ZOR İNSANLAR GÖNÜL YORGUNLUĞUNA SEBEB OLUR

[Armagan]

ZOR İNSANLAR GÖNÜL YORGUNLUĞUNA SEBEB OLUR

[size=large]Bir ohh çekti. “Yoruldun mu?” dedi karşısındaki dostu. Sadece hayır cevabı almak tatmin etmemiş olacak ki yeniden sormak ihtiyacı hissetti: – Hayırdır, bu sıkıntı, bu bezginlik? – Gönlüm yoruldu, gönlüm... Gönül yorgunluğu insanın üstüne bir karabasan gibi çöktüğünde ne eli kalkar insanın, ne dizleri tutar. Bezginlik bütün vücudunuzu sardığında iç enerjinizin boşalan bir akü gibi akıp gittiğini farkedersiniz. Bir şeyler arar durursunuz. O aradığınız elektrik, sizi canlandırıp harekete geçirecek kıvılcımın nerede ne zaman karşınıza çıkacağını bilmeden bezginliğin pençesine teslim olup gidersiniz. Bazen hayatın akışı, bazen de hayatın ta kendisi bizi cendereye alıp sıkar. Bu cendereler karşımıza insan suretinde de çıkabilir. Gönül yorgunluğuna yol açan insanların sorumsuzlukta bir eşleri yoktur. Ne söylediğiniz, ne istediğiniz önemli değildir. İşlerini canları istediğinde yaptıklarından siz istediğiniz kadar yorulun; onlar için önemli olan kendileridir. Bu nedenle mazeretler, bahaneler hep kendi menfaatleri yerine gelmediğinde zuhur eder. Dostunun istekleri önemli değildir. O sadece kendi için yaşayan bir insan olma yolundadır. – Seni yoran nedir? dedi dostu. – Bir dost... Anlatmaya başladığında zor insanların çevremizde bize ne kadar sıkıntı oluşturduğunu anlamıştı. – Arkadaşla bir konu konuşuyoruz, dostum ilgili telefonu not almak gibi bir zahmete katlanmıyor. Anlıyorum ki, ben bir hafta sonra onu rahatsız ettiğimde geçen hafta konuştuğumuzdan bir adım bile ileri gitmemiş. Basit bir işi yaptırmak için onlarca kez onu aramam gerekiyor. Aradığımda bir de bulabilsem! – Böyle zor insanlarla anlaşmak da zor değil mi? – Zor tabii. İnsan bırak ne hali varsa görsün diyemiyor. Desen de o insanla işin oluyor. – Bu tür insanlar değişemezler mi? – Değişebilirler tabii. Ama sorumsuzluk duygusu paslanmış çivi gibi sökülüp atılamıyor. Güler yüz yok, hep sorun, hep sorun. Sorun üreten bir yapıları var. Zor insanlar hep sorun ürettikçe bize de bu sorunları çözmek düşecektir. Benim gönül yorgunluğum da artık bu sorunlardan bıkmamdan kaynaklanıyor. – Senin dostun, üzüldüğünü, yorulduğunu bilmiyor mu? – Bunu bilebilmesi için sorumsuzluk modundan çıkması gerekir. Bir insan başkalarının neden olduğu sorunlar yumağında ne kadar mücadele etme gücünü koruyabilir? İşte beni yoran da artık mücadele gücümün kalmayışı... – Sana enerji verecek, seni yeniden neşeli ve canlı bir insan yapacak şeyler yok değil. Eğer bunları yapmazsan sen de bir “zor insan” olur çıkarsın karşımıza. Bunu bil ki ben sıcak bir dost, kolay iletişim kurulabilen bir insan istiyorum. ‘Tamam’ deyip, gülerek vedalaştıklarında “Zor insanlar için enerji depolamamız gerekiyor.” diyordu her iki dost [/size]