çekip gitmek nedir biliyorum ben... -
bir şiirde diyor ya şair biz birbirmize benzeriz diye, evet biz birbirmize benzeriz, ve bizi ancak biz anlarız.. 11 yaşında kapandım ilk mahalledeki arkadaşlarım terk etti beni malum çankaya gibi biyerde tesettürlü bi çocuk.algılayamamıştım o sıralar sınavın zorluğunu.sonra anadolu imam hatibe gittim,dünyalar benimdi 4 yılda 3 müdür eskittik hocalarımız bizi harcamamak için kendilerini harcadılar ağlayarak sürüldüler sonra kanallar geldi okulumuza bizi çektiler devlet karşıtı okullar diye,ilk hocalarımızın başını açtırdılar ya evine git ya aç dediler ya da sürüldüler,tenefüs aralarında onlar ağladı bizse birşey yapamadık çünkü hala çocuktuk.sonra o çok sevdiğimiz okullarımızın ortaokul kısmını kapattılar biz o bahçenin son güllerindendik.sıradaki mesele ihl lerin üniversiteye girmelerine engel olmaktı malum başarıları ortadaydı rejim karşıtları git gide çoğalıyordu.15 yaşına geldik dediler ki seçim yapın ya geleceğiniz ya da..bizim yaşıtlarımız hala sokakta oynuyordu halbuki. ağlayarak bıraktık okulumuzu hayata küstük bi özel okula yazıldık şanslılardandık belki.lisedeyken gördük ki bir ilkokuldaki herhangibir okulun müdür yardımcısına başka bir okulu kafasına estiği heran teftiş etme hakkı verilirmiş!! 1 yıl boyunca hergün teftiş edilir mi bir okul hangi yasada yeri vardır bunun? mantığı nedir sorarım size? herşeye rağmen liseyi de bitirdik.ve sınava girdik üniversite kapısına geldiğimizde kapıdan girmek için sınavı geçmenin yeterli olmadığını gördük başörtümüzün üstündeki birkaç tel saç bizim kimliğimizmiş.yani neymiş 3 tel saç sana tüm kapıları açıyormuş. üniversite son sınıftayım inşaallah bitiyor bu işkence bu yıl 22 yaşındayım ve yaklaşık 12 yıldır bu sorunun içindeyim çocuk yaşta itildim farkına varmadan..ablalarımın gösterdiği o büyüklüğü hiç gösteremedim çok düşündüm ama bırakıp gidemedim belki de cesaret edemedim Rabbim affetsin..çok trajik ama kendi okuluma başörtümün üstüne koyduğum o perukla girebildim utanmadım çünkü ben haklıydım halime güldüler bense onların haline acıdım,bilmediler,bilemediler, anlayamadılar..milyonlarca sessiz çığlıktan biriyim sadece abicim..ama o dar beyinlerin unuttuğu bir şey var bizler kadınız hiçbir şey yapamasak da çocuk yetiştireceğiz ve biz çocuklarımızın da torunlarımızın da çocukluklarını yaşamasını istiyoruz..Allah nurunu elbet tamamlayacaktır bu bizim elimizle olmasa bizden sonrakilerin eliyle olacaktır.ve birşey daha ben öğretmen olacağım inşallah korksunlar bizden ve yetiştirdiğimiz öğrencilerimizden..korksunlar çünkü Allah'ın yaşayan ayetlerinin yani bizlerin sayısı hergün artıyor bu kadar baskıya ve zulme rağmen..!! son söz mehmet akif'den: bacımın örtüsü batmakta rezilin gözüne acırım tükürüğe billahi tükürsem yüzüne!!! Allah razı olsun abicim herşey için..Rabbim sayınızı artırsın..RAMAZAN-I ŞERİF , AHİR ,AKIBET HAYROLA EFENDİM..selam,muhabbet ve duayla..