Bu zalim şehri yıkıyorum Vahayfa...
Asi yanımı sokaklara boşaltıyorum.
Ve ben , terk ediyorum kendimi.
Kaldırımları bir ihtilale çağırıyorum.
Sokak lambaların gozetimlerini gözaltıma alıyorum.
Bu şehri yıkıyorum Vahayfa, yansın alev alev kahrım...
Vahayfa



[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Güneşi tutmuşum Vahayfa...
Kan deryasından koşarak gelmişim
Ellerimde eskimişler kalmadı
Yeni ne varsa topladım da geldim
Sadece kırık gülüşlerin ve hazinkar yüzün ceplerimde
Bir bakış atıyorum dünyaya
Dünya keşmekeş sancılarla boğuşmakta
Yuttukça yutuyor alemi
Alem ki, zevke daldırılmış afyon gibi
Terkibini kaybeden şiirler yazıyorum
Manaya ulaşmak için ecel terleri döküyorlar
Bu firar asla benim değildi, biliyorum
Koynumda büyüyerek kaçmıştı
Önce sevdayı silmiş, sonra beni ateşlere atmıştı.
Ve beni, seni görmemek için aldatıyordu.
Unutma sakın Vahayfa!
Seni anmaktan yorulmayacağım
Hatta seni özlemeyi unutan kalbimi kurutacağım.
Beklediğimiz pencere bile bitkin düşmüş.
Gelip gitmek arasında arasında cereyandayız...
Gitmezsen görüşümüz zorlaşır,
Gitmeyi bilsek dönüşsüz yollarda katılacağız
Aynen öyle birşey bizimkisi Vahayfa...

Güneşi tutmuşum Vahayfa..
Buluşacağımız durakta beni iç savaşım bekliyor..
Biliyorum,bir şeyler olacak,
Güller kanayacak, kentin en işlek caddesinde..
Cinnet geçirecek kalbimdeki keder..
Cinayet mahalli iç sesimin sustuğu yerdir...
Biliyorum !
Biliyorum da elde değil, inanmak istemiyorum..
Hangi önyargıya yenik düşer umut?
içimde kalan son savaşçı çocuk yenilmeden...
#Vahayfa

[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Ah Vahayfa…
Aramıza uzak şehirler düştü,
Alıştık mı şimdi biz, bütün bu acılara?
Göğsümüzde büyüyen sancılara?
Ellerimizde kayıp giden çocuklara?
Bebeğinin kabrinde ninniler desteleyen analara?
Ah Vahayfa, gölgem sanki kekeme şizofren…
Bir liseli gibi ve çok uzun uçurumda...

Ölüm uyandı artık!
Seninle sürüp gidecek, sanırım bu yalnızlık…
Tutamadığım ellerinden başlıyorum oysa ben seni anmaya…
Nasıl bir sessizlik bu?
Uyduk ayrı ayrı hüzünlere...
Duçar kılındık hengâmelere…

Harabe şehirlerin sokaklarında cennet kokusu var…
Senin içinde kocaman bir diyar, bakır aynada kimsesizliğim…
Ayaklanmak mıdır şimdi sensizliğin anlamı?
Şairdir sever…
Şiirdir nazlanan biliyorum!

Biz;
Özlediğimiz yerlerin yalnızlıklarıyız…
Uzun cümlelerle seviyor herkes birbirini…
Oysa ben, seni üç heceli adınla sevmiştim.
VA-HAY-FA…

Gülistanın güllerini hunharca kopardılar
Şimdi bir karanfil doğuyor, ufkun gölgesinde…
Ve ben ölüyorum…!
Vahayfa

Alıntı...

Ah Vahayfa..
Yüklenir içimiz ayrılıkları.
Ben ebabiller uçururum gökyüzüne,
Gagalarında hıncımı saklamışım..
Kanatlarında gülüşlerini tutuşturmuşum..
Gelip gelip gider gözlerimize yaşlar,
Bir fırtına sonrasına gizlenir sükutum,
O zaman düşer omuzlarım,
Nuh'un gemisine karar kılarım,
Saklanır gözlerim hiçsizliğe, sabah oynarım..
İçime hüznün çöker, sen için şafak sayarım..
Bulvarlar içine seni saklarım..
Kentlerin adını bile bilmem,
Çünkü her sokağı sensizlik bilirim..
Bahtın gibi kara girer kına ellerine.
Koynunda ki çiçeklere endişeler saplanır.
Kavrulur yüzün güneşten,
Merhametin gölgesine sığınırsın.
Bir ay tutulması başlar gözlerinde.
İçin kavrulur, ben yanarım.
Kaynar da içinde bir şeyler,
Nefesin boğar,
Gözyaşın yakar.
Dinmiş yağmur sonrasında üşür yüreğim.
Gülmekse barınamaz yüzümüzde.
Dönüp de bakamam arkana,
Katmerlenir acıların.
Kalabalık olur yalnızlığın.. Ah Vahayfa !
Ne tanır ne tanımaz gözlerin..
Ayrılığı bilirsin de,
Kavuşmak senin için yeni bir acı.
#Vahayfa