Eşyalarımın Kölesiymişim! (Evlilik Hazırlığında olanlar özellikle okusun)

[enderhafızım]

Eşyalarımın Kölesiymişim! (Evlilik Hazırlığında olanlar özellikle okusun)

Eşyalarımın Kölesiymişim! (Evlilik Hazırlığında olanlar özellikle okusun)



Evimde rahat oturmuyordum, oturtmuyordum da.
Taa ki arkadaşımı yeni evinde ziyaret edene kadar.

Evi çok şirin, eşya kalabalığı yapmamışlar, eşyaları öyle markalı falan da değil uygun fiyatlı oldukları belli ama güzel gözüküyorlar.

Sordum arkadaşıma maddi durumunuz oldukça iyi olduğu halde evinde neden çok eşya yok? Olanlar da şirin, mazbut şeyler.

Cevabı çok manidardı.


-Eşyanın kölesi olmamak için!

Güldüm, alaycı bir tavır takınıp, öyle şey olmayacağını belirttim.
Başladı anlatmaya.


-Kaç senelik arkadaşımsın biliyorsun ailemin maddi durumu da iyiydi. Evimiz çok şatafatlı eşyalarla ve özenle seçilmiş aksesuarlarla döşeliydi. Dışarıdan gözüktüğü şekilde çok güzel bir manzara değil mi?

Herkesin sahip olmak istediği şey, dayalı döşeli bir ev. Ama o eşyaların kölesi olmaya başlarsan durum vahim. Bizde de öyleydi. Koltuklarımız kaz tüyü ve beyaz olduğu için bir kere bile üstlerine örtüsüz oturmuyorduk, annem oturtmuyordu. Yanlışlıkla kardeşlerim koltukların üstüne bir şey döksün. Sinirden çatlıyor, söylenene söylene temizliyordu. Döken kimse onu da azarlaması bonusu.

Hatırlıyorum küçükken annemin çok para vererek aldığı vazoyu kırmıştım. Annem görmesin diye saklamaya çalıştım ama yine gördü, kırılan parçaları toplamaya çalışırken elim de kanadı. Ama annem benimle değil, vazonun kırıldığı yerdeki İtalyan parkelerle ilgilendi, çizilmiş mi acaba diye! Sakar, sakar diye bağırışları hala içimden çıkmıyor.

Evimizde kristal bardaklar, gümüş çatal ve kaşıklar vardı. Onları kullanmak ev sakinlerine yasaktı. Küçükken özenirdik onları kullanmak için ama annem asla izin vermezdi. Misafir geldi mi onlar çıkar kullanılır, misafir gitti mi temizlenir sarılır bir antika gibi kaldırılırdı.

Bir keresinde de kardeşim masaya sıcak çaydanlığı koymuş, masanın kaplaması bozulmuştu, korka korka yanıma geldi, anneme söyleyemedi bana söyledi. Tam iki hafta annemden gizledik. Örtüsünü kaydırdık, bozulan yere çerçeve koyduk annem görmesin diye çırpındık anlayacağın. En sonunda gördü, yanlışlıkla yaptığımıza inanmadı, hatta ağladı oyuncağı kırılan bir bebek gibi.

Kaç para verdim ben ona, siz kıymet bilmezler zarar versin diye mi aldım ben onu? Diye diye ağladı.
Anlayacağın evde bir şey zarar görecek de annem laf söyleyecek diye korka korka yaşardık.
Taa o günler söz verdim kendime, evime kölesi olacağım eşyalar almayacağım diye.

Çok eşyayla döşemedim o yüzden evimi, kullanabileceğim kadarı kâfi geldi. Boşu boşuna kullanmayacağım eşyalarla evi doldurup, birde hiç kullanmadığım eşyaları temizlemek bana göre kölelik çünkü.

Çok pahalı eşyalar almamamın sebebi de bir nefis taşımam.

Biliyorum çünkü dünyanın parasını verdiğim bir eşya zarar gördüğü zaman içim acıyacak. Belki ilk başlarda olmayacak bu ama zamanla o eşya bana değil ben o eşyaya hizmet edeceğim.

Çocuğum, canımın parçası milyarlar verip aldığım eşyayı kırdığında ona bağırıp gönlünü kıracağım.

Görüyorum, eşyaya değer vermeyen insanlar bile zamanla değişebiliyor. Nefisleri onlara hükmedebiliyor. Bende önlemimi bu şekilde almayı düşündüm, kocamda benle aynı fikirdeydi çok şükür. Kullanabileceğimiz kadar eşya ve kullanacağımız eşyaları aldık evimize.

Bin kat örtü örteceğimiz koltuklar almadık, gösteriş için evin her köşesine pahası yüksek biblolar, aksesuarlar koymadık. Böyle bir yöntem bulduk, şu an için pişmanda değiliz olacağımızı da açıkçası zannetmiyorum.


O anlattıkları ok gibi deldi yüreğimi, evimi düşündüm gereksiz o kadar eşya çarptı ki gözüme.
Zarar görmesin evim diye uğraşlarım. Çocuklarım bir şey kırmasınlar diye çırpınışlarım.
Koltuklara ve halılara bir şey dökülmesin diye uğraştıklarım.

Bu halimle kendimi sirkte hayal ettim bir an, incecik bir ipin üzerinde yürümeye çalışan canbaz!

Ne çok ortak noktamız varmış, farkı o sirkte cambazlık yapıyor, ben evimde.

Evimizde rahat oturmaktansa diken üstünde oturduğumuzu açıkçası oturttuğumu fark ettim.

Çok şükür ki fark edebildim!


Gülşah D.

[Esadullah]

Hz. Fatıma’nın (sa) Çeyizi:

1-Yedi dirhem değerinde bir gömlek.

2- Bir dirhem değerinde bir başörtüsü.

3-Tüm bedeni kaplamayan siyah bir kadife.

4- Hurma lifleri ve çubuklarından yapılmış bir divan.

5-Mısır pamuğundan yapılmış biri ipekli ve diğeri hurma lifinden olan iki döşek.

6-Bir çifti ipekten diğeri çifti hurma lifinden yapılmış dört yastık.

7-Perde.

8-Seyyar hasır.

9-El değirmeni.

10-Deriden yapılmış su kabı.

11-Tahtadan yapılmış bir süt kâsesi.

12-Su için deriden bir kap.

13-Yeşil renkli bir testi.

14-Çeşitli testiler.

15-İki gümüş bileklik.

16-Bakır bir kap.

Hz. Peygamber’in (saa) bu eşyaları görünce şöyle dedi:

Allah’ım! Kaplarının büyük kısmı çanak çömlekten ibaret olan bu kavme bereket ver. [1]

Peygamber kızının mihri dikkate şayandır. Onun mehiri beş yüz dirhemden oluşan, “Mehrü’s-Sünne” idi. [2] Aslında bu evlilik, mehirin ağır olmasından yakınan, bazen de evlenmekten vazgeçen kız ve erkekler için bir örnekti. Evlilik, samimiyet, muhabbet, şefkat ve vefa üzerine kurulmalıdır. Ağır mehirler ve bel kıran çeyizler hayata aydınlık kazandırmaz.

Bulunduğumuz asırda, kız tarafı, kızlarının durumunu sabitleştirip garantiye almak, bir gün heva ve heves sonucu boşanmaya başvurmasınlar diye[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...] damada ağır mehirler yüklemektedir. Bu iş onların hedefini temin edemez, bunun asıl dermanı ve hakikî ilacı, gençlerin ahlaklarını ıslah etmektir. Bizim kültürel ve toplumsal yapımız, gençler üzerinde bu düşüncelere yer vermemelidir. Aksi takdirde bazen iş öyle bir duruma varır ki, mehirini de bağışlayarak eşinin evinden canını zor kurtarır[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]

———————

1-Biharu’l-Envar, 43/94; Keşfu’l-Gumme, 1/359

2-Vesailu’ş-Şia, 15/8

——————–

“Hz. Muhammed’in (saa) Hayatı” kitabından alıntıdır.

Yazar: Allame Cafer Süphanî

Sayfa:231

[EyMeN&TaLhA]

Allah razı olsun.yazı ve yorum gerçekten çok anlamlı...

evlerimizi namaz kılacak ortamlar haline getirmemiz önemli...
yüzlerce resimler,tv sesleri,anlamsız biblolar,iki büklüm oturduğumuz kanepeler daha gereksiz onlarca şeylerle dolduruyoruz evlerimizi...

öyle ki evlerimize sığmıyoruz eşyaların kalabalıklığında...huzuru sokaklarda buluyoruz..çarşılarda,pazarlarda...

birde eşyalar baştacı evlerde...

misafirliğe mi gidiyoruz nefis terbiyesi sınavına mı bilemiyorsunuz...

kadınların hattta erkeklerin muhabbetleri dahi eşya üzerine...

kadınlarda bu ara tencere muhabbeti yaygın...teflon yerini seramiğe bırakmış durumda...seramik daha sağlıklıymış,muş,müş...=)))pek tabi teflon sakıncalı artık seramik almak lazım...(bu arada ben çelikten vazgeçmem=)))

mobilyada beyaz moda bu sene,seneye siyah olur,sonraki sene kahverengi...evlerimizdeki eşyaları eskidiği için değil modası geçtiği için değiştiriyoruz...

mağazalara ihtiyaçtan değil,can sıkıntısından giriyoruz 2.defa giyemeyecek kadar çok kıyafetle dolduruyoruz dolaplarımızı...

biz bunlardan da hesaba çekileceğiz bilmem farkında mıyız?

değiliz...


ez cümle evlerimizi çocuklarımızın rahatça koşabileceği,rahat dolaşabileceğimiz hale getirmedikçe eşyaların evlerimizdeki iktidarı devam edecektir...kendi evimizde esir olmamak dileğiyle...
selam ve dua ile....

[mehmet akif2]

evet eşyanın kölesi olmamak doğru birşey

yazı da şu dikkatimi çekti masaya konulan çaydanlıkta annenin kızması

masa gerekli bir ev eşyası üzerine çaydanlık konulunca doğal olarak çoğu anne kızabilir

bazıları masaya 1000 lira ya da 2000 liraya alır fuzuli olarak markaya para vermiş olur 600 ya da 700'e de güzel kaliteli kullanışlı ama tanınmış marka olmayan masalar da vardır

bir eşyanın uygun fiyatlı olması onu hor ya da dikkatsiz kullanılması anlamına gelmez

benim çevremde de tanınmış marka eşya alma yarışı var dünyanın parasını yok yere veriyorlar

benim de düşüncem ben eşyaya hizmet etmeyeyim eşya bana hizmet etsin

oğlum misafir odasına rahatlıkla giriyor oynuyor çünkü birşey kırılacak diye kaygım yok kafam rahat oğlum da rahat

yok yere süs eşyalarına para vermek müsrifliğe de kaçar