[Seleme]

Tıpkı Hz. İbrahim'in adağı gibi...Hz. İbrahim'in de bir adağı vardı, “Bir erkek çocuğum olursa yoluna kurban edeceğim” demişti. Rüyalarla uyarılıyor, uyandırılıyordu.
Veren istiyordu, o halde sahiplenmek niyeydi? Yüreklerinde en ufak bir tereddüt bile yoktu. Öyle bir yürüyüşleri vardı ki, Şeytan kıskanıyordu. Oğlunun elinden şevkâtle tutan, birazdan şevkât ve merhametin kaynağına teslim edecek olan Hacer'in yanına gitti, Hacer kadındı nihayet, kolayca kandırılabileceğini zannetti. “Hiç boğazlatır mı insan evladını?” dedi. Hz. Hacer yerden bir taş aldı ve daha fazla konuşmasına fırsat vermeden fırlattı, peşinden kıyamete kadar sürüklenecek taşların ilkiydi attığı.
Sonra Hz. İbrahim'e gitti, öyle bir heybeti vardı, ona karşı kulakları tıkalıydı ki, konuşamadı; Çünkü o içindeki putları kırmıştı önce; sonra Hz. İsmail'e gitti, çocuktu ya kandıracağını zannetti. “Bak seni birazdan kesecekler, kaç” dedi. Hz. İsmail, ”Beni yaratan Rabbimin emrine niçin uymayacakmışım” deyince pes etti.
Ve, Hz İbrahim kesemedi oğlunu. Taşı ikiye bölen bıçak kesmiyordu İsmail'i. Rabbinden “Kes” emrini almamıştı. Tıpkı içine atıldığı ateşin “Yak” emrini almadığı gibi;
Ve Cebrail bir koç getirdi, her şeyi yaratan, kuşatan, gözeten merhametlilerin en merhametlisi olan Rabbinin emriyle. “İmtihandı bu, kazandınız. Bunu kesin” dedi. Bir koç kesildi, Cennette kendi cinslerini temsil edecek bir koçtu.