Bir hurma kütüğüne dayanarak hitapta bulunurdu.
Pür dikkat dinleyen aşıklarına.
Duyulan ihtiyaç üzerine bir minber yaptılar SULTANA.
Onun üzerinde hutbe vermeye başlayınca
Kendisini terketmesi üzerine Hurma kütügü,
Bir deve inleyişi gibi İnleyip ağlamaya başladı.
Alemlerin NURU zirve Peygamber,
Minberden inip kütüğü meshedip okşadı.
Kütük inlemeyi bırakıp sükunet buldu.
O seviyordu ya artık aglamıyor,inlemiyordu.
Emir verdi GÜL SULTAN.(s.a.v):
-Kurursa bu hurma kütüğü aşkından;minberin altına gömün,
İsterim bizden ayrılmasın.
KURUDU....!
GÖMDÜLER....!
Ey Taş Gönlüm Duyuyor musun...?
Bir Kütük Bile Olamıyorsun...!
Ey Hurma Kütüğü
Bana Aşkı Ögretsene..
Günahlarımdan utanıyorum Efendimi İstiyorum
Yardım Etsene....