[TÜRKcan]

bu yıl istanbula gittik sultan Ahmet'te namazlarımızı eda ettik.pazar günü idi ortalık tıklım tıklım..camiyegiremiyorsun girsen çıkamıyorsun..ben girdim namazımı kılıp çıktım..Arkadaşlarımı bekliyorum..Etrafı seyrediyorum insanlar ne yapıyor diye..Bir aile gözüme takıldı..küçük bir çocuk babası ve annesi...annesi eşinin ve çocuğunun bir arada fotoğraflarını çekiyor..çok mutlu görünüyorlardı..üçünü bir arada çekmek istedim.. bayana eşinin yanına gitmesini ve üçünü çekmek istediğimi anlattım...Tabii ki ingilizce olarak değil el hareketleri ile.. Bayan bana baktı baktı baktı..Aynı saçma sapan hareketleri yine yaptımanladı bu sefer...bana teşekkür ederim dediçektim bu sefer eşi de teşekkür ederim dedi...Yanlış anlaşlmasın onlar Türk değildi bir iki kelimeyi biliyorlardı..ben de biliyorum bir iki kelime ingilizce ama ifade edemedim o anda..sonra yanlarından ayrıldım oturdum eski yerime arkadaşlarımı bekliyorum..geldiler konuşa konuşa gidiyoruz. az ileride o çfte yine rastadım bana bakarak hem teşekkür edercesine hem de konuştuğumaa hayret edercesine baktılar ve tebessüm ettiler..Rezil olmuştum=)ama napiim..Aileyi bir arada çektim ya onları mutlu ettim ya yeter..rezil omaya değer bir mutluluk vardı gözlerinde