[Emekdar Üye]

Huşu İle Namaz Kılan Büyüklerimizden Örnekler:
Büyüklerimizden Hatem-i Esam (r.h) huşu ile kılınan namazı şöyle tarif buyurdular: << Namaz kılarken sağ tarafında cenneti ve sol tarafında cehennemi mülahaza ve sırat ayaklarının altında ve mizanı da gözünün önün de bilerek ve Cenabı Hak(cc) hazretlerini de her ne kadar ben onu göremiyorsam da o beni görüyor, diye düşünerek namaz kılmalıdır.>>
Rasulullah (S.A.V) Efendimiz, namaz kılan birini gördü, o kimse rükû ve secdeleri ahk----- uygun yapmıyordu. Efendimiz (S.A.V) şöyle buyurdular: << Eğer sen bu hal ile ölürsen kıyamet gününde sana ümmet-i Muhammed demezler.>>
Büyüklerimizden Zeyd bin Vehb (r.h) namaz kılarken rükû ve secdesine dikkat etmeyen bir kimseyi gördü ve ona, ne zamandan beri namaz kılıyorsun diye sordu? O da kırk senedir kıldığını söyledi. Bunun üzerine Zeyd bin Vehb (r.h) << Sen kırk senedir namaz kılmamışsın. Eğer vefat edersen Muhammed Rasulullah’ın sünneti üzere ölmezsin.>> buyurdu.
Cüneyd-i Bağdadi (k.s) Hazretleri, dayısı ve üstadı. Sırr-ı Sakatinin terbiyesinde küçükden beri büyüdüğü, zahiri ilimleri de küçükten beri tahsil ettiği ve hiç namazını küçüklüğünden beri terk etmediği halde huzur-u batıniyeye muvaffak olup da kalbi uyanınca evvelki kıldığı namazları noksan sayarak otuz senelik namazını kaza ettiğini söylemiştir. Hatta namaz içinde gönlüne dünya endişesi (vesvese) gelirse o namazı kaza eder. Ahiret ve cennet hatırına gelirse huzur-u Hakdan uzaklaştığını düşünerek sehv secdesi yaparmış.
Cüneyd-i Bağdadi (k.s) Hazretleri kırk yıl yatsı abdestiyle sabah namazını kıldı. Namazda gece o kadar ayakta dururdu ki ayakları şişerdi. Bu kadar ibadet ve riyazet ile meşgul iken bir gün hatırından << işim tamam olup maksudum hasıl oldu mu>>? Diye geçirdi. Hatiften (gaibden) bir ses işitti ki << Ya Cüneyd! Vakit oldu ki zünnarı kuşanasın!>>
Cüneyd-i Bağdadi (k.s) bunu işitince feryad etti << Ya Rabb! Cüneydden ne günah sadır oldu>>? Hatiften bir ses << Bundan beter ne günah ola tamamlık istersin!>> Cüneyd (k.s) başını secdeye koydu üç gün üç gece başını secdeden kaldırmadı ağladı, günahına tevbe etti.
Sahabeden Ebu Talha bahçesinde namaz kılarken bahçenin güzelliğine temaşa etti, kaç rekat kıldığını şaşırdı. Resulullah (SAV)' ın huzuruna gelerek Ya Resulullah beni namazda meşgul eden bu bahçeyi sadaka olarak veriyorum nereye emir buyurursanız oraya sarfedilsin." dedi.
Müslim İbni Yesar (r.h) Basra camilerinin birinde namaz kılarken caminin bir direği arka tarafından çöktü. Bu büyük gürültüyü cami dışında duyanlar koşarak geldiler. Büyük bir direk yıkılmıştı. Müslim İbni Yesar ise hala huşu ile namaz kılmaktaydı. Namazını bitirince cemaat ona geçmiş olsun deyince, ne oldu diye sordu? Bu yıkılmış direği görmüyor musun, neredeyse üzerine düşecekmiş dediler. Ne zaman yıkıldı? Diye sordu. Cemaat ona hayretler içinde baka kaldılar.
Urve İbni Zübeyr (r.h) namaz kılarken ayağını zehirli bir haşere ısırdı. Yine de namazını bozmadı.
Hz.Ali (r.a)'ın şehit olmasına sebep olan ok, o namaz kılarken çıkarıldı da haberi bile olmadı.
Hz.Aişe (r.a) şöyle buyurdu: "Resulullah (SAV) bizimle konuşur ve gülerdi. Fakat namaz vakti gelince ne O bizi tanır, ne de biz O'nu tanırdık."
Cenabı Hak (cc) Hz. Musa (AS)'a vahyetti:"Ya Musa! Beni andığın zaman vücudun titresin,Beni anarken huşu ve itminan içinde bulun, beni andığın vakit dilin kalbinin ardında olsun (düşünerek zikreyle), münacat için huzuruma geldiğin vakit aciz bir kulun efendisinin huzurunda durduğu gibi dur, çarpan bir kalp ve doğru konuşan bir lisan ile bana yalvar." buyurdu.
İmam Gazali (r.h)'in naklettiği bu vasıflar sahabe-i kiramda mevcuttu. Sahabe-i güzin efendilerimiz namaz vakti gelince, renkleri sararır ve bir korku ve heyecanın içine girirlerdi. Çünkü onlar namazı bir miraç şuurunda kılıyorlardı. Namaza durdukları zaman renkleri değişir, titrerler, kalpleri hızla çarpar, büyük bir heyecan içinde olurlardı. Azap ayetlerini okudukları zaman namazda hüngür hüngür ağlayıp kendilerinden geçerlerdi. Göz yaşlarıyla secde mahallini ıslatırlardı.
Peygamber efendimiz (SAV) Teheccüt namazını kılarken kıyamda o kadar uzun dururlardı ki ayakları şişerdi. Secdede o kadar uzun dururlardı ki , bir gün Ayşe Validemiz vefat ettiğini zannetti, eliyle dokundu, sağ olduğunu görünce rahatladı. Kendisine " Ya Resulullah neden bu kadar çok ibadet ediyorsunuz, sizin geçmiş ve gelecek günahlarınız bağışlandı, siz Cenab-ı Hakkın en sevgili kulusunuz denildiğinde", Peygamber efendimiz (SAV) "Ben Rabbime şükreden bir kul olmayayım mı?" diye buyurdu.
Peygamber Efendimiz (s.a.v) ‘ in Huşu ile İlgili Hadisi Şerifleri:
Peygamber efendimiz (SAV) namazda huşu ile ilgili şöyle buyurdular:
"Nice namaz kılanlar var ki, onların namazdan nasibi, yorgunluk ve zahmetten başka bir şey değildir."
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]
Huşu ile namaz kılınması hususunda Peygamber efendimiz (SAV) bir hadisi şeriflerinde şöyle buyurdular:
"Sizden biriniz suratı asık olduğu halde namaza durmasın. Sizden biriniz gazaplı (sinirli) olduğu halde namaz kılmasın."
Hasan Basri (r.a.) huşu ile ilgili şöyle buyurdu: "Huzursuz kılınan namaz sevaptan ziyade ulubete (cezaya) sebep olur."
Süfyan-ı Sevri (r.h) huşu hakkında şöyle buyurdu: "Huşu ile kılınmayan namaz fasittir.
İmamı Gazali (r.h) Huşu Tarifi:
İmam-ı Gazali (r.h) huşu hakkında şöyle buyurdu: "Huşu imanın meyvesi, özü ve Allah'ü Teala'nın azametini ve kendi kusurunu idrakin neticesidir.
Huşunun hem batınen (kalple) hem de zahiren olması gerekir. Kalbinde huşu olan kimsenin azalarıda huşulu olur. Namazda sakalıyla oynayan bir kimse hakkında Peygamber Efendimiz(SAV) şöyle buyurdu:
"İşte şu adamın eğer kalbinde huşu olsaydı azalarında da huşu olurdu."
Yine huşu ile ilgili Peygamber efendimiz (SAV) şu veciz ve manası şumullu olan şu hadisi şerifi buyurdular:
"Veda eden kimse gibi namaz kıl."
Bu veciz hadisi şerifinde peygamberimiz (SAV), bizlere kıldığımız namazı son namazımız gibi, adeta biraz sonra öleceğiz şuuruyla kılmamızı tavsiye buyuruyor. Bu şuurla kılınan namaz elbette huşu ile kılınır.
Büyüklerimizden Kufe de kurra imamlardan biri olan Yahya İbni Visab (rh) namazı kıldıktan sonra adeta namazda imiş gibi bir saat dururdu. İbrahim-i Neha-i (r.h) namazdan sonra bir saat hasta gibi dururdu.
Huşu İle Kılınan Namazın Zahirde ve Batında Tezahürü:
Huşu ile kılınan namazın mutlaka zahirde de o kimsede bir müddet tesirinin görülmesi gerekir. Namaza başlarken ve namazda huşulu olunduğu gibi namazdan sonra da bir müddet huşulu olunmalıdır. Huşu ile kıldığımız namazın tesirinin üzerimizde görülmesi gerekir. Huşu ile namaz kılanların alnına ve yüzüne Cenabı Hak(cc) ilahi bir nur verir. Mükaşefe ehli bu nuru görür, Mevla onlara gösterir. Namazın kendine has bir nuru vardır. Bu nur-u ilahi Mevlaya yükselir. Mükaşefe ehli namazlarının nurunu görürler. Mükaşefe yakınlık namazdaki ihlas nispetindedir.
Bu manevi hal sahabeden şu şekilde nakledilmiştir:
"Kul namaza durduğu zaman, Allahü Teala aradaki perdeyi kaldırır ve kulunu tam karşısına (huzuru manevisine) alır. O'na zatı ile tecelli eder. İki yanlarından göklere kadar melekler saf bağlar. Onunla namazı kılar ve amin demek suretiyle duasına katılırlar. Göklerdeki ilahi rahmetler üzerine saçılır. Bir münadi, bu zat kime münacat ettiğini bilseydi, katiyyen (başka tarafa) iltifat etmezdi diye nida eder. Namaz kılanlara sema kapıları açılır. Allahü Teala meleklerine karşı, namaz kılan kulları ile iftihar eder."
Huşusuz olarak kılınan namaz ise tam tersi o kişinin yüzüne çarpılır. Bazı müfessirler şu ayeti kerimenin tefsirini huşusuz kılınan namaz sahiplerine bir uyarı olduğuna işaret etmişlerdir. Cenabı Hak(cc) Kuran-ı kerimde şöyle buyurmaktadır:
"Sizi cehenneme sevk eden nedir? Biz namaz kılanlardan değildik derler."
Huşusuz namaz kılan kimse namazından gafildir. Allah(cc) katında namazı makbul değildir. Adeta namaz kılmamış hükmündedir. Bu sebeple Cenabı Hak(cc) gafletle, huşusuz namaz kılanları uyararak şöyle buyurmuştur.



Yazıklar olsun o namaz kılanlara ki, onlar namazlarında gafil (huşusuz) dirler
Yine Cenabı Hak(cc) huşu ile namaz kılanların kurtuluşa erdiği müjdesini şu ayeti celilede beyan etmiştir:
"Müminler kurtuluşa ermiştir. Onlar namazlarında huşu içindedirler.
Maun suresi 5. ayeti celilesinin tefsirini bazı alimlerimiz şu şekilde tefsir etmişlerdir:
"Tabi-inden Ebul Ali (rh) bu ayetle namazlarında gafil olandan kastedilen namazını kaç rekat kıldığını bilmeyenlerdir buyurmuştur. Hasan Basri (ra) bu ayetten kastedilen namaz vaktini unutup, namazını geçiren (kazaya bırakan) vaktinde kıldım diye sevinmeyen, vakti geçirdim diye üzülmeyenlerdir. Buyurdu.
İmamı Gazali (r.h) huşu ile ilgili şöyle buyurdu."Namazda hiç olmazsa cüz-i miktarda olsa huzur-u kalbin bulunması zaruridir. En azından iftidah tekbirinde huzurlu(huşulu) olunmalıdır. Artık bundan sonrası helaktır. Yalnız iftidah tekbirinde huzurlu olup diğer cüzlerinde gafil olan son nefesini yaşayan hasta gibidir."