[medinelii]

Ve fark edemedik bu düşmüydü, düşmemiydi?

Nasıldı anlayamadık.

Bir gün eğer fark edersek düştüğümüzü,

Düştüğümüz yerden kalkabiliriz.

İşte marifet,

Bunun ne olduğunun farkına varabilmek.

Kararan akşamın hüzün sularında,

Gönül duygu semalarından demir alarak,

Hasret yurduna sefer açarya hani!

Suskun ve sessiz gözyaşları ile

Mendilin olmadığı işte bir ayrılıştır o,

Kalkışında sirenler “veda” diye üflenirken,

Ney misali hani!

bana kızmayasınız, hep ben yazıyorum dıye cok guzeldı emegınze saglık abim