[suhtem]

aslıcm bu şiiri okuyunca ;yıllar önce bir romanda rastladığım
bir şiiri hatırladım ;
MAZİN ve SEN
Senmiydin o mücevher, pür tesettür müslüman?
Sen miydin kadınlığın tek timsali bir zaman?
Sen miydin Fatıma'lar Aişe'ler sen miydin?
Sen miydin Amine'ler , Hatice'ler sen miydin?
Alnın secdeden ak pak kalkınca seccadeden
O nurani simanla sen miydin dua eden?
Sen miydin o bembeyaz örtülerin içinde?
Hakk'ın emrine uyan en güzel bir biçimde...
Zarif libaslar giyen Türk kadını sen miydin?
Tarihlere geçiren Türk adını sen miydin?
En yüksek haya, iman, seciyye, sende iken
Bin türlü rezaletle yüz karamız oldun sen...
Kadınlığın timsali olan o yüksek haya,
Bugün çehrende sanki donuklaşmış bir kaya...
Seni böyle hangi eller bu kalıpta yoğurdu?
Seni böyle hür gayesiz hangi ana doğurdu?
Mümin'e sıfatını ne kolay silkip attın...
Gül kokulu şerbete elinle zehir kattın.
Layığın bu mu senin ey müslüman kadını?
Yeter artık! çöplükten çıkar kurtar adını...
Yakanı kurtar artık binbir türlü illetten,
Yeter artık! silkinde kurtul şu mezelletten.
Gözlerimiz yollarda, seni bekliyoruz bak...
Yine kendi elinle o nurlu tacını tak...
Melul mahzun bekliyor tesbihinle seccaden
Seni tebrik etmeye kabrinden kalkmış deden...