Dile gül koymak ..

[Seher Yeli]

Dile gül koymak ..

Konuşmasından anlaşılır insan. Güzel konuşmasından... Kalbden kalbe yol vardır derler. Bunu biraz daha değiştirerek söylersek; dilden kalbe yol vardır.

Gönlü yumuşak insanların konuşmaları da yumuşak ve ılımlıdır. Asla kalb kırmaz onlar. Çünkü bir mihenk vardır gönülde; sözünü önce ölçer biçer sonra muhatabına sunar. Katı kalbli insanlar ise, bu mihengi yitirmiştir. Gönül kayalıklarında paramparça olmuştur mihenkleri. Nereye vuracak ve sözünü tartacak? Altın ile bakırı birbirinden ayıramaz artık o. Olur olmaz yerde kelam eder, ya baş kırar, ya da göz çıkarır.

Ilık meltmler gibi soluklar gerek bize. Gönüllere ulaştığında, bahar çiçkleri açtıran. En sert yürekleri dahi yumuşatan, yoğuran, şekillendiren. “Tatlı söz yılanı deliğinden çıkarır.” derler. Ne kadar doğu. En öfkeli olduğumuz anlarda bile yüreğimizdeki karanlığı gündüz aydınlığına çevirir güzel bir söz. “Söz ola kese savaşı / Söz ola kestire başı / Söz ola ağulu aşı/ Yağ ile bal ede bir söz.” diyor Yunus.

Elbette öyledir. En karamsar ve kaos yüklü anları bile cennet iklimine çevirir, alımlı ve iç açıcı bir söz. Bu sebepten, güzel ve nazik konşan insanların pek düşmanları olmaz çevrelerinde. Bilmeden bir gönül kırarlarsa, hemen tamir ediverirler birkaç kelimeyle. Mayalarında yalan olmadığı için, inandırıcı bulur evreleri böyle kişileri. Zaten yalana ihtiyaçları da yoktur, böyle gönül ve söz ustalarının. Bazen bilmeden açtıkları yaralar olur elbet gönüllerde. Ama bu bilmeden olur çoğu kez. Lakin o yarayı dudaklaından akan bal gibi kelimelerle, sihirli cümlelerle bir anda iyileştirirler. Asla başka bir zamana bırakmazlar açtıkları yaraları, oluşturdukları çizikleri. Anında pansuman eder ve tedaviye geç erler.

Acı konuşan insan böyle mi? Dil yayından karşıdakine fırlattıkları kırıcı söz oku, paramparça eder muhatabın yüreğini. Onlar dönüp bakmazlar bile. Hani yolda arabayla bir hayvanı veya insanı ezen acımasız şoförler vardır; arkalarına bile bakmadan kaçıp giden… Aynen öyledir bu zalimler de…. Kırdıkları kalbin çırpınışları ve yanaklardan sızan damlaları görmezlikten gelip, dönüp giderler. Öylelerini akrebe benzetebiliriz. Sokmaktan zevk alan acımasız akreplere…Dillerini de, zehirli iğnelere... Arkadaş! İnancın yumuşak ikliminde bir meltem yumuşaklığına çevir sözlerini. Yüreği kırgın olanların doktoru ol, masum gönüllerin celladı değil! Yaralı gönüllere Hızır gibi yetiş. Onların kırgınlıklarını gider. Yaralarına söz merhemizden sür. Gönlünden akıp gelen ve kelimelerle harmanlanıp, dövülüp şekillenen manevi iksirinle onları iyileştir. Bak bu hususta Hz. Ömer ne diyor; “Ey K^abe seni bin sefer yıksam yine yapabilirim. Ama kırık bir kalbi asla!” İxşte bu derece zor durumda olan bir kırık kalb eğer onarılırsa sen artık Hakk”ın sevgili kularından olduğuna inanabilirsin. Çünkü bir hadis-i şerifte şöyle diyor, Nebiler Nebisi; “Gerçek mümin, elinde ve dilinden başkalarının zarar görmediği kişidir.“

Bir gün sahabiler Nebier Nebisi”nin yanına varıp, ihtiyar br kadını övüyorlar. “Şöyle ibadet ediyor, böyle namaz ve oruç tutuyor.” Peygamber Efndimiz; “Çevresine davranışları nasıl o kadının ?” diye sorunca, sahabiler; “Çevresine hep kötü davranıyor Ya Resulullah. Konuşmasıyla kalp kırıyor.” diyor. Bunun üzerine Resûlü Ekrem: “Söyeyin o kadına, cehennemde yerini hazırlasın.” diyor.

İşte dost! Tatlı dil ve acı dil arasındaki fark, cennet ile cehennem arasındak fark gibidir. Sen diline ister gül koy, istersen bal ve gönüllere cennet asa bir iklim ör. İstersen kor koy, başkalarını alev alev yak. Tercih senin.....
_______
sevgili kardeşim forum düzeni için lütfen forum kurallarına uyalım
lütfen mesajlarımızda ve başlıklarımızda tamamen büyük harf kullanmayalım ..
ve günlük başlık açma sayımız 3 ile sınırlıdır unutmayalım ..
YÖNETİM