Ne mutlu mutsuzum diyene!!
 

Helal lokmayı en büyük sermaye kabul eden bir milletin, medeniyetin mensuplarıyız. Çok şükür.

Biliyoruz ki, helal ile haram bir araya gelirse, haram galip gelir. (Ahmed Ziyâüddin Gümüşhânevi, Ehl-i Sünnet İ’tikadı, 203)

‘Sadece işimize değil, içimize de bakmamız gerekiyor’ dememiz bu yüzden. Bu sözümüz, özellikle, iktidar partisine mensup bazı kimselere gitsin.

Ayrıca, yanlış yapmamak, doğruyu yapmak anlamına gelmez. Bunu da, ‘koyun’ ve ‘bacak’ kelimelerini aynı cümle içinde kullananlara söylemiş olalım.

Bizim kültürümüzde, inancımızda, ‘nasip’ diye bir şey var. Batı kaynaklı kişisel gelişim kitapları, ilk olarak, bu kelimeyi yahut teslimiyeti aradan çıkarmak istiyor. Sözgelimi, kimi insanlar, artık nereye gelmişlerse işte oraya, tırnaklarıyla kazarak ulaştıklarını söylüyorlar. Dozerlerin dili olsaydı, eminim, onlar da böyle söylerdi.

Tam da burada, Ahmed Naim Efendi’nin ‘Allah ihtiraslara değil, ihtiyaçlara cevap verir’ sözünü analım.

Hüküm şu: İnsanın kendisine, aile ve çocuklarına yetecek ve borçlarını ödeyecek miktarda kazanç temin etmesi farzdır. (İmam-ı Azam’ın İçtihat ve Görüşleri, El-İhtiyar, 289)

Mütedeyyin camia, ekonomik olarak en güçlü devrini, dönemini yaşıyor. Buna rağmen, maalesef, kavga-dövüş, fitne-fücur eksik olmuyor. Yine, aramızda, iş yapmak ile iş etmeyi birbirine karıştıranlar var. İkincisi, aldatmak anlamına geliyor.

Peygamber Efendimizin, Veda Hutbesi’ndeki uyarısı, şimdi, bize daha çok şey söylüyor olmalı: ‘Ashabım! Benden sonra dünya serveti avuçlarınıza akacak. Korkum, kâfirlikten değil, dünya malı yüzünden birbirinize girmenizdir.’

***

‘Başarının, çalışmaktan önce geldiği tek yer sözlüktür’ deniliyor. Doğrudur.

Dünya ve ahiret: Geçici mutluluk, kalıcı saadet. İkisi de ancak çalışmayla mümkün olabilir. İş ile işçinin, amel ile amelenin aynı yerden gelmesi, tesadüf değildir.

Derdiniz dünya değilse eğer, burada mutlu olamazsınız. Onca haksızlığa, merhametsizliğe, hatta ahlaksızlığa şahitlik edip de mutlu olmak, dürüst ve namuslu kimseler için çok zor. O halde, şöyle diyelim: Ne mutlu, mutsuzum diyene.

Dünya dediğimiz şey, bana göre, ekmek almaya gitmekten ibarettir. Bu meşakkatli yolculuğu, çıktığımız gibi bitirebiliyor muyuz? Mesele budur.

Yıllar evvel, ‘ne çabuk bozuldu, ekmek almaya giden’ diye yazmıştım. Bugün, bu bozulmanın hızlandığını görüyoruz.

Yüce Allah, ‘insan için çalıştığından başkası yoktur’ buyuruyor. Bu ayeti ‘rızık meselesi’ şeklinde anlayanların sayısı artıyor mu, azalıyor mu? Bu, ‘yakıcı’ bir soru olarak ortada durmaktadır.

Bu bölümle ilgili son bir şey daha: İtalyan şair Cesare Pavese, ‘çalışmak yorar’ diyor. Çalışmamak daha çok yoruyor gibime geliyor. Kanaatim odur ki, en yorgun insanlar, işsiz kimselerdir.

İşe yaramak, güzel bir duygudur, insanı sevindirir. Tembellik ise başka bir dünyadır, bedenin afetlerine girer.

***

Bir İşçi Bayramı daha geride kaldı. ‘İşçinin hakkını, alnının teri kurumadan veriniz’ hadis-i şerifini sosyal medyada paylaştık ve rahatladık.

Bizim, evvela, çalışmaya çalışmamız gerekiyor. Örneğin, işin ve işçinin hakkını vermeye çalışmak. Çünkü hak, alınırsa değil, verilirse daha kıymetlidir. Şu güzelliğe bir bakar mısınız? Hak, hakikat, hakkaniyet?

‘İnsanları çalıştırmanın temel şartı, heves kırmamaktır.’ Söylemeden geçmeyelim: Asgari ücret, insanların hevesini kırıyor. ‘Emek kutsaldır’ demek kolaydır. Zor olan, yoksulluk sınırı üç kuruştan fazlayken, asgari ücretliye bir kuruştan az vermektir.

Hak iddia edebilmek için, elbette haklı olmanız gerekir. Doğru işlerde akıtıldığı müddetçe, alın teri, her daim haklıdır.

Yeni Şafak / İbrahim Tenekeci