[medinelii]

Lütufları ve ihsanları ile bizleri murada erdiren Allâh’ım! Sen dururken, başkasını yâd etmek, ondan yardım istemek doğru olmaz. Bu kadarcık olsun, doğruluk gösterme gücünü de bize Sen bağışladın. Bu âna gelinceye kadar, bizim birçok kusurlarımızı, hatalarımızı, ayıplarımızı örtmüş ve gizlemişsin. ilâhî! Ezelde bize bağışladığın bir damlacık bilgiyi, kendi deryalarına ulaştır. Benim canımda bir damlacık ilâhî bilgi var. Sen, bu bilgiyi, nefsânî isteklerden, topraktan yaratılmış olan şu tenin süflî arzularından kurtar.”

“Oğlum! insanlar buna yankı derler; ama gerçekte hayatın ta kendisidir. çünkü insan, ne ekerse sâdece onu biçer.

Bunun içindir ki bir insan, iyiliğe yöneldiğinde iyilikleri, kötülüğe meylettiğinde ise kötülükleri artar. Zâten Mevlânâ Hazretlerinin buyurduğu gibi:

“Ey insan, dünyâdan birbirine zıd iki ses gelir. Acaba senin kalbin hangisini almağa istîdâdlı?.. O seslerden biri Allâh’a yaklaşanların hâli, diğeri ise aldananların hâlidir. Bu seslerden birini kabul ettin mi, öbürünü duymazsın bile!.. çünkü seven bir kimse, sevdiğinin zıddı olan şeylere karşı adetâ kör ve sağır olur.”

zaten hayaytın genelıde bu düzenek içinde kurulmamıs mı? dilerim idrak edenlerden oluruz...

allah razı olsun