[Verda_Naz]

Ey özgürlük,
Seni seviyorum, sana muhtacım, sana aşığım, sensiz yaşamak zordur, sensiz ben de yokum; varım ama ben değilim; öyle bir varlık olurum ki içi boş, kof, yolunu şaşırmış, ümitsiz, soğuk, tatsız, bezgin, kötümser, kindar, ukdeli, bitkin, ruhsuz, kalpsiz, nursuz, tatsız tutsuz, bekleyişsiz, anlamsız, sensiz bir ben işte
Yani bir hiç!...
Ey özgürlük,
Ben zulümden usandım, bağlardan usandım, zincirden usandım, zindandan usandım, iktidardan usandım, gereklilikten usandım, seni zincire vuran her şey ve herkesten usandım.
Ey özgürlük ne zindanlar çektim senin için!
Ne zindanlar çekeceğim, ne işkencelere katlandım, ne işkencelere katlanacağım.
Ama kendimi istibdada satmayacağım. Beni özgürlük büyüttü, öğretmenim Ali’dir; korkusuz, zaafsız, sabırlı adam. Önderim de Musaddık, özgür adam, özgürlük için yetmiş yıl inleyen adam.
Ben ne yapsalar senin havandan başka havada nefes almayacağım ama seni tanımam gerekiyor, bunu esirgeme benden, söyle her an neredesin, ne yaparsın? Ben de o anda nerede olacağımı, ne yapacağımı bileyim…