[YOLCUYUM]

Ellerim boşlukta, senin, Uhud günü dağılan saçlarını arıyor
Gözlerim göz bebeklerini, Hira dağında
Gözümdeki damla biliyor şu anda yanakalarında soğuyor
Ebubekir’in olup mağrada, Alin olup yatağında
Seni Hatice’nin kalbinde,Aişe’nin dilinde , Zeyneb’in gözlerinde buluyorum
Doğan günde, ayın ondördünde
Baktığım her yerde seni görüyorum
Sen varsın, zamanın ve mekanın ötesinde
Aşkın coğrafyalara hayat bahşediyor
Sevdanla tutuştu Hicaz çölleri,
Rahmetinle dirildi Anadolu, Mezopotomya
Gel ey Mısır’ın Nil’i,Medine’nin gülü… sevgili
Kureyni hatırlar mısın ya Resul
Sen hak elçisin bunda kuşku yok !
Sen Abdülmuttalibin yetimisin
Gel ey Kureyşin emini, barışın zeytini,kavganın en önde gideni, şehadetin duvağa açılmadık gelini
Sevgili !
Vedduhayı ne çok severdin, yarana merhem diye sürerdin
Geceyi yük tutma vakti,gündüzü sefer bilir,
Ahireti dünyaya, Mekke’yi Miraca yeğlerdin
Gel ey Amine’nin Mustafası
İbrahim’in duası
Meryem’in İsası
Mesihin haber verdiği sevgili …
Rüzgar yadınla esti durdu ,
Allah buyurdu:
“Göğsünü açmadık mı , yükünü almadık mı , şanını yüceltmedik mi ?”
Gel ey Amine’nin gururu,
Ebu Talib’in uğuru,
Halime’nin bereketi,
Hatice’nin gönül verdiği…. sevgili…
Annen olmadı senin, baban,deden ,amcan, yurdun yuvan olmadı
Ne varisin oldu ne mirasın
Dost tutmadın insanlardan, sevdiğin olmadı
Ey yerin Mustafası
Göğün Mahmudu
İncil’in Ahmeti
Kur’an’ın Muhammedi…. sevgili
Erkamın evi tam yerindeydi
Bilal,Ali,Ebuzer,Hamza ,Ömer, gizlice gelip giderdi.
Ömer’in eşliğinde Kabe’ye doğru yürüdüğümüz o gün ne güzeldi
Gelirken ya Resul Ömer’i de al getir
Ali’yi,Osman’ı ,Ebubekir’i,Hasan’ı,Hüseyin’i,Aişeyi ,Fatımayı ,Zeynebi
Gel ey Erkamın evindeki nur
Ehlibeytin gönlündeki sûrur
Zayıfların başındaki şefkat eli
Ey kimsesizlerin sahibi
Çaresizlerin ümidi
Sevgili….
Tale’al Bedru Aleyna
Yesrib’de olay var
Yesribpliler ayakta
Kadın,çocuk,genç, ihtiyar herkes sokakta
“Muhammed geliyor!” diyen bir Yahudi
Yesribliler Muhammedi hasret kalınan bir gelin gibi,
Uğruna çöllere düşülen bir Leyla ,
Dillere düşülen sevgili gibi
Yok yok bu çoşkuyu ,deliliği anlatamaz hiçbiri
Örneği olmayan bir özveri, sevgi tufanı
İnsan seli, aşıklar mahşeri, cennet atmosferi !
Kucaklıyor Yesrib Muhammedini
Ve bir şarkı, bir destan yükseliyor ensarın dudaklarından göğün katlarına
Yesribe gün doğuyor,Yesribin gözleri ışıldıyor
Toprak ,hava,su bile değişti mi ne
Yesrib artık Yesrib değil, peygamberin şehri… Medine
Ey affetmenin zirvesi!
Ademoğullarının en merhametlisi
Düşmanına bile hayat veren
Alemlere rahmet olarak gönderilen elçi
Sevgili….
Kabeyi tavaf edişin canlandı hayalimde
Göğsün neredeyse devenin boynuna değiyordu
Kim bilir beklide ağlıyordun gizlice
Muzaffer kumandan sen değildin,sade bir kul gibiydin
Buydu büyük zaferin.
Kabe’nin kapısına geldiğinde vaktiyle;
“Aman ya Ali, bil ki benim için bir kişinin dirilmesi,binlerin ölmesinden iyi “dediğin gibi
Can düşmanlarını affetmenin verdiği sevinçle,
Ensarın evine,iman yurdu başkente dönüyordun işte
Sevgililerinle, fedayilerinle birlikte…
Mekke’yi çok sevsen bile zor zamanda kucak açan Medine’yi öksüz bırakmazdın
Ülkelerin canlı olduğuna mı inanıyordun ne
Ey insanların en iyisi
Sen kentlerin bile kalbini kırmazdın…
Sen ey Mekke’de ezilen
Taif’den sürülen
Medine’de baş tacı edilen
Uğruna ölünen güzeller güzeli
Sevgili
Dursun Ali Ercincanlı