Her alıp verilen nefeste mânen uyanık bulunmaktır.
Mevlânâ Sâdeddin Kaşgarî bu ölçüyü;
"Bir nefesten diğer bir nefese geçerken bile asla gaflete düşmemek ve dâimâ Allâh ile huzurda olmak."
şeklinde târif eder.
Her nefeste uyanık olmak, zâkirin gerek zikir esnâsında ve gerekse sâir zamanlarda,
Allâh'tan gâfil olmaması demektir. Nefesleri gafletten kurtarmak, kalbe huzur bahşeder.
Her nefes alıp-verişte kalbin Allâh ile huzurda olması; Allâh'a itaat bereketiyle nefesleri ihyâ etmeye bağlıdır.
Bir insanın kalbi Allâh ile beraberliğin huzûr ve şuuruna erişince,
buna bağlı olarak diğer hâl ve tavırlarında da düzelme görülür.