[FECR]

Nİsa 60.ayet müslümanların arasında gözüküp,kendi lehlerine karar alınınca kabul eden,kendi aleyhlerine karar çıkacağını anladıklarında başka otoriteye tabi olan münafıkları çok net bir şekilde ortaya koyuyor.

Bu ayetin nuzül sebebi olarak bir olay rivayet edilir.
Ensardan müslüman gibi görünen bir münafık ile bir yahudi arasında bir anlaşmazlık olur.Bildiğimiz gibi Medine İslam Toplumunda hem müslüman,hem münafık hem de ehli kitap vardı.Münafıklar,toplumda müslüman statüsünde idiler.İslâm’ın ve Müslümanların güçlü oldukları toplumlarda kâfir oldukları halde etraf­ları Müslümanlarca kuşatıldığı için menfaatleri gereği kâfirliklerini giz­leyip Müslüman görünen kimseler her zaman var olagelmiştir. Bunlar iç dünyalarında kâfir olsalar bile dış dünyalarında Müslüman görünü­yorlardı.
Münafıklarıdan birisinin yahudiyle anlaşmazlığında Yahudi, hakem olarak MUhammed a.s'ı istiyor.Çünkü Muhammed a.s toplumda adil bir lider.Münafık ise peygamberimize gidilmesini değil de Kab B.Eşref'e yani yahudi din adamına gidilmesini istiyor.Ona muhakeme olmayı ve onun hükmüne razı olmayı teklif ediyor.İşte Nisa 60,ayette bahsedilen TAĞUT,Kab b.Eşref idi.Olayın sonunda Hz.Peygamber a.s de yahudinin ısrarıyla karar kılınıyor.
Nihâyet Rasulullah Efendimize geliyorlar, Allah’ın Resûlü iki­sini de dinledikten sonra hükmünü veriyor ve bu konuda yahudi haklı­dır, Müslüman da haksızdır diyor. Allah’ın Resûlü hükmünü adâletle veriyor. Yâni o kişiyi yahudi olduğu için haksız çıkarmamıştır Allah’ın Resulu a.s, bizzat adâlet gereği bu hükmünü vermiştir. Yâni isterse o ya-hudi’nin karşısında Hz. Ebu Bekir olsun, isterse Hz. Ömer olsun, isterse kızı Fatıma bile olsa Allah’ın Resulünden adaletin dışında bir hüküm çıkmayacaktır.
Bu ayet ile münafıkça düşünmeyi,çıkar için dinden gözüküp,çıkarına gelmeyen durumlarda dine yaklaşmayanları kesin bir şekilde eleştiriyor ve Allahın hükmünün dışında hüküm aramanın abesliğine delalet ediyor