NAMAZ VE ANNE
 

Re: Namaz ve anne
 

Türkan Hanım dindar bir ailede büyümüştü. Annesi her fırsatta ona ve kardeşlerine namaz kılmalarını söyler, hatta kızarak onları uyarırdı. Türkan Hanım namazın kılınması gerektiğine inanır, ama yine de kılmazdı, çünkü kılmak nefsine zor geliyordu. Bazen başlar, sonra terk ederdi.


Evlendi ve çocukları oldu. Annesi her geldiğinde aynı şekilde namaz kılmaları için ikaz etmeyi sürdürüyor, o da ısrarla kılmamaya devam ediyordu. Çok istemesine rağmen bir türlü nefsine galip gelemiyordu. Bir gün arkadaşları ona oturmaya geldi. İçlerinden biri annesini de yanında getirmişti. Teyze çok mübarekti. Öyle tatlı konuşuyordu ki, onu dinleyen saatler geçse usanmazdı. Teyze bir ara namaz konusuna değindi. O anlatırken, Türkan Hanım annesini hatırlamış ve annesinin eski günlerdeki namaz ikazlarını düşünüyordu. Misafirler de teyzeyi zevkle dinliyordu.

Türkan Hanımın küçük oğlu Zekeriya, dört yaşındaydı. Oynadığı oyunu bırakmış, teyzenin koltuğu dibinde iki elini yumruk yapıp yüzüne dayamış bir şekilde, kıpırdamadan dinliyordu. Annesi ikram için mutfakla salon arasında koşturup dururken mevzu değişmişti. O da onların yanına oturup sohbetin güzelliğine kapılarak çayını yudumlamaya başladı.

“Anne, senin yerine ben namaza başlayacağım”

Tam bu sırada mutfaktan bir gürültü geldi. Arkasından da oğlunun çığlığı duyuldu. Telâşla mutfağa koştu Türkan Hanım. Misafirler de korkuyla peşinden gittiler. Oğlu bir sandalye koyarak lavaboya çıkmıştı. Bir ayağı lavabonun içinde, diğeri ise dışarıdaydı. Sandalye devrilmiş yerde dururken, oğlu da lavabonun kenarında korkmuş bir şekilde asılı duruyordu. Koşup kucağına aldı. Su içeceğini zannederek:

“İsteseydin ben verirdim yavrum, ya düşüp bir yerine zarar verseydin” diye çıkıştı.

Türkan Hanım oğlunun verdiği cevabı, uzun yıllar geçmesine rağmen hâlâ unutamaz; çünkü şöyle demişti çocuğu:

“Anne, ben abdest alacaktım. Teyze dedi ya, namaz kılmayanlara ceza verecekmiş diye. Ben de, sen ceza almayasın diye senin yerine namaza başlayacaktım.”

O an Türkan Hanım, tepeden tırnağa titrediğini hissetti. , yıllarca namaz kılmayan Türkan Hanıma oğlunun davranışıyla müthiş bir ders vermişti. Yavrusuna sarılıp dakikalarca ağladı.

Bu hikâye birçok bakımdan ders verici. Aslında çocuklar büyüklere değil, anne babalar evlâtlarına namazı öğretmeli. Çünkü, Peygamber Efendimiz (s.a.v.) çocuklarımıza yedi yaşına geldiklerinde namaz kıldırmamızı ve on yaşına geldiklerinde ise ciddi bir şekilde üzerinde durmamızı emreder.

Çocuklarımıza -küçük yaşlarda gerek camilere götürerek, gerek ise evde cemaat yaparak- namazı sevdirmeli ve onlara örnek olmalıyız. Namaz çocuklara tatlı bir üslûpla, sevdirilerek anlatıldığı takdirde çocukların namaza karşı ilgi ve sevgileri kaçınılmaz olur.

Cvp: NAMAZ VE ANNE
 

Ulen Bu Söz Ciğerime İşledi

Hasan bey şöyle anlatıyor....

Şöyle anlatiyorlar; Bizim mahallede, inşaat ustalığı yapan, orta yaşlarda, çok fazla sigara içen, caminin önünden dahi geçmeyen bir arkadaşı, bir gün kahvede yakaladım.

-Neden hiç camiye gelmiyorsun? dedim.

-Ben namaz kılmıyorum dedi.

-Fazla sigara içiyorsun herhalde? dedim.

-Evet, çok içiyorum dedi.

-En pahalı sigara hangisi? Ben pek fiyatları bilmiyorum dedim.

-O da, Şu marka... Dört milyon küsûr dedi.

-Eğer vaktin varsa, istersen konuşalım dedim;

-Müsaitim, buyur konuşalım dedi.

Kahveciye, İki çay getir bize dedim, kahveci çayları getirdi, içiyoruz...

Buna;

Farzet bir sigara bayiinin önünden geçiyorsun. Biraz önce söylemiş olduğun o en pahalı ... marka sigarayı istedin.

Adam sigarayı sana verdi. Sen tam paraya davrandın ki, adam Yok, istemez, benden olsun dedi. Sigaranın parasını senden almadı.

Sen, ikinci defa o sigara bayiinin önünden geçerken nasıl geçersin?

Dört milyon küsûr para almadı diye, elini göğsünün üstüne koyarsın da geçersin değil mi? dedim.

Bu, Tabii dedi.

Peki, yarın Cenab-ı Hak, huzuru ilahide;

Kulum, ben seni yokluk âleminden varlık âlemine getirdim. Seni ağaç yapmadım, taş yapmadım, hayvan yapmadım, insan yaptım. Bahusus Müslüman anne-babadan dünyaya getirdim.

Dağlarda koyunlara, keçilere ot yedirdim, ama sütünü, yoğurdunu, peynirini sana yedirdim.

Akşama kadar ineklere saman yedirdim, yağını peynirini, çökeleğini sana yedirdim.

Kulum, akşama kadar tavuklar gübre deşti, ama doğurduğu yumurtayı ona değil de sana yedirdim.

Bir paket sigara verip de para almayan o adamın önünde eğilerek geçmeyi aklın kabul etti de, bu kadar nimet veren Rabbine karşı niçin Ezan-ı Muhammedî okunduğu zaman namaz kılıp benim huzurumda eğilmedin? derse, yüzün kızarmayacak mı?

Bırak cenneti-cehennemi, yüzün kızarmayacak mı? dedim.

Ben böyle söyleyince; adam,

-Ulen bu söz ciğerime işledi. Ben bir daha namazımı geçirmem deyip bir eve gidiyor, gidiş o gidiş.

O günden sonra Allah'ın izniyle beş vakit namaza başlıyor...

Cevap: NAMAZ VE ANNE
 

Namaz;
dinin direği,
Anne evin!!

Cevap: NAMAZ VE ANNE
 

Gercekten bbnmde cigerime isledi

[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]



Hayatı namazla yoğrulan bir büyük âlimin, Bediüzzaman Said Nursî'nin dediği gibi, kâinatta 'imandan sonra en yüksek hakikat'tır namaz. Öyledir; çünkü hem iman ağacının bir meyvesidir, hem de bir çekirdek gibi İslâm'ın bütün şartlarını içinde barındıran küllî bir ibadet niteliğindedir.

Bir annenin kucağını bütün yavrularına açıp hepsini bağrına basmasına benzer şekilde, namazın nasıl da bütün ibadetleri özünde taşıdığını gösteriyor. Abdestten tekbire, kıyamdan sücuda, tahiyyattan selama, namazın her rüknü ana kucaģına benzer...


"Namaz, anne kucağıdır. Anne nasıl çocuklarının hepsini koşulsuz sever, onları kucağına alır, göğsüne bastırırsa; namaz da bütün ibadetleri kucağına alır, göğsüne şefkatle bastırır. Namaz kocaman bir kalp gibidir. Bütün ibadetleri içine alır. (...) Namaz, hayat ve disiplin programı olarak, bulunduğumuz anı ve bütün bir hayatı düzenliyor."