| |||||||
| Konu Kimliği: Konu Sahibi melis,Açılış Tarihi: 25 Ağustos 2008 (11:39), Konuya Son Cevap : 30 Aralık 2008 (12:37). Konuya 8 Mesaj yazıldı |
  |
| | LinkBack | Seçenekler | Değerlendirme |
25 Ağustos 2008, 11:39
| Mesaj No:1 |
 Filistinde çocuk olmak... Filistinde çocuk olmak... BizLer sıcacık koLtuğumuzda otururken , Kardeş üLke fiListinde çocuk oLmayı 1 saniye oLsun düşünmeye zaman buLdunuzmu ? Amed'imin sokaklarındayım. Acının, başkaldırının, Filisbakır'ın intifadalarının sokaklarındayım. Gözleri kıvılcım saçan çocuklarımın ülkesinde... Bin yıldır Dicle'yle Fırat'ı taşıran acılarımın topraklarında... Yurtsuz, seslerinde dilsiz, savaşlar- göçler ülkesinde...  Acının, yoksulluğun, yoksun bırakılmışlığın ortasında, akıp giden yaşamın her köşesinde çocuklar da vardı. Ufacık bedenleriyle sokakları, pazarları, otogarları doldurmuşlar. Ne güzeldir çocukların sokakları doldurmaları. Ama gezmeye değil, hele oyun oynamaya hiç değil... O minicik, nasır tutmuş elleriyle yaşamı üretiyorlar. Omuzlarında tahtadan, kartondan, kutudan bozma boya sandıklarıyla yollarda, neredeyse boylarının erişemediği el arabalarıyla pazarda, garlarda ve kaçmak istercesine adımlarımızı hızlandırdıkça çığırtkan çocukların sesleri, daha bir gür çalınıyor kulaklarımıza... Ve işte kendimi toparlayıp bir çocuğa yaklaşıyorum. "Êyakkabini boyiyim abla "Ufacık bedeni, etine işlemiş boyalı nasırlı elleri, kocaman çekik gözleri çarpıyor yüzüme. Yanına çöküp sohbet etmeye başlıyorum. Hewalleri de meraklı gözlerle toplanıyor başucuma... Onca acı, onca yoksulluk, yakılmış köyler, göç, savaş, kör kurşunlara kurban edilmiş, kimsesiz ve sessiz bir şekilde parçalanmış- gömülmüş bedenler; 6-9 yıllık yaşamlarına dolmuş da öfkeye dönmüş gözlerinden akıyor. Utangaç dillerinin, dilsiz seslerinin söyleyemediklerini gözleri anlatıyor...  İşte başka sokak, başka çocuklar... Her adım, her sokak hüzün dolduruyor yüreğime. Bir de onca acı içinde direngen solukları sıkıştırıyor göğüs kafesimi, tarifi zor... Ve konuştukça bir kez daha anlıyorum, bu savaş içinde en erken büyüyen çocuklar, bir de ellerinin nasırı... Minicik elleri iyi beslendiklerinden değil, nasırdan kocamış. Gözleri öfkeden... "Yok çocuklara sorulur mu" diye geçiriyorum içimden yaşanılanları, direnişleri. "Çocuklar insanlar öldü, ne hissettniz" kendime kızarak döküldü sözcükler dudaklarımdan. Anladım ki yürekleri de kocaman olmuş, nasırları gibi... "ben....ben..." dedi bir çocuk "Çok şey yapmak istedim... Çok üzüldüm, hatta ağladım..." " Topraklarımızda esir ettiler bizi... Damarımıza basmasınlar abla" diye katıldı diğer bir çocuk, belki cümle kurmayı henüz öğrenmiş. "Hayalim büyüyünce 'polis' olmak, ülkemi (Kürdistan) korumak" diyor bir diğeri. Oysa çocuk gülüşleri... Ya düşler... kim kimden alınıyor bu topraklardan bu topraklarsa, tohumu biz her bahar boy verip yeşermişiz. şu çiçeklerse gözlerimiz gizli gizli açılıp sevmişiz siz bu sevinmeyi yaşayabilir misiniz. geleceği besleyen emeğin sabrını bir suyun akışında bulabilir misiniz tetikte nöbetçi bütün sabahları ölürcesine sevebilir misiniz siz bu sevdayı öldürebilir misiniz. Ateşin ve güneşin çocukları, uyanmış bin yıllık uykularından. Başka dillerden de olsa, geleceğin rengini tanımışlar. Kaç bin yıllık dilsiz olduklarını, karlı dağlarda selsiz, işledikleri topraklarda elsiz ve esen rüzgarlarda yelsiz olduklarını anlamışlar. İnce ince görüp anlamışlar ve takmışlar yakalarına gül diye korkusuzluklarını, o küçük bedenleriyle dev adamlar.  | |
 |
Konu Sahibi melis 'in açmış olduğu son Konular Aşağıda Listelenmiştir
| |||||
| Konu | Forum | Son Mesaj Yazan | Cevaplar | Okunma | Son Mesaj Tarihi |
| Güzel bir hikaye... | Kıssalar-Hikayeler-Nasihatler | melis | 0 | 2161 | 01 Ocak 2009 14:34 |
| Filistinli Küçük Kızın İsrail i Lanetleyen... | Videolar/Slaytlar | Mihrinaz | 6 | 2227 | 28 Aralık 2008 14:20 |
| Ruhumun hicran damlaları... | Şiirler ve Şairler | Mihrinaz | 25 | 12257 | 26 Aralık 2008 11:58 |
| ^^İsTaNbuL^^ | Şiirler ve Şairler | Mihrinaz | 19 | 6800 | 18 Aralık 2008 13:21 |
| --BeSMeLe-- | Allah(c.c) | Mihrinaz | 14 | 7969 | 18 Aralık 2008 12:50 |
|
28 Ağustos 2008, 10:32
| Mesaj No:2 |
Cvp: Filistinde çocuk olmak...  Doğar doğmaz bir İsrail askeri gördüm. Miğferliydi. Bana bakarken suratını buruşturuyor, ayrıca da ağzından burnundan dumanlar çıkarıyordu. Çok korkmuştum. Meğer sigara içiyormuş. İkinci gördüğüm insan annemdi, ama o donuk gözlerle gökyüzüne bakıyordu. Halbuki bana bakmasını, bana bakıp gülümsemesini, sonra sarılmasını ve beni sevdiğini fısıldamasını isterdim. O an anneme öyle ihtiyacım vardı ki... Ne çare istediklerimi yapamazdı. Çünkü ölmüştü. Annem İsrail barikatına takıldığı için, hastahane yolunda, çığlık çığlığa öldü. Ben karnındaydım henüz, doğum çok yakındı. Barikata takıldık. Annemi taşıyan ambulansın üzerine çevrildi namlular. Annemin karnındayken tanıdım kara namluları. Annemin haykırışları, çığlıkları doldu içime, ben de çığlıklar atmaya, tekmeler sallamaya başladım İsrail merhametsizliğine, anlayışsızlığına; fakat ne bana aldırdılar, ne anneme, ne de çaresizlik içinde yalvaran babamla amcama... Son derece soğukkanlı, hatta keyifli bir yavaşlıkla ambulansın her yanını aradılar, aradılar. Neden sonra: "Bir şey yok" dedi askerlerden biri komutanına, "ambulans temiz." "Filistinliler'in bulunduğu hiçbir şey temiz değildir." derken sırıttı komutan: "Lastikleri de söküp bakın!" "Ama durum âcil, anne hayatını kaybedebilir. Bu durumda tabii bebek de ölür." Komutan kısık bir kahkaha attı: "Fena mı olur, iki yalelli eksilir dünyadan. Emellerimiz biraz daha gerçek hale gelir." Ambulansın lastiklerini söktüler. Babam yalvardı yalvardı, babama içim parçalandı... Amcam yalvardı yalvardı, amcama içim parçalandı... Annem inledi, bağırdı, ağladı, yalvardı, anneme içim parçalandı... Meğer annem, babam, amcam birer Filistin'miş aslında; daha doğmadan, Filistin'e içim parçalanırmış; bunu çok sonra öğrendim ve öğrenir öğrenmez de bin parçaya bölündüm. Bin parçaya bölündüğüm gün babamın kucağındaydım. Her taraftan silah sesleri geliyordu. Biz babamla caddenin karşı tarafına geçmeye çalışıyorduk. Birden kendimi yerde buldum. "Babacığım!..." Attığım çığlık benim bile kulaklarıma yabancı geldi. Babam az ötemde kanlar içinde yerde yatıyordu. Gözleri bana dikiliydi. Ağzından kan fışkırıyordu. İsrail'e ikinci lânetimi o gün okudum. İntikam yeminini de o gün ettim. On iki yaşına geldiğimde elimde sapan vardı. İsrail tanklarına taş atıyordum. Arafat'ın "küçük general"lerinden biri olmak beni onurlandırıyordu, ama taş atarak üstünlük sağlamanın mümkün olmadığını da yavaş yavaş anlıyordum. Daha etkin bir mücadele vermeliydik. Peki nasıl? Ne elde vardı, ne avuçta; ekmeğe bulamadığımız parayı, silaha nasıl bulacaktık? Bu arada amcamı götürmüşler, işkence etmişlerdi. Döndüğünde sakat biriydi. Aklını oynatmıştı. Kudüs sokaklarında "Filistin öldüüü!" diye bağırarak koşuyordu. Bu yüzden iki kez Filistin polisi yakaladı amcamı. Son yakalanışında Filistin Devleti'ne hakaretten işkence gördü. Onu çıkmaz bir sokakta bulduklarında iki bacağı da kırıktı. Sonuçta o da öldü, ama çığlıkları sekiz yıldan beri kulaklarımda durur: "Filistin öldüüü!" Şimdi yirmi yaşındayım. Kulaklarımda annemin ve amcamın çığlıkları, gözlerimde babamın donuk gözleri... "Ölmedileeer!" diye bağırmak istiyorum, "Filistinler ölmez!" Çünkü Filistin'in yanında olan yüreğimle ben de bir Filistin'im ALINTI | |
| |
|
28 Ağustos 2008, 10:35
| Mesaj No:3 |
Cvp: Filistinde çocuk olmak...  BURASI KAN KOKUYOR ANNE! burda her gün barut kokuyor anne, burda her gün duman var nefes alamıyorum anne , aldırtmıyorlar! benim elimde ipe bağladığım taşlar vardı, hızlıca sallayıp atardım tanklara, içimde öyle bir ateş var ki taşı her sallayışımda bir düşman vuruyormuş gibi, kardeşime atılan tokatın acısını çıkartıyormuş gibi seviniyordum, ortalık kan kokuyor anne! bunlar kan akıtıyor...kurban kesercesine! anne bunlar israiloğulları! bunlar allaha inanmıyorlar anne! rabb bizlere anlatmıştı kuran da anne işte bunlar onlar!!! gözümün önünde bacımı alıkoydular arkasında haykıran amcamı kurşunladılar sen gibi bir annemin kucağında yavrusuyla vurdular! süte doymadan nefes almadan veda eden vaadi vurdular nefes almadı anne aldırtmadılar! benim abilerim vardı her biri canlı bombalardı onlar şimdi şehit oldular anne tane tane topladık onları kemiklerini torbaladık! kefen bile nasip olmadı.... anne 10 gün önce başım yerde sürterek götürdüler beni! esirhaneden yazıyorum esirhanemdeyim şimdi! burası cehennem her israiloğlu bir zebani! yemek vakti geliyor içine dışkılarını bırakıyorlar anne anne?bunlar hayvan değiller hakarete girer! aç kalıyoruz, susuz kalıyoruz, bizi canda tutan sadece bir cümle, 5 kelime! "LA İLAHE İLLALLAH MUHAMMEDEN RESULULLAH" esirhane inliyor sesimizle... sesimizi duydukça azıtıyorlar, vurdukça vuruyorlar... her bir kamçıda" ALLAHUEKBER "nidaları yükseliyor semaya! sırtımız ,yüzümüz,elimiz, ayağımız kan revan içinde... artık tanımıyoruz birbirimizi... ahmet; muhammede mustafa diyor! mustafa; ahmede abdullah... gece uyutmuyoruz onları , tekbirler titretiyor esirhaneyi... bizden korkuyorlar anne fakında mısın? neden anneleri çocukları bacımızı yaşlımızı vuruyorlar ? bizi burda çürütmeye çalışıyorlar? bilinirki müslüman bir genç dünyaya bedel!!! biz müslümanız anne! bizim imanımız göğsümüzde varolduğu sürece din garip gitmez! biz her gece onların rüyalarındayız biliyormusun? vurulan her şehidimden vurulana taşlar yağıyor.. her gecelerini zindan! her gecelerini kabus ediyoruz...! içleri korkarken, dışları gülen deli gibi her biri onlara sadece gülüyoruz... ve rabbimize dua ediyoruz... "ya rabbi! kahhar isminle kahret kafirleri" aminler buluşuyor semada her bir melek amin diyor sanki gözü yaşlı dualarımıza... ben burdayım anne! eğer rabbim izin verirse ,şehadete varana kadar burdayım senden isteğim vardır bilsesin ,ölürsem: kardeşlerime selam eyle... ve onlara de ki: UNUTMAYIN SİZ YOKSANIZ KİMSE YOK! zulmü bitirmek için birlik olmak gerek .. el ele vermek gerek! ben burda bitiriyorum anne ,bizlere dua eyle... şehid olursameğer ben şehit anasıyım diye inle inlede gök sesini duysun! benim bayrağım semalarda durulsun.... 05/06/2006 Sürgün... | |
| |
|
28 Ağustos 2008, 10:39
| Mesaj No:4 |
| Cvp: Filistinde çocuk olmak... Ya Rabb! Çaresi bulunan şeyde acze, bulunmayan şeyde ye'se düşürme bizi..." FİLİSTİNLİ ÇOCUĞUN MEKTUBU Bu sana yazdığım ilk mektubum. Biraz heyecanlıyım. Yılların birikimi olan hasret damlalarını satırlara nakşedeceğim. Çünkü artık şeker ile parayı, sol elim ile sağ elimi birbirinden ayırt edebiliyorum. Senin yıllardır neden içerde olduğunu da artık anlıyorum ve sizlerle gurur duyuyorum. Seni tanımak resimlerde bana nasip oldu. Seni alıp götürdüklerinde ben henüz doğmamıştım. Senden beş ay sonra gözlerimi dünyaya açtım ve sen yoksun diye vekaletten melekler kulağıma ezan okudu. Annem, hem ana hem de baba oldu. Ninni yerine götürüldüğün anı tekrar tekrar dinledim annemin dudaklarından. Senden sonra annemi çok dövmüşler ve bir o kadar da sövmüşler. Benim yaşamam da mucizeymiş. Başımda o geceye ait dipçik izleri var. İz bırakan şeyler unutulmazmış. Annemin düğümlenen boğazı, buğulanan gözleri olmasaydı seni daha iyi tanıyacaktım, ama olsun. Sevgili babacığım! Namazımı devamlı kılıyorum. Kur’an- Kerimi de okuyorum. Her akşam camiye düzenli gidiyorum. Namazımı da cemaatle kılıyorum. Gece yatağıma girince de sana, arkadaşlarına ve tüm dünya Müslümanlarına dua ediyorum. Bir bayram daha geliyor. Ama sen yine yoksun baba! Bayramlarda sevinçler olurmuş. Sevenler buluşurmuş. Kurt ve kuzu dost olurmuş. Heyhat! Sol tarafım, göğsümün iç kısmı derinden derine yanıyor baba. Başımı okşayacak bir ele, tebessüm eden bir yüze, kucaklayan bir kola hasrettim. Ve bir bayram daha geliyor. Sen yine uzaksın baba!! Anneme “babam ne zaman gelecek” diye sorup durdum. Bana “yakında yavrum” dedi. “Yakın”lar ne kadar “uzak”mış baba. Bayramlarda çocuklar anne ve babalarıyla gezmeye çıkıyorlar. Gülüp oynuyorlar. Kucak dolusu oyuncaklar, pastalar ve yeni yeni elbiseler. Bunları gördükçe küçülmek istiyorum. Büyümek ayrı bir acı veriyor. Anlamak, kavramak ne zor baba… | |
| |
|
11 Ekim 2008, 16:15
| Mesaj No:5 |
| Cvp: Filistinde çocuk olmak... Muhammed, babasının kucağına sığınmış ürkek bir kuş korkuyor göğün cehenneminden: koru beni babacığım, yukarda uçuşanlardan benim kanatlarım küçük, dayanmaz bu rüzgara ve ışıklar kör Muhammed, eve dönmek istiyor sadece bisiklet istemiyor, istemiyor yeni bir gömlek okul sırasına ulaşmak istiyor sadece sarf ve nahiv defterine… al beni babacığım, götür evimize ödevimi yapayım tamamlayım ömrümü yavaş yavaş denizin kıyısında, hurmanın gölgesinde daha fazlası değil, daha fazlası değil... Muhammed, bir orduyla karşı karşıya ne taş var elinde ne de bir parça yıldız duvara yazamaz artık: “hürriyetim ölmez asla!” artık yok ki hürriyeti savunsun onu ufku da yok Pablo Picassoyu koruyacak hala doğuyor, hala doğuyor adın lanetini yüklenen bir adla kaç kez doğacak daha aynı çocuklar ülkeleri yok çocukluk hayalleri yok... hoş hayal kursa bile nerde kuracak? toprak yaralı…mabed de öyle! Muhammed, görüyor ölümün üstüne üstüne geldiğini kaçış yok, lakin televizyonda gördüğü bir sırtlanı hatırlıyor, güçlü bir sırtlan, zayıf ceylanı kıstırmış ve tam iyice yaklaşmışken süt kokusu geliyor burnuna vazgeçiyor onu parçalamaktan sanki süt, evcilleştiriyor çölün vahşetini o halde kurtulacağım-diyor sabi- ağlıyor: hayatım burada saklı annemin sandığında. Kurtulacağım ve göreceğim... Muhammed, zavallı bir melek soğukkanlı avcısının tüfeğinin iki adım ötesinde kameralar gözetliyor sabinin hareketlerini öyle ki gölgesiyle birleşiyor: yüzü kuşluk gibi, apaçık kabi elma gibi, apaçık on parmağı mumlar gibi, apaçık avcısı bu işi düşünebilirdi yeniden ve diyebilirdi: "bırakayım hele gitsin Filistine sağ salim şimdi kulak vereyim vicdanıma yarın yine öldürürüm nasılsa, direnince." Muhammed, küçük bir İsa, uyuyor ve düş görüyor ikonanın kalbinde bakırdan yapılmış ve zeytin dalından ve yeniden dirilmiş bir halkın ruhundan... Muhammed, ihtiyaç fazlası kan peygamberlerin istediğinden, Yüksel sidre-i munteha’ya ya Muhammed Mahmud Derviş | |
| |
|
28 Aralık 2008, 14:22
| Mesaj No:6 |
| Cvp: Filistinde çocuk olmak... Artık dünyanın neresinde bir çocuk ölürse orası Gazze’dir. Bir bebek bir yaşına girerken ağzında emzik değil, kurşun taşıyorsa orası Gazze’dir. Bebeklerin uykulu gözleriyle annelerinin memelerini ararken, kor gibi yanan namluları emmeye başladıkları yerin adı Gazze’dir. Yağmur bir futbol sahasında çocuğun atacağı golleri yutmak için sırada beklerken, çocuğun çelimsiz vücudunu kurşun yağmurları yutuyorsa orası Gazze’dir. Okula gitmek için erkenden kalkmış ve saçlarını ören annesinin parmaklarından sızan merhameti kana kana içen kız çocuğu, henüz evinden çıkmamışken damlarına düşen bir bombayla birlikte duvarların altında kalıyorsa orası Gazze’dir. Çocuk bir varilin arkasına sığınmaya çalışırken, kurşun önce saklanıp, çocuk kafasını uzattığı anda alnından sobeliyorsa orası Gazze’dir. Okulun bahçesinde ip atlayan kız çocuğu tam gökyüzüne yükselmişken, kurşunlar gri kanatlarıyla gelip kızı başka göklere kaçırıyorsa orası Gazze’dir. Artık dünyanın neresinde bir çocuk ölürse orası Gazze’dir. Gazze, çocukların öldüğü yerlerin adıdır bundan böyle. Bir çocuk sıtmayla, tüberkülozla, yüksek ateşle ve daha bilmem hangi hastalıkla ölürse ölsün, öldüğü yer neresi olursa olsun, biz oraya Gazze diyeceğiz. Duvarların çepeçevre sardığı bir ölüm kampına dönüştürülen Gazze’de, çocuklar ölmeye devam ettiği sürece hiçbir masal tamamlanamayacak, hiçbir çocuk şarkısı melodisini bulamayacak, hiçbir oyunun sonu gelmeyecek, hiçbir top zıplamayacak, hiçbir tebeşir tahtaya yazmayacak. Çocukluk dünyasına dair hiçbir renk gerçek yüzüyle insanların gözüne görünmeyecek bundan böyle. Çocuklar eksildikçe, eksilecek herkes ve her şey… Paul Virilio, yaşlı bir Japon dostunun kendisine şöyle söylediğini aktarıyor: “Amerikalılar’ı bağışlayamamamın nedeni Hiroşima’nın yalnızca bir savaş eylemi değil, bir deney olması.” Savaş bir gün anlaşılabilir ve belki de bütün kıyıcılığına rağmen insanlık tarihinin sayfalarından dışarıya çıkamayacak şekilde geride bırakılabilir. Pek çok savaşı kolektif zihnin geniş ve karanlık koridorlarında bıraktık. Bir kenara not edelim; Gazze’de de artık savaş yok! Buna savaş demek bir deney halini görmezden gelmek demektir. Şöyle söylemek de mümkün artık dünyanın herhangi bir yerinde yaşayan masum ve mazlum halklar üzerine girişilen bir saldırı Gazze’den ilhamla daha acımasız hale dönüşebilir. Gazze gittikçe şiddetin deney alanına dönüşüyor zira… Tarık TUFAN | |
| |
|
28 Aralık 2008, 14:23
| Mesaj No:7 |
Cvp: Filistinde çocuk olmak...  Gazze'de bir çocuk gördüm sokaklarda koşuyordu ölüm ve çocukta koşuyordu gördüm ellerinde taş, yüzünde kan gözlerinde umut ve cesaret, dünyayı yakan! ayakları çıplak, ayakları yarılmış ayakları bastığı toprağı çatlatmış! bu umut ve azme hangi toprak dayanırmış!? Gazze'de bir çocuk gördüm sokaklarda koşuyordu ölüm ve çocukta koşuyordu sonsuz düğüm... bir anne gördüm sokakta oturmuş, kan-revan..acı içinde ağlamakta bir baba gördüm hastanede gencecik fidanı yaralı..şehadet getirmekte! Bir ülke gördüm, bir azim karasevda dan deli ağlayan analar,çaresiz babalar, ebabil gibi çocuklar... ellerde taş, omuzlarda çaresizlik...sokak sokak yanlızlık üstüne bir değse gözlerin gözlerine titrer kalırsın! zaferi yazmışlar gördükleri heryere azmi, direnişi, dirilişi, umudu yazmışlar bombalar yağdı üstümüze kurşunlar, silahlar, ölüm yağdı! bu özgürlük sevdasına, bu direnişle az kaldı! bir çocuk gördüm Gazze'de koşuyordu sokaklarda, kardeşiyle el ele bir zafer gördüm ufukta kızıl kanlara boyanan kaldırımlarda misk kokusu duydum bir tekbir duydum...bir tekbir daha..bir tekbir daha herşeye rağmen umudu taşıyan, zaferi muştulayan bir çocuk gördüm Gazze'de alıntı | |
| |
|
30 Aralık 2008, 12:35
| Mesaj No:8 |
Cvp: Filistinde çocuk olmak...  Ya Rab'bi! Sana verdiğimiz sözden nice hayatlar, nice yaşamlar ve kavimler geçti... Asırlar öncesinden yaşattığın ve kıyametine kadar yaşatacak olacağın Kur'an'ın, bu kavimleri ve yaşamları bize hep anımsattı diri tutmak adına. Sağırdık duymadık ve bakan körlerdir göremedik... Allahumme mağfirli...Allahumme mağfirli...Allahumme mağfirli... Yalnız Sana kul ve Resül(s.a.v.)'üne ümmet olmayı istedin... Bizler geceleri Muhammedi ümmet ve İbrahimi bir millet olarak gözlerimizi yumarken, güneşle beraber aydınlanan günlerde modern çöplüğün girdabında kaybolduk bilemedik...Ve biz müslüman kardeşliğine ve ümmet olmaya yeminler ederken, bu kardeşliği başaramamanın yenilgisi ve pişmanlığı ile.... bu gece ve zilletin farkına varmışlığını anladığımız her gece teheccüdünde filistin kardeşliğini, kudüs kardeşliğini, muhammedî kardeşliğimizi yaşatmak adına buluşmayı diliyoruz. Ümmetin parça parça dağılmışlığını, zalimlerin zulmünü, kolu bacağı kopmuş gazze müslümanlarını ve yetimleri sana şikayet ediyoruz. Sen dualara icabet eden Allah'sın...Sen el-Mucib'sin...Ya Rab'bi! Sen dünya kardeşliğini başaramamış ama Filistin kardeşliğini başarmayı umut eden ve teheccüdünde uyanan yüreklerin dillerindeki duaları kabul eyle...Allahumme amin.... Filistin'deki katliama seyirci kalmamak adına, Rab'bimizden mücahidlere başarı nasip eylemesi dileği ile bu gece teheccüd zincirine bekliyor Gazze Halkı! | |
| |
|
30 Aralık 2008, 12:37
| Mesaj No:9 |
| Cvp: Filistinde çocuk olmak... filistin şiiri Yitireceğim belki de her şeyimi, satacağım giysilerimi belki de, senin paşa gönlün dilerse, satacağım yatağımı yorganımı. Taş ocaklarında çalışacağım belki de, hamallık edeceğim belki de, lâğımcılık, çöpçülük. Arpa tanesi arayacağım belki de bokların içinde. Belki de çıplak kalacağım, aç kalacağım. Ama hiç bir zaman oturmayacağım pazarlığa seninle, ey güneşin düşmanı, sıkacağım dişimi, dayanacağım, son damlasına dek kanımın Belki sen, şu bir karış toprağımı da alacaksın bir gün, atacaksın belki de gençliğimi zındana, neyim var neyim yoksa atalarımdan kalma, yağma edeceksin belki de hepsini, kabımı kacağımı, küplerimi, hasırımı, kilimimi, sedirimi. Yakacaksın belki de kitaplarımı, şiirlerimi. Yem edeceksin belki de vücudumu kurda kuşa. Belki de ölüm saçan korkuluğu dikeceksin köyümüze. Ama hiç bir zaman oturmayacağım pazarlığa seninle, ey güneşin düşmanı, sıkacağım dişimi, dayanacağım, son damlasına dek kanımın. Belki de söndüreceksin bütün ışıklarını gecemin, koparacaksın anamın sıcak koynundan belki de beni. Bozacaksın tarihimi belki de, edeceksin allak bullak. Maskeler takacaksın belki de aldatmak için dostlarımı. Dört yanıma duvarlar öreceksin belki de, kalın, yüksek. Belki de çarmıha gereceksin beni bir gün karşısında bir sürü hergelenin. Ama hiç bir zaman oturmayacağım pazarlığa seninle, ey güneşin düşmanı, sıkacağım dişimi, dayanacağım, son damlasına dek kanımın. Ey güneşin düşmanı, limana bak, limana! Sandallara, çiçeklere, bayraklara, gırtlakları paralayan sevinçlere, uğultulara, şarkılara, kasırgaya meydan okuyan yelkenlere! Odiseus'tur bu gelen yoksunluklar denizinden, benim sürgün halkımın güneşidir bu gelen. Halkımın gözleri kör olsun ki, ey güneşin düşmanı, hiç bir zaman oturmayacağım pazarlığa seninle, sıkacağım dişimi, dayanacağım, son damlasına dek kanımın, son damlasına dek, son damlasına! (Çev. A. Kadir - Afşar Timuçin) | |
| |
|
| Konuyu Toplam 1 Kişi okuyor. (0 Üye ve 1 Misafir) | |
| Seçenekler | |
| Konuyu değerlendir | |
|
Benzer Konular | ||||
| Konu Başlıkları | Konuyu Başlatan | Medineweb Ana Kategoriler | Cevaplar | Son Mesajlar |
| RAMAZANDA ÇOCUK OLMAK/Medineweb | sessiz23 | Oruç-Ramazan | 5 | 20 Nisan 2023 20:16 |
| Çocuk Olmak Bir Şey Değiştirmiyor! | enderhafızım | Çocuk ve Aile Sağlığı | 0 | 06Haziran 2013 16:22 |
| Gazzede Cocuk Olmak | enderhafızım | Videolar/Slaytlar | 0 | 11 Aralık 2012 00:22 |
| !!!...filistinde çocuk olmak...!!!! | FECR | Serbest Kürsü | 3 | 05Haziran 2009 14:06 |
| Asr-ı Saadet'te Çocuk Olmak | Aysima | Şiirler ve Şairler | 1 | 03 Aralık 2008 22:43 |
| .::.Bir Ayet-Kerime .::. | .::.Bir Hadis-i Şerif .::. | .::.Bir Vecize .::. |
|
Medineweb
Sosyal Medya Gruplarımız: |
