Medineweb Forum/Huzur Adresi

Medineweb Forum/Huzur Adresi (https://www.forum.medineweb.net/)
-   Makale ve Köşe Yazıları (https://www.forum.medineweb.net/516-makale-ve-kose-yazilari)
-   -   Bir feda, bir veda, bir Emânet. (https://www.forum.medineweb.net/makale-ve-kose-yazilari/30110-bir-feda-bir-veda-bir-emanet.html)

EyMeN&TaLhA 29 Ağustos 2014 09:35

Bir feda, bir veda, bir Emânet.
 
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]

“Rabbimiz! Bize gözümüzü aydınlatacak eşler ve zürriyetler bağışla ve bizi takvâ sahiplerine önder kıl!” (Furkan Sûresi, 74. Âyet.


Evlat !

Rabbimizin bizlere ne muhteşem bir emanetidir.
Gül goncası, yürek yangını, amel defterimizin kapanmaması için hayır vesilesidir. Yanımızda bakmaya doyamadığımız, biraz fazla uyusa nefesini kontrol ettiğimiz, sevinci ile sevinip hüznü ile hüzünlediğimiz, gözümüzün nuru, gönlümüzün aydınlığıdır.
Belki uğrunda hiçbir fedakarlıktan kaçınmadıklarımızdır.
Ebeveyn olmanın yanında bir de eğitimci olmayı nasip etmişse Cenabı Hak; insanın hissiyatı, duyguları hatta yaşam tarzı bile bu yönde değişir. kendi evladı ile ilgilendiği kadar, bütün öğrencileri ile ilgilenmeye ve en az kendi evladı kadar benimsemeye başlar.

Bir feda, bir veda, bir Emânet !...
Dün boynuma sarılıp, hıçkırıklarla ağlayan masum bir yürek. Daha ne olduğunu sormaya fırsat bulamadan ağır aksak Türkçesiyle ;

- “ Hocam ! benim anne, benim baba bugün Çin’e gitti, bir daha hiç gelmeyecek.”

Anne olmanın verdiği duygusallıktan olsa gerek, boğazımda düğümlenen hıçkırıkları sıkı sıkıya içimde tutmaya çalışarak ;

- “ Dua edelim. Rabbim tez zamanda ve hayırla kavuştursun sizi" diye teselli etmek istesem de içimden ;

“ Bu masumun gönlüne sabır ver Rabbim diye dua etmekten başka çarem olmadığından neredeyse emindim. Hani insanın içinde yanar dağlar alevlenir de dışında bir deniz sükuneti tutmaya mecbur kalır ya…
Eve geldiğimde gayri ihtiyari oğluma sımsıkı sarılıp ağladığımı hatırlıyorum.

************

Bu sabah aynı öğrencimi gözleri ışıl ışıl kapıda beni beklerken buldum. Yüzündeki aydınlığa hayret etmiş olsam da selam verip girdim içeri. Yine bir şey sormaya fırsat bulamadan, hızlı adımlarla ve neşe içinde bekleme salonuna geçtiğini gördüm. Göz göze geldiğimizde yanında bulunan misafirleri işaret ederek ;

- “ Hocam! Annem, Babam” diye gösterdi sevinç ile.

- “ Hoşgeldiniz ! Biz sizi dün gittiniz diye biliyorduk” dedim.

- “ Evet, dün gidiyorduk ancak uçağımız rötar yaptı bugüne kaldık, fırsat bu fırsat kızımızı bir kez daha görelim istedik. Bugün gidiyoruz” dediler.

- “ Peki tekrar ne zaman döneceksiniz”.

Soruyu sorduğum anda bin pişman olsam da sormuş bulundum. Bir babanın gözlerinde ümitsizliğin çaresizliğini farkettim. Sanki cevabını çok iyi biliyormuş da sorulmasından korktuğu tek soruymuş gibi. Sustu, imdadına eşi yetişti.

- “ Allah ne zaman nasip ederse. Biz hemen dönmek istiyoruz ancak şartlar çok ağır, izin almak çok zor.”

Bu sözleri söylerken yüreğinde kopan fırtınayı bastırışını, kirpiklerinde asılı kalan gözyaşlarını ve sesinin titremesine karşılık o metin duruşunu hiç unutamayacağım sanırım.
Suskunluğunu bozan baba;

- “ Hocam orada şartlar çok ağır, Müslümanlara zulüm çok. Biz geliriz yahut gelemeyiz, görürüz yahut göremeyiz ama evladımız İslam uğruna güzel yetişsin, kendini kurtarsın, biz olsak da olmasak da” derken,
Kimbilir belki ölüme yürüyoruz, belki bu gidişin bir dönüşü hiç olmayacak. Ancak geldim gördüm ki burası evladım için güzel, çok güzel bir yer diye ima ediyordu sanki.
Sorduğum sorunun mahcubiyetiyle başımı önüme eğdim ve daha fazla bir şey söylemeye cesaret edemedim.

Ancak boğazına düğümlenen hıçkırıkları ve gözyaşlarını daha fazla tutamayan anne;
- “ Hocam ! Kızım önce Rabbime emanet. Siz de kimsesiz bırakmayın” diyerek beni sımsıkı kucakladığında dizlerimizin bağının çözüldüğünü, ayakta durmaya mecalimin kalmadığını hissettim.

Son bir gayretle “Emanetiniz gönlüm üstüne” diyerek salavatladım ve kapıya kadar uğurladım. Kapıdan çıktıktan sonra bile defalarca arkalarına dönüp, kaybolana kadar tekrar tekrar baktıklarını fark ettim. “Sanki evladımızla beraber yüreğimizi de burada bırakıyoruz, yüreksiz vücudu taşımanın ne kadar ağır olduğunu anlatamıyoruz ama yaşıyoruz. Belki gözümüzün nuru olan kızımızı son kez görüyoruz, belki vuslatımız ahirete kaldı” sözlerini bakışlarından okuyorum. Bir dua geçiyor içimden “Rabbim hayırla tekrar buluştur, hayırla tekrar kavuştur”.
Artık ne gözyaşlarımı tutmaya gerek duyuyorum, ne de güçlü görünmeye …..

Evet ;
Biz olmasak da biz görmesek de evladımız yaşasın, mutlu olsun diye kendinden FEDA ederken bir anne baba,

Gözyaşları ile VEDA ederken masum bir kız çocuğu,

Bana da bir EMANET düşüyor Rabbimden !

Bir feda, bir veda, bir Emânet !...

Gönlüm üstüne Rabbim, gönlüm üstüne kabul et !


alıntıdır

AMİNE GÜN DEVREZ


SAAT: 12:09

vBulletin® Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.

User Alert System provided by Advanced User Tagging v3.2.6 (Lite) - vBulletin Mods & Addons Copyright © 2024 DragonByte Technologies Ltd.


1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286 287 288 289 290 291 292 293 294 295 296 297 298 299 300 301 302 303 304 305 306