 Cevap: Sevgide şirk
Sevgi ve bağlılıkta ifrat ve tefrite düşerek haddi aşarak, kendimizi mübağalalı dostluk ve düşmanlıklara kaptırmamız, bazen insanı küfre ve şirk'e kadar götürebiliyor...
Mesela yüce dinimiz, bütün peygamberleri sevmemizi, hiçbirini inkar etmememizi kesin olarak emreder...Ancak, paygamberleri sevmede de bir ölçü getirir...müminler, peygamberleri (özellikle peygamber efendimizi s.a.v.) kendilerinden, anababalarından, çoluk-çocuklarından, mal ve mülklerinden daha fazla sevecekler, onların şanlarını yüce tutacaklar, fakat, asla ve kat'a onları ilah mertebesine çıkarmayacaklardır...Yüce dinimize göre, peygamberlere tanrılık izafe eden kişi ve zümreler kafir olurlar...Nitekim bir çok insan bu günahı işlemiştir ve halen işlemektedirler...
Yüce dinimize göre, şanlı peygamberler silsilesinden sonra, en yüksek makamı, aziz sahabe kadrosu teşkil eder...Bu hususta Kur'an-ı Kerim in açık beyanı vardır..(bkz.Tevbe/100) Bu sahabe kadrosunuda sevmemiz gerekir, fakat onlara mübalağa etmek veya peygamberlik izafe etmek küfürdür...Bazı sapık kolların ve yolların sahabe hakkındaki masumane yaklaşımları ve yargılamalarına asla itibar etmemek gerekir....
|