 Cvp: Mevlanadan Güzel Sözler
Renksizlik renklerin temeli
Halkın yapısı, zıtlar üstüne kurulmuştur; hâsılı biz, zarar bakımından da savaştayız, fayda bakımında da.
Hallerimiz birbirine aykırı; her biri, tepki bakımından öbüründen apayrı.
Her solukta kendi yolumu vurmadayım; artık başkasıyla nasıl uzlaşabilirim; başkasına nasıl çare bulurum?
Kendindeki şu çılgın savaşı gör, başkalarının savaşıyla ne diye oyalanırsın?
Meğer ki bu savaştan seni Allah çeke de barış dünyasında bir renge boyanasın.
O dünya, ancak ölümsüzlük dünyasıdır, mâmur bir dünyadır; çünkü zıtlardan düzülmemiştir.
Şu yok oluş, zıddın zıddı yok edişinden meydana gelir; zıt olmayınca ölümsüzlükten başka birşey kalmaz.
Güneş de olmasın, zıddı olan zemherir de olmasın diye o eşi, benzeri olmayan, cennetin zıddı yok dedi.
Renksizlik, renklerin temelleridir; barışlar, savaşların temelleri.
Yükümü başkasına yükleme
Kul ol da yeryüzünde at gibi hür yürü; cenaze gibi omuzda götürmesinler seni.
Nimete kâfir olan, herkesin kendisine hammal olmasını ister; ölüyü mezara götürür gibi onu da taşısınlar, bunu diler.
Rüyada kimi tabuta binmiş görürsen o kişi, yüce bir mevkie ulaşır, mertebesi yücelir.
Çünkü o tabut, halka yüktür; Bu büyükler de halka yük yüklerler.
Yükünü başkasına yükleme, kendin yüklen; baş olmayı az iste, yoksulluk daha iyi.
Halkın boynuna binme de ayaklarına nikris illeti gelmesin.
Sonunda bu binicilikten bezersin ama şimdi düşkünsün; bir şehre benziyorsun ama yıkık bir köysün sen.
Varlığın, bir şehir gibi görünürken bez bu işten de, dengini yıkık yerde çözme.
|