[Huzurİslam]

Kara Gün Dostu

"Allahhm! Gözleri üzerimde,
kalbi beni gözetleyen, bir iyiliğimi
gördüğünde örtbas edip gizleyen,
bir kötülüğümü, kusurumu gördüğünde
etrafa yayan hilekâr, sahtekâr
dosttan sana sığınırım "(1)


Dostsuzluk, yoksulluktur. En yoksul insan dostsuz insandır. Dostluk önemli olduğu gibi, dost seçimi de çok önemlidir. Onun için dost seçimine çok dikkat etmek gerekir.
Dost (iyi dost) kara günde belli olur. Sevinçli, mutlu, varlıklı günlerinde insanın dostu çok olur. Böyle anlarda dostluk çok kolaydır. Asıl zor olan dostluk kara günde, zor anlarda ortaya çıkar. Bazıları böyle zor duruma düşenin çevresinden kaybolur. Kara günde dost kalmak; üzüntüyü, sıkıntıyı paylaşmayı, onu gidermek için maddî manevî fedakârlıkta bulunmayı gerektirir. Bu duruma katlananlar, böyle zor dönemlerde arkadaşlarının yanında yer alanlar, gerçek dost olduğunu kanıtlarlar.

Bunları öykümüzde görelim:
Parlak, yüksek bir mevkide/ makamda bulunan devlet adamlarından birine,"Gerçek dostlarınız kimler?" diye sorulduğunda, şöyle cevap verir.
"Şimdi bilemem. Çünkü yüksek bir mevkideyim. Gerçek dostlar sıkıntı ve ihtiyaç zamanlarında belli olur."
Vaktiyle Akşehir'e bir kadı tayin edilir. Daha göreve başlar başlamaz halk, kadı efendiyi tebrik etmeye giderler. Her giden, bir iki hoşbeşten sonra sanki söz birliği etmişçesine lafı döndürüp dolaştırıp Nasreddin Hoca'ya getirirler. Bilhassa ona saygı ve sevgilerini dile getirirler.
Birkaç gün sonra Nasreddin Hoca da kadı efendiyi tebri-ğe gider. Kadı bu ziyaretten çok memnun olur ve söz sırasında Hoca'ya:
" Çok bahtiyarsınız Hocam. Hemşehrileriniz sizi ne kadar çok seviyorlar. Beni tebrik ve ziyarete gelen hemen herkes sizi methetti. Bu kadar çok dosta sahip olmak doğrusu herkese nasip olmaz. Kıskanmadım desem yalan olur .der. Hoca da:
"O kadar acele hüküm ve karar vermemeli kadı efendi! Asıl dost kara günde belli olur." cevabını verir.
Nüktedan Hoca, gelen ziyaretçilerin etkisinde kalarak acele karar veren kadı efendiyi böylece uyarır.
Arkadaşının ayıp ve kusurlarını görmek, bunları yaymak doğru değildir. Arkadaşımızın kusurları varsa onları en güzel şekilde kırıp dökmeden gidermeye çalışmalı, kusurlarını başkalarına anlatmamalıdır. Dostumuzun iyi taraflarını, iyiliklerini görmeli, başkalarına dostumuzun iyi ve güzel yanları anlatılmalıdır.
Ayrıca zor zamanda denenmeyen, sıkıntılı durumlarda ne yapacağı belli olmayan kişilere asla güvenilmemelidir. Men-faatçi, gösterişçi, hilekâr, kötü ahlâklı kişilerle dost olunmama-lıdır.

Dostluğumuzu devam ettirmeli, basit şeylerden ötürü birbirimizden vazgeçmemeliyiz. Sevgili Peygamberimiz (s.a.v.) şu tavsiyede bulunur:
"Allah (c.c), eski dostluğu devam ettirmeyi sever. Öyleyse dostluğu devam ettiriniz. "(2)
"Bir kişi ile dostluk kurduğunuzda, onunla münakaşa etmeyin, birbirinize kötülük yapmayın. O da onda olmayan bir şeyi söyler de aranızı bozar. "(3)
Dostluk sadece başkasından beklenmemeli, kişi kendisi de samîmi dost olmalı, dostluk göstermeyi bilmelidir. Sürekli ayıp araştıran, güzelliklere kör davrananlardan uzak durmalıdır.



Kaynaklar:
1. Münavi, Feyzu'I-Kadir 2/145.
2. Münavi, age. 2/291. İbni Hacer, Lisanül-Mizan 3/1434.
3. Münavi, age. 1/248.