[Yitiksevda]

[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Adem (a.s) Yaradılışı ve Kıssası hakkında bu makalede ayetler ile izahat mevcuttur...Yalnız klasik anlatımlar ile bizlere kadar ulaşmış olan kıssa bir çok israiliyatı beraberinde getirmiştir...Bu israiliyatların ana kaynağı Tevratttır Kuran ile alakası yoktur....Kuran'i kerimde Bakara suresindeki kısmı sadece verecem...Analizi tevratı okuyanlar klasik anlatımlar ile bize ulaşan Adem kıssası ile karşılaştırsınlar sonra izahatını yapacağım:

Kur'an (Bakara: 30-39)

30. Bir zamanlar Rabbin, meleklere: "Ben yeryüzünde bir halife yaratacağım." demişti. (Melekler): "Orada bozgunculuk yapacak, kan dökecek biri­sini mi yaratacaksın? Oysa biz seni Överek tesbih ediyor ve seni takdis ediyoruz!" dediler. (Rabbin): "Ben sizin bilmediklerinizi bilirim." dedi.
31. Adem'e isimlerin tümünü öğretti, sonra onları meleklere sunup: "Haydi doğru iseniz onların isim­lerini bana söyleyin" dedi.
32. Dediler ki: "Sen yücesin (ya Rab); bizim senin bize öğrettiğinden başka bir bilgimiz yoktur. Şüphesiz sen bilensin, hakimsin."
33. (Allah) dedi ki: "Ey Adem, bunlara onların isimle­rini haber ver." (Adem), bunlara onların isimlerini haber verince (Allah): "Ben size, ben göklerin ve yerin gayblarını bilirim, sizin açıkladığınızı ve içi­nizde gizlediğinizi bilirim, dememiş miydim?" dedi.
34. Meleklere: "Adem'e secde edin" demiştik, hemen secde ettiler: Yalnız İblis diretti, böbürlendi, inkar­cılardan oldu.
35. Dedik ki: "Ey Adem, sen ve eşin cennette oturun, ondan dilediğiniz yerde bol bol yeyin, ama şu ağaca yaklaşmayın, yoksa zalimlerden olursunuz!"
36. Derken şeytan onlar(ın ayağını) oradan kaydırdı, içinde bulundukları (nimet yurdu)ndan çıkardı. (Biz de) dedik ki: "Birbirinize düşman olarak inin. Sizin, yeryüzünde kalıp bir süre yaşamanız lazım­dır."
37. Adem, Rabbinden bir takım kelimeler aldı (onlarla amel edip Rabbine yalvardı, O da) bunun üzerine onun tevbesini kabul etti. Şüphesiz O, tevbeyi çok kabul edendir, çok esirgeyendir.
38. Hepiniz oradan inin" dedik. "Yalnız (iyi bilin ki) size benden bir hidayet geldiği zaman, kimler benim hidayetime uyarsa artık onlara bir korku yoktur ve onlar üzülmeyeceklerdir.
39. İnkar edip ayetlerimizi yalanlayanlar ise ateş hal­kıdır, onlar orada ebedi kalacaklardır.


Tevrat (Tekvin: 2-3)
BAP 2
1- Ve gökler ve yer ve onların bütün orduları itmam olundu.
2- Ve Allah yaptığı işi yedinci günde bitirdi; ve yaptığı bütün işten yedinci günde istira­hat etti.
3- Ve Allah yedinci günü mübarek kıldı, ve onu takdis etti; çünkü Allah yaratıp yaptığı bütün işten o günde istirahat etti.
4- RAB Allah yeri ve gökleri yaptığı günde, yaratıl­dıkları zaman, göklerin ve yerin asılları bunlar­dır.
5- Ve henüz yerde bir kır fidanı yoktu, ve bir kır otu henüz bitmemişti; çünkü RAB Allah yerin üze­rine yağmur yağdırmamıştı; ve toprağı işlemek için adam yoktu;
6- Ve yerden buğu yükseldi, ve bütün toprağın yüzünü suladı.
7- Ve RAB Allah yerin toprağından adamı yaptı, ve onun burnuna hayat nefesini üfledi; ve adam yaşıyan canlı oldu.
8- Ve RAB Allah şarka doğru Aden'de bir bahçe dikti; ve yaptığı adamı oraya koydu.
9- Ve RAB Allah görünüşü güzel ve yenilmesi iyi olan her ağacı, ve bahçenin ortasında hayat ağacını, ve iyi­lik ve kötülüğü bilme ağacını yerden bitirdi.
10- Ve bahçeyi sulamak için Aden'den bir ırmak çıktı; ve oradan bölündü, ve dört kol oldu.
11- Birinin adı Pişondur; kendisinde altın olan bütün Havila diyarını kuşatır;
12- Ve bu diyarın altını iyidir; orada ak günnük ve akik taşı vardır.
13- Ve ikinci ırmağın adı Gihondur; bütün Kuş ilini kuşatan odur.
14- Ve üçüncü ırmağın adı Dicle'dir; Aşur'un önünden akan odur. Ve dördüncü ırmak Fırat'tır.
15- Ve RAB Allah adamı aldı, baksın ve onu koru­sun diye Aden bahçesine koydu.
16- Ve RAB Allah adama emredip dedi: Bahçenin her ağacından istediğin gibi ye;
17- Fakat iyilik ve kötülüğü bilme ağacından yemiyeceksin; çünkü, ondan yediğin günde mutlaka ölürsün.
18- Ve RAB Allah dedi: Adamın yalnız olması iyi değildir; kendisine uygun bir yardımcı yapacağım.
19- Ve RAB Allah her kır hayvanını, ve göklerin her kuşunu topraktan yaptı; ve onlara ne ad koyaca­ğını görmek için adama getirdi; ve adam her biri­nin adını ne koydu ise, canlı mahlukun adı o oldu.
20- Ve adam bütün sığırlara, ve göklerin kuşla­rına, ve her kır hayvanına ad koydu; fakat adam için kendisine uygun yardımcı bulunmadı.
21- Ve RAB Allah adamın üzerine derin uyku getirdi, ve o uyudu; ve onun kaburga kemiklerinden birini aldı, ve yerini etle kapladı;
22- Ve RAB Allah adamdan aldığı kaburga kemiğinden bir kadın yaptı, ve onu adama getirdi.
23- Ve adam dedi: Şimdi bu benim kemiklerimden bir kemik, ve etimden bir ettir; buna Nisa denilecek, çünkü o İnsandan alındı.
24- Bunun için insan anasını ve babasını bırakacak, ve karısına yapışacaktır, ve bir beden olacaklardır.
25- Ve adam ve karısı, ikisi de çıplaktılar, ve utanç­ları yoktu.


BAP 3
1- Ve RAB Allah'ın, yaptığı bütün kır hayvanları­nın en hilekarı olan yılandı. Ve kadın geldi: Ger­çek, Allah: Bahçenin hiç bir ağacından yemiyeceksiniz dedi mi?
2- Ve kadın yılana dedi: Bahçenin ağaçlarının meyvasından yiyebiliriz;
3- fakat bah­çenin ortasında olan ağacın meyvası hakkında Allah: Ondan yemeyin, ve ona dokunmayın ki, ölmiyesiniz, dedi.
4- Ve yılan kadına dedi: Katiyen ölmezsiniz;
5- Çünkü Allah bilir ki, ondan yediği­niz gün, o vakit gözleriniz açılacak, ve iyiyi ve kötüyü bilerek Allah gibi olacaksınız.
6- Ve kadın gördü ki, ağaç yemek için iyi, ve gözlere hoş ve anla­yışlı kılmak için arzu olunur bir ağaçtı; ve onun meyvasından aldı ve yedi; ve kendisi ile beraber kocasına da verdi, o da yedi.
7- İkisinin de gözleri açıldı, ve kendilerinin çıplak olduklarını bildiler; ve incir yaprakları dikip kendilerine önlük yaptı­lar.
8- Ve günün serinliğinde bahçede gezmekte olan RAB Allah'ın sesini işittiler; ve adamla karısı RAB Allah 'in yüzünden bahçenin ağaçları arasına gizlendiler.
9- Ve RAB Allah adama seslenip ona dedi: Nerede­sin?
10- Ve o dedi: Senin sesini bahçede işittim, ve korktum, çünkü ben çıplaktım, ve gizlendim.
11- Ve dedi: Çıplak olduğunu sana kim bildirdi? Ondan yeme, diye sana emrettiğim ağaçtan yedin mi?
12- Ve adam dedi: Yanıma verdiğin kadın o ağaçtan bana verdi, ve yedim.
13- Ve RAB Allah kadına dedi: Bu yaptığın nedir? Ve kadın dedi: Yılan beni aldattı, ve yedim.
14- Ve RAB Allah yılana dedi: Bunu yaptığın için, bütün sığırlardan ve bütün kır hayvanlarından daha lanetlisin; kar­nın üzerinde yürüyeceksin, ve ömrünün bütün günlerinde toprak yiyeceksin;
15- Ve seninle kadın arasına, ve senin zürriyetinle onun zürriyeti ara­sına düşmanlık koyacağım? o senin başına saldı­racak, ve sen onun topuğuna saldıracaksın.
16- Kadına dedi: Zahmetini ve gebeliğini ziyadesiyle çoğaltacağım; ağrı ile evlat doğuracaksın; ve arzun kocana olacak, o da sana hakim olacaktır.
17- Ve Ademe dedi: Karının sözünü dinlediğin ve: Ondan yemiyeceksin, diye sana emrettiğim ağaçtan yedi­ğin için toprak senin yüzünden lanetli oldu; ömrü­nün bütün günlerinde zahmetle ondan yiyeceksin;
18- Ve sana diken ve çalı bitirecek; ve kır otunu yiye­ceksin;
19- Toprağa dönünceye kadar, alnının teriyle ekmek yiyeceksin; çünkü ondan alındın; çünkü topraksın, ve toprağa döneceksin.
20- Ve adam karısının adını Havva koydu; çünkü bütün yaşayanların anası oldu.
21- Ve RAB Allah Adem için ve karısı için deriden kaftan yaptı, ve onlara giydirdi.
22- Ve RAB Allah dedi: İşte, adam iyiyi ve kötüyü bilmekte bizden biri gibi oldu; ve şimdi elini uzat­masın ve hayat ağacından almasın., ve yemesin ve ebediyen yaşamasın diye,
23- Böylece RAB Allah onu Aden bahçesinden, kendisinin içinden aldığı toprağı işlemek için çıkardı.
24- Ve adamı kovdu; ve hayat ağacının yolunu korumak için, Aden bah­çesinin şarkına Kerubileri, ve her tarafa dönen kılıcın alevini koydu.