Evlenecek Erkeklere Tavsiyeler...

[ali70]

Bir arkadaşımdan duydum. Onun bir arkadaşı diyetisyene falan gitmeden 10 kilo vermiş. Nasıl verdiğini sormuş. ''Çok basit'' demiş. ''Hiç rejim falan yapmadım. Sadece sünnete göre hareket ettim.''

Şimdi ne alaka diyeceksiniz. Alaka şu... Allahu Teala buyuruyor:

Andolsun ki, Resûlullah, sizin için, Allah'a ve ahiret gününe kavuşmayı umanlar ve Allah'ı çok zikredenler için güzel bir örnektir. (Ahzab Suresi 21)

Şimdi bu ayetten yola çıkarak: Resulullahın(sav) eşlerine olan davranışlarını uygulamak farzdır.

Onun(sav) hayatına bakarak aile hayatına yön veren, hem mutluluğu yakalar, hem de her hareketi ibadet olur ve sevaba girer.

[ali70]

Peygamberimiz (asm) eşlerine karşı nasıl davranırdı?

Hz. Aişe Vâlidemiz anlatıyor:

“Allah Resûlü (s.a.s.), bir gece bana hitaben; ‘Ya Aişe’, dedi, ‘müsaade eder misin, bu gece Rabbimle beraber olayım?' (O, Rabbiyle beraber olmak için bile hanımından müsaade isteyecek kadar incelerden ince bir insandı.) Ben, ‘Yâ Resûlallah! Seninle olmayı isterim; fakat senin istediğini daha çok isterim.’ dedim. Sonra, Allah Resûlü (s.a.s.) abdest aldı, namaza durdu, kırâatinde ‘İnne fî halkissemâvâti ve’l ardi’ âyetini okudu, okudu ve sabaha kadar gözyaşı döktü.”

Görüldüğü gibi Hz. Peygamber (s.a.s.) efendimiz sadece dünyevi konularda değil, uhrevi konularda bile, eşine gösterilmesi gereken ihtimamı asla esirgemiyordu. Gece ibadeti için bile eşinden izin alıyordu.

[ali70]

Peygamber efendimiz;

Eşleriyle birlikte vakit geçirirdi. Yoğun işlerine rağmen ailesini ihmal etmiyordu.

Onlarla beraberliklerinde sohbet ediyor, hâl ve hatırlarını soruyor ve şakalaşıyordu.

Onlarla toplantılar yapar, eşlerine ibretli kıssalar anlatır, hepsini tebessüme sevk edecek latifeler yapardı.

Bu sevginin en önemli göstergelerinden biri de eşlerinin zevklerini dikkate alırdı.

[ali70]

Efendimiz; (s.a.s.) eşlerinin yakınlarına ve dostlarına itibar gösterirdi. Zaman zaman onlara hediye gönderirdi.

Evine uğrayan yaşlı bir kadına itibar gösterir, iltifat ederdi. Hz. Aişe Validemiz sebebini sorunca,

“Ey Aişe, bu kadın Hatice’nin arkadaşıdır. Onun sağlığında bize uğrardı. Dostluğa vefa göstermek imandandır.”

[ali70]

Onlara Hoşgörü ve Şefkat Gösterirdi

Eş, insana Allah’ın bir emanetidir.

“...Erkeklerin hanımları üzerinde bulunan hakları olduğu gibi, hanımların da kocaları üzerinde meşrû çerçevede hakları vardır…” (Bakara Sûresi, 2/218)

“...Onlarla hoşça, güzelce geçinin. Şayet onlardan hoşlanmayacak olursanız, olabilir ki bir şey sizin hoşunuza gitmez de Allah onda birçok hayır takdir etmiş bulunur…” (Nisâ Sûresi, 4/19),


Ayete göre kadınlara karşı güzel bir muamele ibadettir. Yani farzdır.

Resûlullah (s.a.s.) efendimiz, eşlere karşı güzel muameleyi, Allah katında hayırlı olarak kabul edilmeye vesile teşkil eden önemli bir davranış olarak kabul etmiştir:

“En hayırlınız, aileniz için hayırlı olandır. Bana gelince ben, aileme karşı en hayırlı olanınızım.” (Tirmizi, Menakıb 63)


Başka bir sözlerinde de:

“Kadınlara karşı hayırhah olun. Çünkü onlar sizin yanınızda emanet gibidirler. Onlara iyi davranmaktan başka bir hakkınız yok, yeter ki onlar açık bir çirkinlik işlemesinler.” (Tirmizi, Tefsiru Tevbe (9) 2)

Hanımların, Allah’ın insanın uhdesine verdiği birer emanet olduğuna, dolayısıyla bunda kusur edilmemesi gerektiğine vurgu yapmıştır. Allahın emanetine ihanet etmeyi düşünen evlenmesin derim.

[ali70]

Rahmet Elçisi (s.a.s.), erkeğin, eşine karşı nezaketli ve sabırlı olmasını, özellikle de hanımların hassas olmalarından dolayı da daha nazikçe davranılmasını tavsiye etmiştir.

Bir teşbihle onların “eğe kemiğinden yaratıldıklarını” (Buhari, Nikah 79; Enbiya 1) belirterek, nezaket ve incelikteki konumlarına işaret etmiş, yerli yerince muamele yapılmadığında ise kırılmanın kaçınılmaz olduğunu belirtmiştir.

[ali70]

Allah Resûlü (s.a.s.) de zaman zaman eşleri arasında meydana gelen olaylar karşısında hemen karşılık vermiyor, teenni ile hareket ediyor, böylece öfkeyle alacağı müspet neticeden daha fazla netice elde ediyordu.

[ali70]

Safiyye Validemiz çok güzel yemek yapardı. Bir defasında Resûlullah (s.a.s.) Hz. Aişe Validemiz’in odasındayken ona yemek yapıp göndermişti. Bunun karşısında Hz. Aişe Validemiz bir kıskançlık hissetmiş ve kendisini bir titreme sarmıştı. O kadar ki yemek tabağını aldığı gibi yere atıp kırmıştı. Resûlullah (s.a.s.) sesini çıkarmamış, sabır ve tahammülüyle işin sonunu hayra çevirmişti. Bir süre sonra Aişe Validemiz pişman olmuştu. Hatta sadece pişmanlıkla yetinmemiş, aynı zamanda bunun kefaretini de sormuştu. Resûlullah (s.a.s.) da kefaretinin tabağa aynıyla tabak, yemeğe misliyle yemek olduğunu bildirmişti. (Ebu Davud, Büyu’ 91; Nesai, İşretu'n-Nisa 4).

[ali70]

Kadınlara karşı hayırlı olmanın bir ölçüsünün de onlara hakaret etmeme ve onları asla dövmeme olduğunu görüyoruz.

Başka insanlara bile hakareti hoş karşılamayan Hz. Peygamber (s.a.s.) özellikle eşlere karşı daha hassas olunmasını tavsiye etmiş, hele dövme gibi insana yakışmayan kaba-güç gösterisini asla tasvip etmemiştir.

Bilhassa gündüz, kadını hayvan döver gibi dövüp gece de yanına gitmeyi sert bir lisanla kınamıştır.

Dolayısıyla gece, bütün bağları koparmak zorunda olan insanın gündüz ki tavrı hiç hoş karşılanmamıştır. Fiili olarak da Allah Resûlü’nün hayatında asla böyle bir şey görülmemiştir.

[ali70]

Bir de özellikle âilenin bir araya gelmesini sağlamak maksadıyla her akşam, bütün hanımlar, Rasûlullah (s.a.s.), o gece kimin yanında geceleyecek ise, topluca oraya gelirler, sohbet ederlerdi. Bu toplantılarda Rasûlullah (s.a.s.)’ın zevcelerine ibretli kıssalar anlattığı, hepsinin güldürücü şakalar yaptığı rivâyet edilmiştir.