Fatıma sırrı

[CaferTayar]

Fatıma sırrı

Mânâ ilimlerinde olsun, gönüllerde semâ sırrında olsun anlaşılması en güç sır Fâtıma Sırrı'dır.
Kâinatın İncisi Efendimizin sırrının evrene yansıdığı nokta Fâtıma annemizin gönlüdür.
Bu hikmet Elestte de böyle başlamış, Efendimiz «Beli (Evet)» niyazını yaptığı an doğan
Nûr-u Muhammedi tüm varlıklara Efendimizin en yakınında olan bir noktadan,
Fâtıma annemizden yansımıştır.
Bu gerçeği ifade için Fâtıma annemiz yeryüzüne Efendimizin göz bebeği yavrusu olarak ışınlanmış,
bu dünyadan ayrılırken de O'nun makamının kapısındaki mevkii alarak bu mesajı vermiştir
Hz. Fâtıma annemizin bilinmezlik sırrı işte bu özelliğinde gizlidir.

Efendimizin bu konudaki mesajı ise bu hikmetleri büsbütün derine çeker:
«Allah kendisini bende, ben de kendimi Fâtıma'da seyrettim.»
Hz. Fâtıma annemiz sırrını çevresine yansıtarak bölüm bölüm açmıştır.
Hz. Ali ve yavruları (Hz. Hasan, Hz Hüseyin, Hz. Muhsin)
kâinatın sonsuz boyutlarına yansıyan sırlarını Hz. Fâtıma annemizin gönlünden alır.
Mânâ ilimlerinde Fâtıma annemizin sırrı: varlıkların âhenk ve ilgilerindeki sevgi ceryanı olarak bilinir
Bir gönül Hz. Fâtıma sırrına ne kadar yakın olursa o kadar hayat bulmuş demektir.
Onun tasarruf hikmeti gönüllerin âşık ve mâşuk makamlarında raks'ına fırsat verir.
Hz. Fâtıma sırr olmayan gönül kesinlikle ölüdür. Çünkü Sırr-ı Muhammedi ile ceryanı kesikdir.
Fâtıma annemiz, Hatice annemizden aldığı şefkat ve merhamet dolu gönülle
Âmine annemizden mânen tevarus ettiği şairliği ve nazenin hassasiyeti ile zaten gönül pencerelerini
perde perde açıyor ve âdeta sonsuzlukta Efendimizin en özdeki ufuk noktada kendini seyretmesini bekliyordu.
Güzeller güzeli Rabbimizin en nazlısı ve en sevdiklerinden biri olduğu halde
daima Rabbine şöyle yalvarırdı:
«Yâ Rabbî! beni bana, göz kırpması kadar dahi, bir an için bırakma…»
Bu duanın sırrını annemizin penceresinden seyretmeliyiz.
O, Allahsız geçen bir anı, ibadet ve sevgide eksiklik duyma korkusundan değil;
onun sevdasındaki hazdan bir ânı kaybetmekten korktuğu için istemiyordu.
Mânâ ilimleri açısından bu duanın sırrı annemizin mahviyyeti tarifi olarak tanınır.
Fâtıma annemiz Cenâb-ı Hakk'ı akıl almaz bir imân ve ihlâs sırrı içinde öylesine anlamıştı ki
onsuz bir an düşünemiyor; kendiyle kaldığı bir anı gönle has mahviyet açısından dev bir yanlış sayıyordu.
Benlikten kurtulup Allah'da yok olma san'atı demek olan mahviyeti
böylesine net bir şekilde tanımlamak ancak Fâtıma annemize has bir hünerdir.
Allah'a inanmak, O'na ibadet etmek, hatta O'nu sevmek başkadır,
Allah'ı gönlünün mâverasında hissedip ondan gayri her şeyin bir hiç olduğunu bulmak başkadır.
İkinci tecelli Allah’ı anlamak, bulmak demektir. İşte Fâtıma annemizin duasının sırrı budur.
Ve de Efendimizin «Fâtıma’nın gönlünde seyrettiği Muhammedî sır» da budur.
Çünkü Efendimiz ta ezelde yokluğu, mahviyetin ufkunu bularak tüm âlemleri yok olmaktan kurtarmış,
Elest bilmecesini böyle çözmüştü. Bir kul ibadetin zirvesine varsa,
hatta Allah'ı deli gibi sevse bu mahviyyeti bulmadıkça Allah'ı anlayamaz.
Îmânın san'atlaşan sırrındaki hikmet; işte Fâtıma annemizin yakaladığı bu mahviyyeti bulmaktır.
«Aman yâ Rabbî! beni bana, göz kırpması ânı kadar bile bırakma.»
Allah, annemizin bu duasını kesin olarak kabul ettiğini bildirmek için
onu normal kadın eylemlerinin dışında bir hikmetle süsledi. Namazı hiç kesiksizdi.
Mâna bilimlerinde kavranması en zor hikmet,
Fâtıma annemizde ilâhi sevdanın iç içe raksıdır.
Hem ilâhi tecelli, hem de Muhammedi tecelli Fâtıma annemizin gönlünde iç içe semâ etmiş,
akıl almaz rakslar doğurmuştur.
Veysel Karanî hazretleri geldiği zaman,
Fâtıma annemizin gönlünde Sırr-ı Muhammedî'yi seyretti..
Fahr-i Kâinat Efendimiz, o gönülde, çoğu kez kendi sırrını, bazan da Cemâl-i İlâhiyi seyrederdi.
Aslında Efendimizin akıl almaz nûr'u bu çift fazlı ilâhi sevda raksından âlemlere intikal etmiştir.
Tüm varlıkların âhengindeki kimya, bu sırrın ta kendisidir.
Çünkü böylesine coşkulu bir sevdanın semâ sahnesi olan
Fâtıma annemizin madde çatısı altında kulluğunu sürdürmesi,
hayat ekranında kalabilmesi de bir ilâhi mûcizedir.
Böyle bir sevdanın zerresine uğrasa, galaksiler bile dağılırdı.
Onu hayat ekranında tutan en büyük güç; şüphesiz, Efendimizin hayat veren nazarlarıydı.
Nitekim Efendimiz sonsuz boyutlara yansıyınca tahammülü tükeniverdi.
Bizzat kendisi bunu ifade için:
«Onun Cemâle intikaliyle üzerime öyle bir ızdırap çöktü ki;
karanlığın üstüne çökse, onun rengi değişirdi» mısralarını söyleyiverdi.
Buradaki inceliğe dikkat etmek lâzım, çünkü
Fâtıma annemiz mânâdaki emsalsiz mevkii ile her an
Efendimizi hissedebilir, bulabilirdi.
Fakat gönlündeki iç içe rakseden ilâhi ve Muhammedî tecellîlere,
O'nun nazarları ve sıcak nefesi olmadan dayanamazdı.
«Karanlığın rengi değişirdi» tanımı, yalnız, şiirin mâverasında,
ufkunda en güzel söz olmaktan ötede bir mânâ tanımıdır.
Gönül raksındaki sevdanın ne denli bir ateş fırtınası olduğunu ifade etmektedir.
Ve sonra evrenin bu en korkunç fırkatından Fâtıma annemiz tüm evrenin bitmez boyutlarına yansıdı.
Efendimizi hissettiği her noktada semâ ederek sonsuzluğu mekân tuttu.
Âşıkların gönlüne bir seher rüzgârı gibi esti de mecalsizlere güç verdi.
Şekilleri âhenkleştirdi.
Fâtıma annemiz gönül semâsının müthiş ateşinde böylece en büyük aşk şehidi sırrına erdi.
Tüm şehidlerin mânâ âleminde lideri Fâtıma annemiz oldu.
Çünkü Efendimizin hasret ateşinde yanıp boyut değiştirdi.
Dünyadaki hikâyesini, altın bir halka gibi mahviyyetinin sonsuzluğunda
Efendimizin ayakucunda noktaladı (Mescid-i Nebevî'deki makamı.)
Sanki Evrenlerin incisine altın bir halka niyazı oluverdi.
Şimdi artık onun sırrı, şefkat ve merhametinin sonsuzluğunda mahviyeti bulan gönüllerde
bir hayat iksir gibi akıp durmakta ve Efendimizin izini aramaktadır.
Allah yüce kitabında tüm bu gerçekleri net bir şekilde açıklamıştır.
Efendîmize «Sana Kevseri verdik» âyeti doğrudan doğruya Fâtıma annemizin tanımıdır.
Şimdi Sûre-i Kevser sırrı içinde Fâtıma annemizi görmeğe çalışalım:
Kevser, çokluk âlemine yansıyan güzellikler demektir.
Evrenlerin incisi Efendimizin, Allah'a sevgili olmasa
O'nun Vahdet’teki çok özel bir hikmetidir. Onun sonsuz boyutlara yansıyan
Nûr-u Muhammedi yansıması ise kevser sırrıdır.
Allah, yaratılması imkânsız diye tanımladığımız, seyrine tahammül edilemeyen
Nûr-u -Muhammedî'yi halketmiş; onu evrenin sonsuz boyutlarına yansıtmıştır.
Bu yan¬sıma dünya hayatında Hz. Fâtıma annemizin gönlünden tüm kalplere aksettiği gibi;
mânâda da tüm boyutlara ışık ışık nur saçmıştır. Kevserin tanımı budur.
Allah, önce Efendimizi halketmiş, sonra da O'nun tahammülsüz
güzelliğini Nûr-u Muhammedî ışığıyla evrenlere saçmıştır.
İşte bu intikal, dünya hayatında sembolize edildiği gibi,
Hz. Fâtıma gönlünden yansıtılmıştır.
Bu yüzden Allah Hz. Fâtıma annemize hilkat katında verdiği «Kevser» ismini âyetleştirmiştir.
Hilkatın ilâhi güzelliği yansıtan sırrında:
Mahviyyet temeldir.
Bir varlık kendini ne kadar benlikten arıtırsa o kadar güzelleşir.
Bunu, madde dünyasında bile hissederiz.
Bir güzel, tevazu eşiğine bastı mı, bambaşka bir güzel olur.
Mânâ güzelliği de böyledir; varlık evhamından kurtulan her nefs, Allah'ı hissetmeye başlar.
Varlık evhamı ise, var olan şeyin etrafındaki bir sis perdesi gibidir.
Güzelliği ve gerçeği gizler.
İşte Hz. Fâtıma annemizden yansıyan Nûr-u Muhammedî,
taşıdığı mahviyyet iksirini yansıtarak bu sis perdesini siler.
Evrendeki her güzellik, melekler dâhil, güzellik sırrını Nûr-u Muhammedî'den alır.
Bu yüzden Fâtıma sırrı bir Kevser'dir.
Hz. Fâtıma sırrı, çokluklara güzellik veren, onları varlık evhamından kurtaran nurdur.
Kevser Sûresi; Kurban ve Namaz emirleri ile sürmektedir.
Hz. Fâtıma annemiz nefsini kurban etmiş ve namazda eksiksiz bir vecd âleminin sembolü olmuşdur.
Fâtıma sırrının yansımasında Cenâb-ı Hak, nefsin kurban edilmesini ve namazı şart koşmaktadır.
Eğer gönlünüzde semâ sevdasına talipseniz; bu semâ kevserde (Hz, Fâtıma sırrında) gizlidir.
Kevser Sûresi'nin gönüllere verdiği talimat :
Nefsinizi kurban edin, mahviyyet içinde namaz kılın, gönlünüzde raks başlasın talimatıdır.
Efendimizi incitenler ise, Ebter'dir; madde ve mânâsı yokluğa mahkûmdur.
Efendimizi incitme eylemi benliğin çirkin suratıdır.
Mânâ ilimlerinde eğitimin temeli Kevser Sûresi'dir.
Aslında İslâm dünyasının içine düştüğü, özellikle son dört asırdır
geçirdiği bunalım, mânâya karşı düştüğü yanılgıdır.
Ne yazık ki bir çoklan mânâ sırrını hep yanlış senaryolarda oynamaya kalkmış,
bu yüzden Efendimizle arasındaki cereyan kesilmiştir.
Öyle olunca da; ne mânâ, ne maddede motoru çalıştırabilmiş; teklemiş durmuştur.
Şimdi Kevser Sûresi'nin ışığı altında
Hz. Fâtıma annemizin nûruna nasıl yaklaşabileceğimizi özetlemek istiyorum:
Elbette ilk şart nûr'a muhtaç olduğunu farkedip talep niyaz etmektir.
İkinci şartı ise, Kevser Sûresi'nin son âyeti koymuştur:
Fahr-i Kâinat Efendimizi incitecek davranışlardan şiddetle kaçmaktır.
Hz. Fâtıma annemize yaklaşım için yıllarca emek çekseniz,
bir an Efendimizi incitseniz, tüm teller bir anda yeniden onarılmamak üzere ya¬nar.
Efendimizi incitme gafleti her zaman zahirde kaba hatlarıyla zuhur etmez.
O'nun davasına soğuk bakmak,
O'nun gönlünde yer tutan nazlılara karşı ufacık bir hürmetsizlik Efendimizi incitir.
Bu yüce sırra yakin olup,
O'nun şefkatine ve himayesine girmenin üçüncü şartı:
Ruhundaki yaraları Hz. Ha¬san hikmetiyle, nefsindeki fırtınaları Hz. Muhsin sırrı ile tedavi etmek,
sonra da gönlünü özellikle Hz. Hüseyin Efendimize dökeceğimiz gözyaşları ile yıkamaktır.
Bu amaçla yola çıktığımızda, zor gibi görünen yolun
o yücelerce kolaylaştırılacağını hiç hatırdan çıkarmadan güvenle sebat etmeliyiz.
Sonra nefsimizi Hz. Fâtıma annemizin mahviyyet kimyasında erite erite benlik putunu yıkıp kurban etmeliyiz.
Savaşın en zoru olan bu noktada, ihlâs dolu gayretimiz yine o yücelerce tesbit edilir.
Ve kurban vekâletimizi Hz Fâtıma annemiz hallederler.
Kevser Sûresi'nde verilen en kesin bir reçetenin
namaz olduğunu, hiçbir bahane ile bu konuda nefse taviz vermemek gerektiğini unutmayınız.
Namazda ihlâs sırrı Hz. Ali Efendimizin himmetiyle bizi arıtıp
gerçek ve yakin namaza ulaştıracak ve gönlümüzde sevda ışığı yanmaya başlayacaktır.
Ve gönüllerde semânın mânâ ilminde motifi budur.
O semâ noktasına varamazsak bile; ömrümüz bu yolda
gayret içinde iken hayat sona erse ne gam…

not
Gönüllerde Sema kitabından alınmıştır.
Damla Yayınevi