|
Harflerin kuyruklarına asardım kendimi /medineweb Hayatının en son cümlesine koymuştun beni. Özne görevi bile veremedin. Nesneydim senin için. En belirtisizinden… kim sorusu vermiyordu beni sana. Neyi diye soruyordun her seferinde. Oysa ben cümlemin gizli öznesi yapmıştım seni. Her bakan göremiyordu. Her paragrafımın ana temasıydın. Giriş bölümü de sendin..gelişme de sonuç da… korkardım sana başlamaya da seni bitirmeye de.. öyle saklardım ki seni kelimelerimle her yazdığımda kapalı anlatım biçimini kullanırdım. Paylaşamazdım seni kimseyle ama yazmaya da doyamazdım.. Harflerin kuyruklarına asardım kendimi. Nasılsa her kelime seni anlatırdı. Böylece daha yakın olurdum sana. Ama hiçbir kelimene ek olmaya cesaret edemezdim. Seni değiştirmekten korkardım. Bağlaçlar olmazdı cümlelerimde. Hepsi kaçardı bizi birleştirmekten. Oysa ben bu kadar imkansız olduğmuzu bilmezdim. Bizi anlatan cümlelerimde hep anlatım bozukluğu olurdu. Ben cümleden atılması gereken gereksiz sözcüktüm.. Geçmiş zaman ekleri ele geçirmişti seni. Ne kadar uğraştıysam gelecek zamana çeviremedim hiçbirini. Noktalama işaretlerinden en çok virgülü severdim. Çünkü ben asla noktayla bitiremezdim seninle başlayan cümleleri… Hayatımın en anlamlı cümlesiydin sen,tükenmez kalemle yazdığım.. Tüm imgelerimi senin uğrunda harcamıştım. Ve en sonunda eksiltili cümlelerimin olmayan yükleminde kaybettim seni,bir daha bulmamak üzere… |
Noktalama işaretlerinden en çok virgülü severdim. Çünkü ben asla noktayla bitiremezdim seninle başlayan cümleleri… |
| SAAT: 10:38 |
vBulletin® Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
User Alert System provided by
Advanced User Tagging v3.2.6 (Lite) -
vBulletin Mods & Addons Copyright © 2024 DragonByte Technologies Ltd.