Devamı...
Edepli çocuk
Ahlakı güzeldi edebi çoktu,
Onun gibi iyi öğrencim yoktu.
Mümkün değil onun hâlini beyan,
Mest olurdu hemen sözünü duyan.
Bulunmazdı belki onun misâli,
Hem hürmetli hem de hâyâ timsâli.
Her ne kadar küçük olsa da yaşı,
Haktan korkar, akıtırdı göz yaşı.
Kim olmaz ki temiz ruhuna meftun,
Gören melek derdi, olurdu mecnun.
Sevilmez mi onun gibi bir civan,
Tanıyan verirdi yollarına can.
Hayran kaldım çocuğun her hâline,
Aşık oldum onun bu kemâline.
Bakışı manâlı, yüzü nurluydu,
Boynunda Mushafı nur üzre nurdu.
Okula vaktinde gelip giderdi,
Bu âşıktan ilim tahsil ederdi.
Garip hâli vardı dikkati çeken,
Dersini okuyup giderdi hemen.
Diğerleri gibi dersten kaçmazdı,
Sırrı neyse hiç kimseye açmazdı.
Şaşılacak kadar zekası çoktu,
Sanki bilmediği hiçbir şey yoktu.
Kalbi; ilim, irfan ile dolmuştu,
Daha küçük yaşta hâfız olmuştu.
Her işinde Kur’an ahlakı vardı,
Dinimizin her emrine uyardı.