Dokuz Köyden Kovulsan Da Doğruyu Söyle

[Huzurİslam]

Dokuz Köyden Kovulsan Da Doğruyu Söyle

"Allah (c.c.ya inandım, de. Sonra da dosdoğru ol "(1)


Müslüman, hem doğru olmalı hem de doğrularla beraber olmalıdır. Yüce Rabbimiz: "Ey inananlar! Allah (c.c.)'tan sakının ve özünde, sözünde, işinde doğru olanlarla beraber olun."(9 Tevbe, 119) emrini vermiştir.
Doğrular birlikte hareket etmezlerse, dürüstlükten uzaklaşabilirler veya doğru olmayanlar güçlü ve etkili duruma gelebilirler. Onun için her ne pahasına olursa olsun, Müslümanlar doğru olmalı ve doğru kalmalıdırlar.
Gerçi Yunus Emre, halkın doğrulara karşı tavrını şöyle tarif etmiş:
"Doğru olsam ok gibi,
Yabana atarlar beni.
Eğri olsam yay gibi,
El üstünde tutarlar beni."
"Doğruyu dokuz köyden kovarlar." diye bir söz var! Dokuz köyden kovulma pahasına da olsa doğru dürüst olunmalıdır. Zira dünyada da ahirette de kazanacak olanlar doğru olanlardır.
Sözümüzde, özümüzde, işimizde doğru, güvenilir olmalıyız. Zira Rabbimiz böylelerini över ve sever:
"Ücretli olarak istihdam ettiklerinin en hayırlısı kuvvetli ve güvenilir olanıdır. "(28 Kasas, 26)
Gelelim öykümüze:
Bir zamanlar, ülkelerin birinde yaşlı bir kral varmış. Bu kralın çocuğu olmamış. Yaşlandıkça kendi yerine kimi bırakacağını düşünmeye başlamış. İyilik sever, dürüst, doğruluktan ve doğrulardan sapmayan biri kendisinden sonra kral olsun istiyormuş. Bunun için şöyle bir yol izlemiş:
Adamları, ülkedeki bütün erkek çocuklarına birer çiçek tohumu dağıtmış. Kral da bu tohumlardan çıkacak çiçekler
arasında hangisi en güzel olursa, kendisinden sonra onun kral olacağını ilan etmiş.
Bu çocuklardan biri, kralın verdiği o tohumu saksıya dikmiş. Ama uzun bir süre beklemesine rağmen saksıda çiçek bitmemiş. Annesi, belki yanlış bir saksıya diktiği için çıkmayabileceğini söyleyince de, tohumu yeni bir saksıya, başka bir toprağa dikmiş. Ama nafile, yine bir bitki yetişmemiş, çiçek açmamış.
Sonunda kralın söylediği gün gelmiş. Ülkenin bütün çocukları ellerinde rengarenk, birbirinden güzel çiçeklerle kraliyet
sarayının önünde sıraya dizilmişler. Elinde çiçek olmayan, yalnızca o çocuk varmış. O, elinde boş saksı öylece duruyormuş.
Kral, çocukları tek tek dolaşmış, çiçeklerine bakmış, kimini bir iki güzel sözle övmüş ama yoluna devam etmiş. Kralın verdiği tohumu dikip hiçbir çiçek yetiştiremeyen çocuğun yanına gelince, onun boş saksısına bakıp:
"Çocuğum! Senin saksında çiçek yok ki!" demiş. O çocuk ağlamaklı bir sesle:
"Evet kralım. Maalesef benim tohumum bitmedi." diye cevap vermiş. Bu cevap üzerine yaşlı kral küçük çocuğu kucaklamış ve bundan sonra kendisini evlat edineceğini, kendisinden sonra da onun kral olacağını duyurmuş.
Meydanda yarışmanın sonucunu bekleyenler, bu işe bir anlam verememişler. Bunca güzel çiçek varken, nasıl olur da saksısı boş olan bir çocuk veliaht ilan edilir, diye birbirlerine sormadan edememişler. Halkın merakını Kral şu açıklamayla gidermiş:
"Benim dağıttığım çiçek tohumlarının hepsi daha önce sıcak sudan geçirilmişti. Yani hiçbirinden çiçek çıkma ihtimali yoktu. Ama sadece bu çocuk bana gerçeği olduğu gibi anlattı, işte bu yüzden benden sonra kral o olacak."
İşte böyle sevgili dostlar! Dünyada da ahirette de kazanacak olan doğru olanlardır. Onun için sevgili Peygamberimiz: "Dürüst ve güvenilir tüccar Peygamberler, sıddîklar ve şehitlerle beraberdir." (2)buyurmuştur.
Sakın menfaatimiz için yalana, dolana, hileye tenezzül etmeyelim. Nokta kadar menfaat için virgül kadar eğilmeyelim. Doğruluk imanın gereğidir.
Kaynaklar:
1.Müslim, İman 62. Ahmed, Müsned 3/413, 4/ 385.
2.İbni Mace, Ticârât 1. Tirmizi, Büyü 4. Darimi, Büyü 8.

[Emekdar Üye]

Zalim bir vali vardı. Bu vali bir gün adamlarını göndererek Hasan Basri Hazretleri'ni yakalatmak istedi. O da bir vakit ders verdiği Habib-i Acemi Hazretleri'nin kulübesine gelip saklandı. Valinin adamları geldi ve hışımla:
- Hasan Basri'yi (r.a.) gördün mü? diye sordular.
O gayet sakin:
- Evet, dedi.
- Nerede?
- İşte şu kulübemde...
Adamlar kulübeye daldı, fakat bir türlü Hasan Basri Hazretleri'ni bulamadılar. Dışarı çıkınca tehdit edip:
- Ya şeyh, niçin yalan söylüyorsun? dediler.
- Ben yalan söylemedim, dedi. Siz göremedinizse, benim suçum ne?
Tekrar girdi, aradı, fakat bulamadılar. Onlar gidince, Hasan Basri Hazretleri:
- Ey Habib! Biliyorum ki Rabb'im senin hürmetine beni onlara göstermedi. Fakat yerimi niçin söyledin, hocalık hakkı yok mudur? dedi.
Hazreti Habib mahcub bir şekilde:
- Ey Üstadım! Sizi bulamamaları benim hürmetime değil, doğru söylediğimizdendir. Çünkü bilirsiniz ki, Doğruların yardımcısı Allah'tır. Eğer yalan söyleseydim, sizi de beni de götürürlerdi, dedi. "