşan çocuk, yaşama sevincini kaybeder. Edilgen hale getirilmiş ve itaate mecbur bırakılmış bir çocuğun kendini mutlu hissettiği anlar, ancak anne babasının istediği gibi davrandığı anlar kadardır. Anne-babası tarafından ruhu teslim alınan bir çocuk, yaptığı her işte onların onayını almazsa, başarı elde edemeyeceğini düşünür. Bir yetişkinin çocuğun masum duygularını kendi amaçları doğrultusunda kullanmasına, çocuk suistimali denir. Anne-babanın, Allah'ın güç ve kuvvetini, çocuğu kendine itaat ettirebilmek için kullanması, çocuk suistimalidir.

[EyMeN&TaLhA]

Ebeveynler coğu defa baski ve zorlama ile cocuklarina davranis ögretmeye calisirken onlarin duyarliliklarini ve iradelerini kirdiklarini fark edemiyorlar....

Adem gunes

Dogal ebeveynlik kitabindan...

[EyMeN&TaLhA]

Eğitimde ceza kalkmadıkça, toplumda şiddet kalkmaz...

Ceza ile çocuk eğitmeyi normal kabul etmek, toplumsal şiddet ile yaşamayı göze almak demektir.